(არა)ჩვეულებრივი დღე ...

მისგან მოდიხარ ... ან უფრო სწორად რომ ვთქვათ მორბიხარ ... გრძელი გზა გაქვს გსავლელი მაგრამ არ ჩქარობ იმის იმედით რომ იგი დაგეწევა და გეტყვის : " არ წახვიდე მე შენ მჭირდები..." ...მაგრამ უცებ ხვდები რომ ეს უბრალოდ შენი ფანტაზიის ნაყოფია და ისევ

ჩემი ერთი ცალი ხარ!

უკვე თენდებოდა როდესაც სახლში მივედი.დასაძინებლად დავწექი თუმცა ვერაფრით ვიძინებდი ჩემდაუნებურად ბექაზე მეფიქრებოდა ჩემ თავს არ ვუტყდებოდი იმაში თუ როგორ მომწონდა ,არასდროს არ ვყოფილვარ ასე თან ასე ერთი ნახვით.ვცდილობდი

გარდაქმნა (ნაწილი 1)

იდეალურ სიწყნარეში ადვილად გაარჩია ჯერ ერთი ნოტი, შემდეგ კი ულამაზესი მელოდია.. არც კი ეგონა სახლში ვინმე თუ იყო, მაინც ადვილად მიხვდა ვინ სიძლებოდა ყოფილიყო „უცნობი“ მუსიკოსი და ისე მოუნდა თეთრ როიალთან მისი ნახვა დაუყოვნებლივ დაეშვა მარმარილოს

სკოლა ბავშვების წესებით:მოულოდნელი სიურპრიზი (6)

ელენეს ეძინა. მარი და ნინი რაღაცას წერდნენ და თან წუწუნებდნენ. მოულოდნელად ვიღაცამ კარი შემოაღო. დაბალკლასელი იყო ეტყობოდა. -რა გინდა?_მიაძახა ნინიმ

სიყვარული წარსულიდან[7]

-„ვინ არის დემეტრე ჩაჩუასგან ორსულად“-სანდრამ ჩაილუღლუღა და პლანშეტი გამოსტაცა.იცოდა,რომ თავს ვერ გავაკონტროლებდი და სცენებს გავმართვადი-გავიდეთ და შენთან წაგიკითხავ-ხელი მომკიდა და „ტაქსიში“ შემაგდო.

შემთხვევითობა დიდი სიყვარულის საფუძვლად(III)

ეს, ის შემთხვევა იყო როდესაც არ დავიბენი და -შენ ვერ ხარ ხო? თუ გზას ვერ უყურებ სად მიდიხარ მაშინ, რაღას ზიხარ საჭესთან?...თან ვცდილობდი რაც შეიძლება მკაცრრად გამომსვლოდა, იმდონემდემდე შევედი როლში , რომ არა მისი ირონიული ჩაცინება ალბათ არც

უსაზღვრო გრძნობა (თავი 1)

ე.ი მოგესალმებით ჩემო საყვარლებო მე რამოდენიმე წამის წინ დავრეგისტრირდი აქ და უბრალოდ მინდა მოვყვე ის ისტორია რომელიც მე გადამხდა იმედია დაინტერესდებით და არმოიწყენთ..არვიცი დეტალებით ავხსნი თუ ვერა მაგრამ მინდა ვცადო:ეს ისტორია ჩემს ნამდვილ

სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 27

რომ გავიღვიძე შუა დღე იყო.თავი მისკდებოდა.ოთახი ცარიელი იყო,ამიტომ ბავშვების მოსაძებნად დერეფანში გავედი.შორს წასვლა არ დამჭირვებია.ფრანცისკო აქვე იყო.მივედი და გვერდით მივუჯექი.ჩიკომ კალთაში ჩამიდო თავი. -ძალიან ცუდად ვარ.დაიკვნესა ბიჭმა.

ოცნების მჭერი (7)

ფ ართოდ გადადგი ნაბიჯი, ი რიბად გაჰყევი გზას, ბ ავშვივით ოცნებას აჰყევი, ი რბინე სლდის პირას. მე მზად ვარ... დაგიჭერ!“ - ეზოში მყოფს გარკვევით მოესმა სიტყვები. ეჭვიც არ შეპარვია, რომ ხმა თარაშს ეკუთვნოდა.

შენ ჩემი გახდები....(თავი 5)

შენ ჩემი გახდები...ნელა წამოვდექი,მივხვდი რომ მარტო აღარ ვიქნებოდი...თვალებში ჩავხედე და მათში ვერაფერი ამოვიკითხე სიბრალულის გარდა... შიშმა და სიბრაზემ ერთად მომიცვა... -ოხ,ალექსანდრე ნაკაშიძევ,ჩამობრძანდით,მე რომ ისევ აქ ვარ საქართველოში