ქალი ან უნდა მიატოვო,ან უნდა გააღმერთო(დასასრული)

ისტორია არის გოგონაზე,რომელიც ერთი შეხედვით იადეალური გარეგნობისაა,მისი ცხოვრება ბედნიერია,მაგრამ იქნებ ეს მხოლოდ გარეგანი მხარეა....გოგონა,რომელიც არასდროს ნებდება და მუდამ მიიწევს მიზბნებისაკენ..ვნახოთ,რას მიაღწევს ის იმედით...

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 3) ქორწინება...

-უფლებაც არ მაქვს პატიება გთხოვო, იმიტომ რომ ამას ჩემს თავს. მე თვითონ ვერასოდეს ვაპატიებ... - ხმა ჩახლეჩოდა. -უბრალოდ გთხოვ დაივიწყე... გონებიდან ამოირეცხე... ვერ გიყურებ ესეთს.... თინი გემუდარები რამე მითხარი... - ნერვიულად ტკეპნიდა ერთ ადგილს. -

ნაია 2

ძალიან დიდხანს ვიარეთ,ცოტაც და ჩამეძინებოდა,უკვე თვალებს ვხუჭავდი რომ მანქანა გააჩერეს,რომ გადმოგვიყვანეს მაშინვე მივხვდი რომ სვანეთში ვიყავით.სახლში შეგვიყვანეს და ერთ ბნელ ოთახში ჩაგვკეტეს,უკვე დაღამდა ამიტომ დავიძნეთ,რომ გაგვეღვიძა კარები გაიღო

ვარდნა-თავი მეორე

რამდენიმე წუთში, საქმეში გართულმა ვერც შენიშნა ისე მიუახლოვდა სანდრო და კარაქის დანა ყელზე მიაბჯინა. -შოკოლადის ნამცხვარი, ან სიცოცხლე...-დაიჩურჩულა იდუმალი ხმით.-რომელს აირჩევ, მიქაბერიძე? -სატელეფონო ზარს საგიჟეთში...-თვალები აატრიალა, მობეზრებული

მოგონებების ზღვაში

წამით ჩაფიქრდა, თვალწინ წარსულის ტკბილ-მწარე, სიხარულითა თუ მწუხარებით აღსავსე მოგონებებმა გაურბინა. ვერც იგრძნო, ისე სწრაფად გადმოუგორდა თვალიდან ჯიუტი ცრემლი, რომელმაც გზა გაიკვლია, გოგონაც თითქოს ერთიანად მოეშვა და სულ მალე ოთახში ქვითინის ხმა

ჩემო თაფლისფერთვალებავ "4"

მობილური დავდე მომემზადე სკოლისთვის და გავუდექი გზას. მთელი დღე ვფიქრობდი რა უნდა მექნა კი მომწონდა დათი მაგრამ ეხა ხო სანდროც მომეწონა. სულ ავირ დავიირიე ვეღარ ვერკვეოდი ვინ მომწონდა და ვინ არა. დათოს შესახებ ნინის და მარიამს ყველაფერი მოვუყევი,

ალბათობის თეორია (6)

"მაპატიეთ, ერთ წუთში დავბრუნდები, – ფეხზე წამოდგა ბეა, მოკლე კაბა, რომელიც ჯდომისგან უფრო დამოკლებულიყო, გაისწორა და არეული ნაბიჯებით წავიდა საპირფარეშოსკენ, რომელშიც არაფერი ესაქმებოდა. რამოდენიმე წუთში, როცა აღარ და აღარ გამოჩნდა ქალი, გუგა

სიყვარულის ბრალია 2

ტრასაზე ვიდექი გაშეშებული,მხოლოდ მაშინ გამოვფხიზლდი როცა ძლირი ტკივილი ვიგრძენი თავის არეში,შარვლის უკანა დიდი ჯიბეში გაზეთი დაკეცილად ჩავიდე და სასწარაფოდ ავაჩქარე ფეხის ნაბიჯები სახლისკენ.გზაში ძლიერად გაწვიმდა სირბილით შევარდი სახლში.სულ სველი

13 დღე (თავი 1)

თვითმფრინავდან გადმოვედი,და საოცარი ჰარმონიულობა ვიგრძენი,ულამაზესია საფრანგეთი...ვიწრო ქუჩები,დახვეწილი ხალხი,მაღალი შენობები... უბრალო,მაგრამ საოცრად "რაღაცნაირი" ბინები,ყვავილები რომ ეხვია გარს... მოკლედ,საოცრებაა...მშვენიერია...

აკრძალული ხილი(13 ნაწილი)

-ღმერთო ჩემო, ნინი, ეს შენ ხარ?(თათა) -აუ ნიინ ძალიან გიხდება(ლიკა) -ულამაზესი ხარ, რავიცი სიტყვები არ მყოფნის(ვიკა) - აი ასეთი კომპლიმენტებით ამავსეს -მეც მომწონს(მე) - ვუთხარი კმაყოფილმა და სარკეში ჩემს თავს თვალი შევავლე