ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი 5)

დრო გადიოდა. ცივმა და სუსხიანმა ზამთარმა ჩაიარა. ტკბილი და ხალისიანი ახალი წელით. მიას და სანდროს ურთიერთობას არანაირ ცვალებადობა ჰქონდა. ყველდღე ხვდებოდნენ პარკში. გვერდი გვერდ ისხდნენ. მუსიკებს ერთად უსმენდნენ, ლაპარაკობდნენ, მომავლის გეგმებს

ვერ დაგთმობ! (თავი 1)

-ხეპრე, ხარ, დეგენერატი ხეპრე... - ცოტაც და ატირდებოდა ელე, ძალიან დაეზაფრა შიშველი ცეკვის პერსპექტივას. სიცილით გული რომ იჯერა, ისევ ცეცხლის დანთებას შეუდგა. -მართლა, ლაშა, რად გინდა, ეს ცეცხლი, წავიდეთ რა... - ხმაში მუდარა გაურია ელემ. ღმერთო

უბრალოდ მიმტანი (6)

ხელში აყვანილი გავიდა სახლიდან. ყველაფერს ბუნდოვნად ვხედავდი მაგრამ თვალების დახუჭვის მეშინოდა. მეგონა ისევ ჯოჯოხეთში დავბრუნდებოდი. შემოსასვლელში წითური დავინახე იატაკზე იყო გაშოტილი და ცხვირ-პირიდან სისხლი სდიოდა.

მალე მოგირჯულებ გპირდები (12)

-პატარა ქალბატონო (უცნობი ხმა) მისკენ შევტრიალდი-გისმენთ (მე) მის თვალებს დავაკვირდი, ერთი ლურჯი ქონდა ერთი მწვანე ასეთი შემთხვევა იშვიათობაა ამიტომაც თვალი ვერ მოვწყვიტე-მოგეწონა? (უცნობი)-ბატონო? (მე)-ჩემი თვალები (უცნობი)-კი ლამაზია (მე)

წყეული ღამეები[11]

წინა დღე ამ მამაკაცის გრძნობებზე ეცინებოდა ხოლმე,სამი წლის წინ მხოლოდ ცამეტის ვიყო,ეს ვაჟბატონი კი ახლა 23 წლის გახდა.23-ის?! დიახ,ოცდასამის. -მალე სკოლას დაამთავრებ,არა?-ისე დაიწყო საუბარი,თითქოს ერთი წლის სრული ვაკუუმი არ აშორებდათ.

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(დასასრული)

-განსაკუთრებულს კიარა,ჩემნაირს ვეძებ...-ლუღლუღებდა ფერწართმეული ლიზა და სიცივისგან კანკალებდა... ბოლოს შუა ქუჩაში ჩაიმუხლა და ბოლო ხმაზე იკივლა. იღრიალა, საზარელი ხმები ამოუშვა პირიდან... ყვავები დაფრთხნენ, მთები შეიძრნენ.. შენობები გადაქანდნენ..

გოგონა სალამანდრას ტატუთი -6-

რა ურჯულო დეგენერატია!სანამ ექმმა არ მითხეა მდგომარეობა სრაბილურიო იქმდე ვერ დაშვიდდი არადა ვაფეთხილებდი არ მიიღო წამლები მეთქი.მთელი სახლი გადავქექე და ყველაფერი გადავყარე და ამან ისევ იგივე ქნა!შეაყარე კედელს ცერცვი!-

არ დაგთმობ(6)

გოგოებმა ეგრევე კითხვები და საყვედურები დამაყარეს.. _რა მოხდა ანი ისე გამწარებული უყურებდით ერთმანეთს მეგონა ხელჩართულ ბრძოლას გამართავდით მოხდა რამე? (ნინი) _მეც ყველაფერი მოვუყევი, იქედან დაწყებული თუ როგორ იდიოტივით მომშტერებოდა მთელი საღამო და

მოიისფრო [9]

მეორე დილით გაიღვიძა თუ არა ბაიამ, თვალები თავისთავად გაექცა სარკისკენ, თუმცა იასამნები არ დახვედრია.. გულში რაღაც ჩასწყდა, თითქოს უბრალო აკვიატება იყო, მაგრამ მაინც ეწყინა.. ქალბატონ ელზას უკვე ეღვიძა, მომზადებაში დაეხმარა და

ფიქტიური (თავი 3)

-მოდიხარ ხო დღეს ბარში? - ოთახში ასეულს საწოლზე დამხვდა და უდარდელად იქნევდა ხელებს. -რავი ბიჭები თუ იქნებიან მარტო არმინდა - უკმაყოფილომ გავაწკლაპუნე ტუჩები და კარადას გავხედე. -არა გოგოებიც იქნებიან და წამოდი,გაგაცნობ.