ბედნიერების მოლოდინში *2*

ფეხზე ვიბრაცია იგრძნო და შარვლის ჯიბიდან მობილური ამოაცურა... დედა ურეკავდა...გაგონება არ უნდოდა, მაგრამ მაინც უპასუხა - ხო დე - შენ გოგო ნორმალური ხარ? შენმა დამრიგებელმა დამირეკა გული შეეკუმშა... არანაირი მოკითხვა... არანაირი სითბო არ იგრძნობოდა

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!! 3

-დე თქვენ არწამოხვალთ? -ვკითხე მოწყენილმა და დედას ჩავეხუტე -არა დე იქ რაგვინდა? სიცივე იქნება ჩვენ აგვისტოში ჩამოვალთ აქ რო ძაან დაცხება. თან თომასთან ერთად მიდიხარ წყნარად ვიქნები.-მითხრა დედამ და მაგრად ჩამეხუტა ბაბი გემრიელად ჩავკოცნე რადვან

ორმაგი ტკივილი - {დ ა ს ა ს რ უ ლ ი}

ექიმი პალატიდან გავიდა. კარებთან ნოე იდგა და ექიმი რომ დაინახა მაშინვე მასთან მივიდა და კითხვები მიაყარა. მე ყველაფერი მესმოდა: - ექიმო, როგორ არის? რამე სერიოზულია? მდგომარეობა გაუუარესდა? საშიში ხომ არაფერია?

მაინც მოგარჯულებ(11 ნაწილი-დასასრული)

ის საღამო მშვენივრად გაატარეს. ბექამ კატო სახლამდე მიაცილა და ბევრი ხვევნა-კოცნის შემდეგ ძლივს შეელია. კატო თავის ოთახში აფარფატდა და მარის დაურეკა. უკვე 1 კვირაა ურეკავდა, რომ დალაპარაკებოდა, თუმცა დაქალს სულ საქმეები ჰქონდა. ვერ ხვდებოდა რა საქმე

ბედნიერია გოგონა?! (8)

ჩემს ცხოვრებაში ეს 5 დღე ყველაზე ბედნიერი დღე იყო. მთელი გულით ვლოცავდი ჩვენს ლექტორს - ქ-ნ ეკატერინეს ამ ლაშქრობის მოფიქრებისთვის. მამაც ჩემი დანახვისას სულ იღიმოდა, მაგრამ ხანდახან სევდიანდებოდა. ბაბუას თითქმის ვერც ვხედავდი, ისე იყო გართული

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 9)

3 წელი ვერაფერს ვერ უშობა სიყვარულს, მაგრამ მაინც ვერ ვიქნები მასთან ერთად, რაც არ უნდა მოხდეს, ჩემი ძმის ბედნიერებას წინ ვერ გადავეღობები და არ დავუნგრევ ამდენი ხნის ნაშენებ კედლებს, რომლისთვისაც ამდენი იწვალა და იტანჯა. ისევ ჩემ საყვარელ ადგილას

ვამპირის ირონია 27

გოგონა აღელვებით წამოდგა და თავის ოთახისკენ გაემართა.დამიანი დიდხანს უყურებდა გოგონას და არ იცოდა რა გაეკეთებინა. ანნამ დიდი კარადიდან უზარმაზარი ჩემოდანი გადმოიღო და თავისი ნივთების ჩალაგება დაიწყო. დამიანი მიხვდა რასაც აკეთებდა და ისიც ოთახში

ორმაგი ტკივილი - {13}

- ცოტნეე, რატო მელაპარაკები ეგრე? - როგორ ელი? რა იყო რა ვთქვი ამისთანაა? - ხომ გითხარი ოჯახი ჩემთვის ყველაზე წინაათქო, შენ კიდე დადექი და მამაჩემის ლანძღვა დაიწყე. არ შეგეძლო გაჩერებულიყავი და უბრალოდ არაფერი გეთქვა, თან მითუმეტეს იცოდი რომ

მკვლელი (7)

- ჩემს ძმას შეეშვიო.. გიორგისო.. გეშინოდ.. ბოდიალობდი რაღაცეებს. ახლა არ გეშინია მკვლელის გვერდით რომ ზიხარ? - ისევ მისი საფირმო ღიმილი. აღარაფერი არ მითქვია. ავდექი და წამოსვლა დავაპირე. ვერ გამეგო ეს რას ნიშნავდა.. მე ის არ მიყვარდა.. არ მიყვარდა

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!! 2

-აბა როგორ მოგეწონა ახალი მასწავლებელი?-მკითხა დედამ როდესაც მათემატიკიდან დავბრუნდი -კარგი ქალია მაგრამ რუსულზე მეჩქარება-ვუთხარი ლოყაზე ვაკოცე მათემატიკის წიგნი და რვეული სახლში დავტოვე და სწრაფად ლიფტში შევედი. 1 ღილაკს თითი მივაჭირე და მალევე