მე შენ აგირჩიე, პატარა ქალბატონო! 16

დილით ვიღაც კაცმა გამაღვიძა -გოგონა, აქ ყოფნა არ შეიძლება, თუ შეიძლება გადით და მალე დაგიძახებთ. მე არაფერი მითქვამს. დივნიდან ავდექი, დიტოს ერთხელ შევხედე და გარეთ გავედი. ბატონი კახა და ლია დეიდა ისევ აქ იყვნენ. ლია დეიდა მომიახლოვდა

ორმაგი ტკივილი - {9}

- ცოტნეე. - ჰაა - ვკითხე როდესაც სახლის ეზოში, ხის ქვეშ გაშხლართული ვიწექი და ეზოს საოცარ სიმწვანეს მივშტერებოდით. - ასე მალე როგორ შეგიყვარდი? ნუ თუ მართლა გიყვარვარ. – გაბრაზებულმა შემომხედა.

ვერეს მსხვერპლი(თავი7)

-მართლა? შემოდი,გაგამხიარულებ. -დავიღალე.დასვენება მჭირდება. ქალს გაუკვირდა,მაგრამ არ შეწინაღმდეგებია ირაკლის: -კარგი,ჯერ გაკოცებ. -არ ვარ ხასიათზე-სწრაფად გააღო კარი და გარეთ გავიდა.

მარიამი (თავი 1)

მოკლედ,ვცხოვრობ თბილისში.21 ვარ.ასე მგონია ტო,ბავშვი ვარ ისევ,მაგრამ აი ვალდებულელებზე და რამე რო დამიწყებენ ხოლმე მაგრად მაბეზრებენ თავს.აი დედაჩემი პროსტა რაა.აი სულ ტო,“ნიკუშ მაგის დრო აღარ გაქვს“,“მალე მოდი“,“შეეშვი ტიპობას“ და მსგავსი ი

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 4)

მთელი გზა დაძაბული ვიჯექი, ვერ ვისვენებდი, მე ფანჯარას თვალს არ ვაშორებდი, ის-მე... -როგორ ხარ?!-მისმა კითხვამ გამაკვირვა. -კარგად-გამეცინა. -რატომ იცინი?! -ახლა რომ მეკითხები მაგას მაგიტომ. -რომ გნახე დამავიწყდა და...-თავი იმართლა ვაჟბატონმა.

მაინც მოგარჯულებ(6 ნაწილი)

ოჰოო... აი ლონდონიც ამას ჰქვია. ძალიან მაღალ შენობაში შევიდნენ და მიმღებში დაცვას მიესალმნენ. კატო აქ პირველად იყო. ბექა, როგორც ჩანდა, ყველას იცნობდა. მისი კაბინეტი მე-7 სართულზე იყო. ლიფტში უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა. საბედნიეროდ მალე ავიდნენ და

მომავლის იმედი (10)

რა არის ცხოვრება? -რა არის ცხოვრება?ზოგისთვის წიგნის ფურცელია რომელსაც ზოგი ავსებს, ზოგიც ვერა.....ზოგისთვის ერთი წამია რომელშიც ყველაფერი უნდა მოასწროს და გააკეთოს, ეს ცხოვრება სპექტაკლია,რომელიც სავსეა დრამატული ტრაგიკული და ბედნიერი

Butterfly (VI თავი)

მძიმე დღეების მიუხედავად ყველაფერი გადავიტანეთ, როდესაც დილით თვალს ახელ ვხვდები რომ ცხოვრებაში ყველაფერი შეიძლება მოხდეს, მაგრამ ახალი დღე ახალი ცხოვრების საწინდარია, ხვედები რომ ღმერთმა კიდევ ერთი ლამაზი დღე გაჩუქა..

ორმაგი ტკივილი - {8}

გაშტერებული იდგა და მიყურებდა, ვე ამოეღო ხმა. არ ვიცოდი სხვა რა მეთქვა ან გამეკეთებინა. ავდექი და ტირილით ავვარდი ჩემს ოთახში. ის იყო კარები უნდა მიმეხურა და ჩავკეცილიყავი, რომ უკნიდან გიჟივით მეცა და მაგრად ჩამიხუტა.

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 13

"...მე უფრო მეტი მინდოდა და ამიტომაც მის ტუჩებს ალერსიანად დავეწაფე. მან ხელები წელზე მომხვია და მეც ძველ გრძობებში ჩავიკარგე. მაშინ მივხვდი, რომ ალექსანდრე ისევ მიყვარდა. პირველი სიყვარული მართლაც დაუვიწყარია და ჩემთვის ის არ დამთავრებულა..."