ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეთექვსმეტე თავი)

გეძალებიან ადამიანები, თავს გახვევენ პირად აზრებსა და გამოცდილებას, თავიანთ შეუცდომლობაში ღრმად დარწმუნებულები; ზოგი დამაჯერებელია, ზოგი - გონივრული, მაგრამ არა - არგუმენტირებული, დანარჩენები კი ცარიელ სიტყვებს ახმაურებენ, ან სხვისგან მოსმენილს

შენ ხარ აისი IVთავი

როდრესაც აზრზს დავუბრუნდი, ისიც მოშორდა ჩემს ბაგებს,ენა გადაისვა და ჩემი სახე ხელში მოიცია მოიქცია. -ჩემი ხარ, დღეს თუ არა ხვალ ცოლ-ქმარი ვიქნებით. -ისეთი მზერა ქონდა,შიში კვლავ გამინახლდა-მოგიცდი,მე პრობლემა არ მაქვს,უბრალოდ იცოდე, რომ ჩემი ქალი

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეთხუთმეტე თავი)

თუ გგონიათ, იცნობთ მათ, ვისთანაც მთელი (შეგნებული თუ გაუცნობიერებელი) ცხოვრება გაატარეთ, მწარედ ცდებით. თავი მხოლოდ იმით შეგიძლიათ ინუგეშოთ, რომ არც ისინი გიცნობენ. ნამდვილი მსახიობები სცენასა და ეკრანზე კი არა, რეალურ ცხოვრებაში უნდა ვეძებოთ, ჩვენი

გადატრიალება (თავი 6)

- ბოდიში. - წამოვარდა ანა და იქაუროას გაეცალა.- რა გააკეთ იდიოტო, იცი საერთოდ რა მოხდა? - ლილემ უღრიალა ბოლო ხმაზე გირგის.- იდიოტო კი არა ჩქარა სასწრაფოში დარეკე, დედას რომ რამე დაემართოს გეფიცები იმ გოგოს ჩემი ხელით მოვკლავ.

ფრენის ილუზია ( 10 ) დასასრული

- ჩემს გაშიფვრას ცდილობ? -გვერდით მომიჯდა და ჭიქა ჭიქაზე მომიჭახუნა, - არ გინდა ჰანა, ტყუილუბრალოდ დროს ნუ დაკარგავ, ჩემში აღარაფერია ისეთი დარჩენილი რომ შენს დაფიქრებად ღირდეს...

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეთოთხმეტე თავი)

ყველაფერი ცუდი სწორედ მაშინ გემართება, როცა მზად არ ხარ; მზადყოფნა ავტომატურად ცვლის უბედურების დანიშნულებას; ვეღარ გტკენს, ვეღარ იწვევს სულიერ ძვრებსა და წიაღსვლებს, ფუნქცია და აზრი ეკარგება. ამიტომ, უბედურება ყოველთვის მოულოდნელად მოდის.

ტრაგიკული ტრაგედია (7 თავი)

ირასთან მივედი, ყვავილების გარეშე - შენს გარეშე უკვე მესამე კვირაა რაც ვცხოვრობ, და ასე მგონია ცხოვრების არსი დავკარგე. ისევ მენატრები, რა შეცვლიდა ამ გრძნობას რო? - გავიცინე - მუშაობა დავიწყე, მიმტანად, ასევე ზურასთან მივდივარ ხვალ, და ელისაბედი

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეცამეტე თავი)

რამდენიმე საათი, ქოლგით ხელში, უშედეგოდ დავეძებდი მატილდას პარიზში - სიყვარულის ქალაქში, სადაც შეყვარებულებს არასდროს უნდა ეკარგებოდეთ ერთმანეთი. მაგრამ მე და მატილდა, ხომ, შეყვარებულები არ ვიყავით, არასდროს ვყოფილვართ და ვერც გავხდებოდით. აკრძალულ

არეული გრძნობები 1 თავი

დივანზე მჯდომმა თამუნამ, ცრემლიანი თვალებით გახედა კედლის საათს, რომელიც შუაღამის სამს უჩვენებდა, შემდეგ კი ცივი მზერა იქვე ჟურნალების მინის მაგიდაზე დადებულ მობილურზე გადაიტანა რომელიც ჯიუტად დუმდა ბოლო 4 საათის განმავლობაში

ფრენის ილუზია ( 9 )

- ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს ცხელი ლავა მომედო და შიგნიდან მწვავდა, აშკარად მესმოდა როგორ მემსხვრეოდა ძვლები, პირში სისხლის გემო ვიგრძენი, ბლანტმა სითხემ ტუჩის კუთხესთან იპოვა გზა და ნიკაპზე ჩამომეღვარა...