მკრთალი ნათელი წერტილები "4"

როდესაც ადამიანს რაღაც ძალიან უნდა,ისე,რომ მთელი ცხოვრება გაჰყვება თუ სურვილი ვერ დაიკმაყოფილა,მე კი ამ სურვილის დასაკმაყოფილებლად რა უნდა ვიღონო არ ვიცი

ფულზე გაყიდული (თავი 4)

მხოლოდ ეხლა დავიბრუნე კომპიუტერი და ამდენ ხანს ამიტომ გალოდინეთ. იმედია მოგეწონებათ ეს თავიც, ყველანაირად ვეცდები გვიან კიდევ ერთი თავი ავტვირთო. ძალიან მახარებს თქვენი კომენტარების კითხვა.ლიას თხოვნით დაცვის ბიჭებმა ყუთები ჩემს ოთახში ამოიტანეს,

ლორა და გრენუი #5

მცირე ექსკურსიის შემდეგ,პანტიანის ტბასთან დავბანაკდით და კარვები გავშალეთ.თვალუწვდენელი ნაძვნარი იყო.თბილისის ჭუჭყიან ჰაერს მიჩვეულები სუნთქვა გავიჭირდა და ხარბად ვისუნთქავდით სუფთა ჰერს.

გოგონა საროსკიპოდან _''არც ისე მშვენიერია ცხოვრება'' (11)

ცოტა ხანს იჯდა მარი შემოსასვლელში სანამ მარინა არ გამოჩნდა. ტანზეც გამოეცვალა და გზა და გზა ველაფერს ასწორებდა. სასწაული ქალი იყო რა. მიუხედავად იმისა ,რომ ასი მსახური ჰყავდა ყველაფერზე ხელი თვითონ უნდა შეევლო. მარის მოუახლოვდა -შენთვის ოთახი

ვერ დაგთმობ (თავი 3)

ნელ-ნელა უშვებდა ხელს ლაშა. ნელ-ნელა ცდილობდა საკუთარი გულისცემის მწყობრში მოყვანას და გახშირებული სუნთქვის დარეგულირებას. ძალიან რთული იყო, მაგრამ საბოლოოდ მოშორდა ელეს სხეულს. თავი ვეღარ შეიმაგრა ელემ და იქვე იატაკზე ჩაჯდა. მის წინ ჩაიჩოქა

უბრალოდ მიმტანი (თავი 8)

კიდევ ერთი იმედგაცრუება ვიგრძენი... კიდევ ერთი ტკივილი დამატყდა თავს... თითქოს ვგრძნობდი, რომ სულელურად ვიქცეოდი, ასე რა მადარდებდა? რამ გამანაწყენა და რამ დამწყვიტა გული? გაგა ხომ არაფერს დამპირებია...საკუთარ ემოციებს ვერ ვაკონტროლებდი...

წყეული ღამეები[13]

-მაპატიე!-ძლივს წარმოთქვა...-ელენეს უნდა დავურეკო-არ განძრეულა,ისე ამოირო ტელეფონი და დაქალი დააამშვიდა-ღამით მასთან დავრჩები-დაასრულა საუბარი და ზურას ახედა.

მალე მოგირჯულებ გპირდები (14)

-რა სოფო გოგო, ვინაა სოფო (ლუკა)-მეც მაგას გეკითხები, ის ახვლედიანი? (სოფო)-რაა? მანახე რაზე მეუბნები (ლუკა)-აიღე და კარგად ნახე (მარიამი) -მარიამ დაწყნარდი (მე)-ლუკა რა არის ეს (მარიამი) ტონს დაუწია -აუ მარიამ, ამ დღეს მაგრად დავთვერით

შავი თვალები (9)

ყველა ნიკასკენ იყურებოდა ნიკა? ნიკა მე მიყურებდა სხივ ჩამქრალი თვალებით მარიამი საშინლად დაიბნა არ იცოდა რა ექნა მერე მე შემომხედა თვალებით ვანიშნე რამე მოიფიქრე მეთქი

ღამის ზმანება (3 ნაწილი)

ორი დღე სახლიდან არ გავსულვარ... უბრალოდ არაფრის ხალისი არ მქონდა, მაგრამ ჩემი სიზმარი მეორდებოდა და მეორდებოდა... დაუსრულებლად... გავიღვიძებდი, ვიძინებდი და კიდევ მესიზმრებოდა... ერთი სიტყვით მოსვენებას არ მაძლევდა.