სკოლა ბავშვების წესებით [14]

მარი შესინებული იყო. ნინიმ თამუნას დაურეკა და ის იყო ყველაფერი უნდა ეთქვა,რომ ელენე უკან მობრუნდა რაღაც დამრჩაო და უჯრებში ქექვა დაიწყო. ნინიმარ სეიმჩნია ვისაც ელაპარაკებოდა და მხოლოდ ის უთხრა შენი ნახვა მინდაო. -ნინი მანდ ვინმე გისმენს და ამიტომ

Blue Jeans (II ნაწილი)

და იმ წამს როდესაც ისინი ერთმანეთს თვალებში უყურებდნენ,ისე ჩანდა თითქოს სამყარო გაჩერდა.ჩხუბი შეწყდა.ყველა გაქრა.და დარჩნენ ისინი. ორნი.ცისფერჯინსიანი და ცისფერთმიანი.-აახვიეთ აქედან და ამ გოგოს გადაუხადეთ მადლობა. - დაისისინა გიგამ, კიდევ

ნიღბებს მიღმა (III თავი)

ლილე ხვდებოდა რომ მისი ამგვარი ცხოვრების სტილი ბიჭებისთვის მიუღებელი თუ არა უცნაური მაინც იქნებოდა და ამასთან შეგუება ძალიან გაუჭირდებოდათ.ყველაზე მეტად დემეტრეს რეაქციის ეშინოდა არ უნდოდა ამის გამო ბიჭი გაუცხოვებოდა ძალიან არ უნდოდა ეს.თითქმის

კაი ბიჭის ცოლი

თენდება უკვე დილის 7 საათია ავდექი ჩავიცვი და სკოლისკენ გავწიე ზარი მობილურზე -ალო -სად ხარ ? -სკოლაში მივდივარ -რაგინდა სკოლაში? -რას ქვია რა მინდა სკოლაში ?

სამეული (4)

ნინის ისე გახარებული იყო რომ არ ადარდებდა ვისთან ერთად დაალაგებდა დარბაზს - გეთყობა ძაან გიხარია რომ ერთად ვალაგებთ დარბაზს - უთხრა ნათიამ როდესაც ნინი შეხვდა და გზა ერთად განაგრძეს - აჰაჰაჰ , შენ გამოცდილი იქნები არა ნათი :დ - უპასუხა ნინიმ ,

ჯარისკაცის love 4

მოგვარდა,მაგრა არა  ყველაფერი როდი ხდება ისე როგორც ჩვენ გვინდა? ... _დემეტრე მითხარი რა ხდება? _სამსახურიდან გამანთავისუფლეს! _რააა,რატო ... _მომუშავეებს გვითხრეს,რომ კრიზისია და სამსახურში გარკვეული კადრები უნდა მოეხსნათ.მოხსნის სიაში მეც მოვხვდი.

დაუვიწყარი (20-21)

სანამ ოთახში ავიდოდი, ჩაითა და ნამცხვარით გამიმასპინძლდნენ.. ვახტანგს თვალს არ ვაშორებდი.. მის ყველა მოქმედებას ვაკვირდებოდი.. ყოველ წუთას მემატებოდა მისდამი ზიზღი.. -ლეოპოლდ, თქვენ პარიზიდან ხართ, არა?

ჩემი ხარ,მხოლოდ ჩემი(6 თავი)

დამთავრდა ჩვენი დასვენება ახლა საშინელება იწყება-სკოლა.დავემშვიდობეთ ყველანი ერთმანეთს.მე დემე, სალო და ლუკა ერთად წამოვედით დემეს მანქანით დანარჩენები ერთად. -აუ სალ იწყება ჩვენი წამება(გადავხედე სალოს)

ბარიერი. -9-

რომ გითხრათ, ამ დღეებმა სწრაფად გაირბინეს მეთქი მოგატყუებთ. ეს ორი კვირა ჯოჯოხეთად მექცა, წუთები საუკუნეებად გაიწელნენ.. მკლავს ეს მონატრება...

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 9

დილით რომ გამეღვიძა თითქმის იგივე პოზაში ვიწექით, სწრაფად ავწიე თავი და მძინარ რატის დავხედე, ბოროტულად ჩავიცინე და სწრაფად ვკარი ფეხი, პირველ ცდაზე ვერაფერი ვქენი, თუმცა მეორეთ უკვე მთელი სხეულით მივაწექი, მალევე გაისმა ძირს დაცემის ხმა, შემდეგ