ტრიალი წრის გარშემო [5]

-შესანიშნავი ხერხია გაბრაზება, სუფრის ალაგების თავიდან ასაცილებლად - მისაღებში გავიდა და ელენეს, რომელიც ტელევიზორს უყურებდა, გვერდით მიუჯდა -აუ შემეშვი რაა - აგდებით უპასუხა. ვატო ადგა და ოთახიდან გავიდა. გოგონას გაუკვირდა, თუმცა ყურება განაგრძო.

კედების ქურდი (სრულად)

ყოველ კვირას ყიდულობდა, აღებული ხელფასიდან ფულს ცალკე დებდა, აგროვებდა და ყოველ კვირაში ახალ, ორიგინალ კედებს ყიდულობდა, 2 წელზე მეტი აგროვებდა კედებს...165 ცალი შეაგროვა Nike-ები, ყველა ორიგინალი, ყველანაირი, ახლა კი...ახლა კი გაგიჟებული დაიარება

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[8]

თვალებს კვლავ ვერ ვუჯერებდი.ორი ნაცნობი სილუეტი მიახლოვდებოდა,ქალი და მამაკაცი.ისინი ნათიას მშობლები იყვნენ.უკან გავიხედე და მეგობარს დავუწყე ძებნა,მაგრამ არ ჩანდა,შევშფოთდი.

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი

სიყვარულზე ძალიან ბევრი სასიამოვნო სიტყვა მსმენია. ამ ყველაფერს სიცილ-ხარხარით ვუსმენდი, სანამ ეს უდიდესი გრძნობა არ მეწვია. ის ერთადერთი და განუმეორებელი უეცრად შემოიჭრა ჩემს ჩვეულებრივ ცხოვრებაში და გახადა არაჩვეულებრივი. არც ცისფერთვალება იყო,

ნატანჯი ცხოვრება 7 თავი

ტელეფონი გათიშა და ფიქრი დავიწყე, ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო, ვერაფრით ავხსენი ჩემი რეაქცია მისი ხმის გაგონებაზე,ჩემთვის ხმამაღლა ვლაპარაკობდი - ნუთუ ის იყოო? არაა გამორიცხულია, მას საიდან უნდა გაეგო ჩემს შესახებ? მაგრამ ძალიან გავდა მის ხმას, თან

სწერვა და ირონიული III დასასრული(მოდი დავამთავროთ ეს თამაში)

-აუუ ავადმყოფი ხარ უნამუსო ვიყო... ეს უთხრა ანუკიმ და მანქანიდან გადავიდა...მთელი ღამე ფიქრობდა საბაზე და საბას სიტყვებზე...რას გულისხმობდა საბაა? იქნებ გრძნობდა ანუკის ცივი დამოკიდებულების უკან დამალულ სითბოს ვინ იცის...-ვაიმეე ხვალ ანუკის

პირველი სიყვარული(თავი 2)

-კაი დისგულო..ჰაეროვანი კოცნა გავუგზავნე და ტრუსისა და ბიუსჰალტერით მოტანტალე ოთახისაკენ გავემართე.შხაპი მივიღე,ყველანაირი პროცედურის ჩატარებისთანავე გამოვვარდი გარეთ და გარდერობთაბ დავდექი.ზედმეტი ფიქრი არიყო საჭირო:მოკლე შორტი,ოდნავ გრძელი თეთრი

Hospital-ჰოსპიტალი (4)

პალატაში მონოტონურად წიკწიკებდნენ საათის ისრები,სიჩუმეს მხოლოდ მათი წიკწიკის ხმა არღვევდა.სანდროს ისევ ეძინა,მონიტორიც არ შეცვლილა,მეც უკვე ახალი ყავა მეჭირა ხელში.იმდენად მეშინოდა მორიგე ექიმსრამე არ გამოპარვოდა,რომ გადავწყვიტე მასთან მე

,,ჯარისქალი'' (3)

ღამე შემოწმების შემდეგ ჩუმათ გაიპარნენ ბაზიდან და გორისკენ წავიდნენ. ფეხით ძალაინ დიდი გზა ჰქონდათ გასავლეი თუმცა სხვა გზა არ იყო. გზაში ბევრს საუბრობდნენ-შენ ომში გაგიწვიეს ?-ხოო. სწორედ ამიტომ ვარ აქ . თუმცა არ მიშვებდნენ საომრად. არ ვიცი რატომ .

ფოტოებზე აღბეჭდილი ცხოვრება (2 ნაწილი )

-სად არის?_განერვიულებული ლაშა ჩემს წინ დადგა -არვიცი არაფერი მითხრეს_სლუკუნით ვთქვი და მოვეხვიე. -ლაშ ხომ არაფერი დაემართება?_უკვე ვბღაოდი მე -ნინიმ იცის როგორ გვიყვარს და არ დაუშვებს რომ რაიმე დაემართოს_დამამშვიდა ლაშამ,არადა მე უნდა ვამშვიდებდე