- ვატო ვეკუა (ბინო ) 5

ამის დედა შევ!!!!!!- ხმამაღლა იღრიალა და ნინასთვის გამზადებული ხელით მუშტი უთავაზა კედელს- გაიგე ნინა- რამდენიმენაბიჯით მშორს მდგარმავ ვეკუამ მძიმედ ამოილაპარაკა- ჩვენ შენი დაცვა გვინდა.. - მაშინ თქვენი თავისგან დაიწყეთ ჩემგან დაცვა..- ამოილაპარაკა

დუნდუა. (სრულად)

დაიწყებოდა.გაგრძელებაზე და საერთოდ ისეთ დასასრულზეც კი ზედმეტია საუბარი როგორიც იყო...არა კი არ იყო, არ არის დასასრული,მათი ისტორია არ დასრულებულა გრძელდება და გაგრძელდება...როგორ თუ ძმაკაცის და შეგიყვარდა...ჰმ,ეს ხომ არ შეიძლება,თუმცა შეუყვარდა და

ჩემი ნიკუშა (4)

ერთ დილასაც ავდექი,პირი დავიბანე წყალი გაყინული იყო და თითქმის მომეყინა მთელი სახე, გრძნობის უნარი დამაკარგვინა. აბაზანიდან გამოსულმა ფანჯარაში დავიწყე ყურება, თოვლი ორიოდედ მანც გაზრდილიყო, აღარ მინდა დავიღლე!! ვთქვი ჩემთვის და საათს შევხედე..

უკუღმართი ბედი... [თავი მეექვსე ]

როგორცკი ვახშამს მორჩნენ მაშინვე აალაგა მაგიდა.. რუსკამ კი დაუშალა მაგრამ, შენ დაისვენეო და არდანებაასაძინებლად ქალს.. ქალმაც ტკბილი ძილი ურურვა ორივეს დ ათავისი ოთახისკენ წავიდა. თეფშები უნდა მოევლო როცა, უკნიდან შეხება იგრძნო.. ადგილზე შეხტა,

ვნებებზე მოთამაშე[7]

-ნიაკოსთან მარტოს დამტოვებ?-სთხოვა მარიტას.ნიაკოს ხმა არ ამოუღია,მაგრამ დაქალს ისეთი მზერით შეხედა,რომ ყველაფერი ჩანდა. -კარგი,მაგრამ მხოლოდ ათი წუთით-ორივეს შეხედა და შემდეგ თავის ოთახში გავიდა.

ერთხელ ზღაპარში (3)

სახლში რომ მივედი დედას მივესალმე მან კი ძალიან უცნაური რაღაც მითხრა –ქეთიიი ... თაიგული მოგიტანეს ერთმა ბიჭმა მოიტანა ძალიან ლამაზი თაიგულიაა , არ გამაცნობ შენს თაყვანისმცემელს ? –რაოო ? თაიგული ? რა თაიგული რა თაყვანისმცემელი ? ვინ გამოაგზავნა ?

საწოლის დედოფალი (3 ნაწილი)

-ხელი ხომ არ შეგიშალეთ - ირონიული ტონით მიმართა ერეკლეს, თუმცა გულში იმედგაცრუება იგრძნო. რატომ? ალბათ იმიტომ, რომ აქამდე არ უნახავს „თავისი“ კაცი სხვა ქალთან, ალბათ...

დაუვიწყარი (17)

მაგიდიდან ჩამოვხტი და მაცივართან მივედი.ნაყინის დიდი ყუთი გამოვიღე, კოვზიც ავიღე და მისაღებ ოთახში გავედი. სავარძელში მოვკალათდი.მაკა გამომყვა.-ვიცი, რომ ღამე სახლში არ იყავი.. კოვზი დამივარდა.. -ანა, ტყუილი არ გეხერხება.. გამომყვა და სამზარეულოს

ადვოკატი (3)

სასრაფოდ ავდექი და საავადმყოფოში წავედი... აფორიაქებული ვიყავი და გზაში ვიღაც ბიჭს დავეჯახე- თვალები სად გაქვს ? წინ არ იყურები ? - მაპატიეთ... ძალიან აღელვებული ვარ.. - პირიქით მე მაპატიეთ ზედმეტი მომივიდა... რა ხდება ? მომიყევით.- ძალიან

ოცნების მჭერი (12)

-შენზე თუ არა, ოცნების დაჭერაზე ხომ მითხარი? ხოდა შენ ხარ ჩემი ოცნება. - აღიარებისგან სახე აელეწა ჯავახიას. თავი ჩაღუნა და თავის ფეხებს დააჭტერდა. შუბლი თარაშის მკერდისთვის მიებჯინა. -შენ ეცადე და იქნებ გამოგივიდეს კიდეც?! სიჩუმეში ჯაყელის ხმა