"ის ორი"

და მაინც არსებობენ განსაკუთრებული ადამიანები,სხვებისგან სხვა სულიერი სიმაღლე და სილამაზზე,რომ გამოჰყოფთ.ისინი თითქოს სხვები არიან,სხვა გალაქტიკიდან,სხვა სამყაროდან აქ გზა აბნეულ,შემთხვევით მოვედრილები. "ის სხვები" -ზოგჯერ ძალიან,ძალიან

სისხლიანი რომანტიკა (სრულად)

დამნაშავეებად არ იბადებიან..ცხოვრება ქმნის მათ სასტიკ შურისმძიებლებად. ოქროს ლანგრით მიართმევს ხოლმე სასტიკ წესჩვეულებებს ჯერ კიდევ პატარა ბავშვებს და მერე მწარე ცრემლებით აზღვევინებს თითოეულ ბოროტმოქმედს ჩადენილ სისასტიკეს.

უკანასკნელი გაფრენა [2]

შესანიშნავად შეამჩნია ლოლაძემ, როგორ გადმოალაგა ნინამ ათიოდე ჭიქა იმისთვის, რომ მაინც და მაინც გვირილებიანს მიწვდომოდა, მის ბავშვურობაზე გაეღიმა და მზერა ლამაზად მოხატულ ჭიქას გაუშტერა. –რატომ მაინც და მაინც გვირილები?! – ღიმილნარევი ტონით

გაორება (თავი 1.უკანასკნელი გზა )

იმ დილით ზუსტად ისეთი ამინდი იყო,როგორიც ბებიას უყვარდა.წინა საღამოდან მოყოლებული შეუჩერებლად წვიმდა,ქუჩები თითქმის დატბორილიყო,წვიმისაგან დამძიმებულ მიწაზე ფეხის ყოველი დადგმისას ორმოები კეთდებოდა,რომლებიც წყლით ივსებოდა,შემდეგ კი ბუშტებიანი

ბედის მარიონეტი (თავი 3)

დილით ადრე ავდექი, თავი მოვიწესრიგე და სიის ჩამოწერა დავიწყე. თუ რა დაგვჭირდებოდა სოფოს დაბადების დღისთვის. როცა დავამთავრე ფურცელი ჩანთაში ჩავდე და დაბლა ჩავედი. ჩემდაგასაკვირად სოფო უკვე წასული იყო, როგორც წესი ყოველთვის ერთად მივდიოდით ხოლმე

თურმე მეც მიყვარდა და ვერ ვხვდებოდი 1 თავი

გამარჯობათ, მე ვარ ანკა , 18 წლის ქალაქ თბილისიდან.ვარ პირველი კურსის სტუდენტი და ვსწავლობ ჯავახიშვილის უნივერსიტეტში .გარეგნობით - საშუალო სიმაღლის , არც ისე გამხდარი,დიდი მწვანე თვალებით , გრძელი ,ხვეული წაბლისფერი თმით და წითელი

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 21)

-აუუუუ .... ჩემი კაი რა რა თოჯინები გოგო მთლად გაგიჟდი ... რა თოჯინებიიიი.. ვაიმე.... ეს ვინ არის ... ეს თოჯინები რომ არ ჩათხაროს არ შეიძლება..... თოჯინების გარეშე რა .. აღარ მიხსენო... თორემ რამისაა დამაჯერო რომ თოჯინები ცოცხლები არიან..

საბრალონი ( III )

ლიკოსთან ახალ გადასული ვიყავი,თავს საშინლად ვგრძნობდი და გამოსავალს მხოლოდ სუიციდში ვხედავდი. მუაჯირს გადაყუდებული,მთელი სხეულით მივიწევდი წინ,მაგრამ მალე უკნიდან დამქაჩეს და იატაკზე დავენარცხე. ლიკო ზემოდან მიყურებდა,მერე ცრემლები წამოუვიდა

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 1)

წვიმს... შემოდგომაა და აბა როგორ იქნება... თითქოს წვიმაც მიმხვდარიყოს მის დარდს, ტკივილს და მასთან ერთად ატირებულიყო! არადა რა ლამაზად ეჩვენებოდა ყველაფერი... ზედმეტადაც კი... ხომ ეუბნებოდა საკუთარ თავს, ფრთხილად იყავი, არ შეგიყვარდესო,

ნაკაშიძე lll

მაისურაძე და კვიციანი გაკვირვებულები უსმენდნენ ანდრეასა და გავაშელის დიალოგს და დაელოდნენ სანამ ანდრეა საუბარს დაამთავრებდა მშვიდად ყოფილიყვნენ.როგორც კი ანდრეამ ტელეფონი გათიშა კვიციანმა ეგრევე დაუწყო ჩხუბი