ჩემო თაფლისფერთვალებავ "1"

ცოტახნის შემდეგ ზარი დაირეკა და ყველა კლასში მე და ნინი ერთად ავუყევით კიბეებს, კიბეებზე სანდრო შეგვხვდა ნინი მივიდა გადაკოცნა და მოიკითხა -ნინიკო შენს ხალ მეგობარს არ გამაცნობ? უთხრა სანდრომ ღიმილით -უი ხო სალი ხო სულ დამავიწყდა გაიცანი ეს სანდროა

ლაბირინთები ანუ გზა რთული ცხოვრებისკენ (2)

-არა...პატივცემულო მასწი.. მე მინდა აქედან სამუდამოდ წავიდე.. მერე უკვან დავბრუნდე და ყველა სათითაოდ მოგკლათ.. იარაღის სროლას აბა რისთვის მასწავლით? და თავი ბალიშს მიადო და ცრემლები გადმოსცვივდა... -ფეხზე ადექი! ახლავე! ედვარდი მაგიდასთან იდგა და

მაინც აგიფეთქებ ფიქრებს! (6)

გუშინ ვერ მოვახერხე დადება ბოდიშს გიხდით,დღეს ცოტა დიდი თავი დაგიდეთ. ..დილით გიომ ნიკას დარეკა საქმე მაქვს იმაბავზე სიმართლე უნდა გინთხრაო,ნიკაც დარწმუნებული იყო რომ გიოს მხოლოდ ნათიას ფიზიკური მხარე აღელვებდა და მისი ეს "სიმართლე

ბოლო წუთამდე (4)

- ვინ და ანო. 17 წლის გოგოა მითხრეს რო საოპერაციოში ყავთ სად არი საოპერაციო ანო სადრი ? - აა გასაგებია მეორე სართულზე ადით და დერეფნის ბოლოშია გიგია გიჟივით ავიდა კიბეზე და შევარდა დერეფანში. იქაურობა ხალხით იყო სავსე ერთადერთი ვინც მისი ვინაობა

გარიგებით ქორწილი (7)

თათა მეგობართან მივიდა და ჩაეხუტა.ოთახში დასხდნენ. თათა:-აბა,როგორ გრძნობ თავს? ლიზა:-საშინლად.ამ სახლში სული მეხუთება.-ამის თვითონაც არ სჯეროდა. თათა:-კარგი რაა..ქმართან რა ხდება?-ლიზას ჩაეღიმა. ლიზა:-არაფერი,სულ სამსახურშია.რომც მინდოდეს

ქალი ან უნდა მიატოვო,ან უნდა გააღმერთო(თავი5)

ისტორია არის გოგონაზე,რომელიც ერთი შეხედვით იადეალური გარეგნობისაა,მისი ცხოვრება ბედნიერია,მაგრამ იქნებ ეს მხოლოდ გარეგანი მხარეა....გოგონა,რომელიც არასდროს ნებდება და მუდამ მიიწევს მიზბნებისაკენ..ვნახოთ,რას მიაღწევს ის იმედით...

ალბათობის თეორია (3)

დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გააღვიძა. ხელი ტუმბოსკენ გააცოცა და ტელეფონის ღილაკის მოძებნის შემდეგ, ძლიერად დააჭირა, რათა ჩაერთო. ჯერ ცალი თვალი გაახილა და ისე შეხედა ტელეფონზე მოციმციმე ციფერბლატს, შემდეგ მეორეც ჭყიტა და თავის თავზე გაავებული

ჩემს პლანეტაზე სიყვარული ხარ (სრულად)

ასეთი სიცივე ჯერ არ მახსოვს, მოთოვოს მაინც, გავიხარებთ. დედაზე ვღელავ, ამბობს კარგად ვარო და არ მჯერა, სულ თავი სტკივა, სულ წამლებს სვავს, აღარ მინდა მამის შემდეგ დედაც დავკარგო, ახლობლები მაიმედებენ ყველაფერი კარგად იქნებაო, თუმცა მე მაინც ვერ

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი 4

სახლში დაღლილი მივედი, ფეხი გავიხადე და მისაღებში დივანზე მოწყვეტით დავჯექი. მალევე გამოვიდა სამზარეულოდან ჩემი ძმა -ფეხზე რაგჭირს?-მკითხა გაფართოებული თვალებით და ჩემს შეხვეულ ფეხს დააშტერდა -მინა შემესო-ღიმილით ვუთხარი და ვანიშნე ჩემს გვერდით

მხსნელი 7

ის იყო ანდრიასთვის უნდა დამერეკა რომ მესიჯი მომივიდა. <<აივანზე გამოდი>> ჟაკეტი მოვიცვი და გავაბოტე, უკვე ღამე იყო და ქუჩა ჭრელი შუქებით გაენათებინათ. დაბლა ბევრი ბავშვები იდგნენ, ჩემი აივნის ქვევით კი ანდრია დავლანდე და უფრო მოვიხარე