თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 18

მხოლოდ ლუკას ერთი ჩახუტებისთვის ღირდა ცხოვრება. საღამოს, როცა შენობაში ვბრუნდებოდი, უკვე შესასვლელში მელოდა, ძიძას ხელიდან დაუსხლტებოდა და პატარა ფეხებით, მთელი ძალით მორბოდა, რომ ჩამხუტებოდა. –მადლობა რომ ყურადღება მიაქციე–გავუღიმე

პატარა გოგო!რამდენს ბედავ?! (2)

დილით ადრე გამეღვიძა.ძალიან მტკიოდა თავი.ქვემოთ ჩავედი და წამლის მოძებნას შევუდექი.აი ვიპოვე კიდეც,წყალი მოვსვი ,წამალი გადავყლაპე და მდივანზე ჩამოვჯექი.ყველას ეძინა.კომპი ჩავრთე და ფაცეს ვესტუმრე.ნიკას მეგობრობა შემოუთავაზებია და მეც დავთანხმდი

მკვლელი (6)

ჩემით ვიღვიძებ. ჩავდივარ დაბლა. გიორგი სახლში არ არის. მომიწევს მარტო წავიდე კოლეჯში. ოღონდ ის არ მინდა რომ კალანდაძესთან ერთად მომიწიოს სიარული. სასწრაფოდ ავკრიფე ჩემი ნივთები და სახლიდან გავედი. გიოს დავურეე და ვუთხარი ს

ჯარის ქალი (8)

რატი ხარბათ ისუნთქავდა ბელას თმის სურნელს, გაკვირვებულები უყურებდნენ ნატა და სალომე, ვერ გაეგოთ რა ხდებოდა, ბოლოს ბელამ დაიწყო. -ზაფხულობით რაჭაში დავდიოდი ხოლმე, ბავშვობიდან, იქ ერთი ბავშვობის მეგობარი მყავდა, რომელიც ძალიან მიყვარდა, სულ

ერთი ნახვით შეყვარება (1თავი)

-სანდრექს რას შვები ბიჭო -ვახ ნიკუშ რავი ბიჭო ეხლა ჩამოვედი და მეგბარს ველოდების შენ სულ დამივიწყე ხო? ნიკუშ-აუ რავი ბიჭო სამსახური სახლი სამსახური სახლი ცუდად ვარ სანდრო-ჰაჰაჰა რა კაია ეგეთ დღეში რო არ ვარ აა ხო ისე მე სანდრო მქვია 18წლის ვარ

მთვარის შუქზე

ისტორია იმედია დაგაინტერესებთ აზრი მეგობრებსაც ვკითხე რომლებისგანაც მხოლოდ კომპლიმენტები მივიღე ამიტომ გადავწყვიტე ამეტვირთა მტავარი პერსონაჟები ე-მთვარის შუქზე განაბული ვარსკვლავი ხარ(ნიკა) -ბატონო? (ელენე) -ჩემო პატარა გოგონა (ნიკა)-მანიაკი ხარ?

მაინც მოგარჯულებ (4 ნაწილი)

ბექასთვის ეს ადგილი ძალიან ძვირფასი და ამავდროულად, მტკივნეული იყო. -ლამაზია(კატო) - უთხრა სიჩუმის დასარღვევად, თუმცა მამაკაცი ხმას არ იღებდა. თითქოს რაღაცას იხსენებსო, თავში ალაგებსო... რამდენიმეწამიანი დუმილის შემდეგ კი ხმა ამოიღო

ორმაგი ტკივილი - {6}

გადიოდა დღეები, მე კიდე ამ პატარა ოთახში ვიყავი გამოკეტილი, გარეთ არ მიშვებდა. საშინელი სოლმკა მქონდა, ახლა გასვლაზე მეტადაც კი წამალი მინდოდა, ცუდად ვხდებოდი, მაკანკალებდა, დრო და დრო ასე წამომივლიდა ამაკანკალებდა და მერე ისევ მიყუჩდებოდა.

ვერეს მსხვერპლი(თავი4)

ცხოვრბეა მოულოდნელობითაა სავსე...ბედნიერება და უბედურება ჩანაცვლებადია...თითქოს მზე გიღიმის..აიხედავ ზემოთ,უყურებ მოლივლივე ვარსკვლავბს,რომლებიც პატარა,იალქნებიანი გემებივით დაცურავენ ცაზე და ფიქრობ,რომ ცხოვრბეა მშვენიერია მანამ,სანამ ღრუბლები არ

შეთავსებით ძიძა (დასასრული)

გაოგნებისგან და განცდილი შოკისგან ხმის ამოღება არ შემეძლო. იმდენად აბსურდულ, მოულოდნელ და პარადოქსულ სიტუაციაში ვიყავი რომ ადგილიდან დაძვრას ვერ ვახერხები. თავში რამდენიმე ჩაქუჩი მირახუნებდა და გულის რევის შეგრძნებას გზავნიდა მუცელში. უსიამოვნო