მკვლელი. (2)

ნამდვილად შემეცვალა შთაბეჭდილება მასზე! თვითონმე პირში მორიდების გარეშ მომახალა რომ მკვლელია. ვერ ვიჯერებდი. ამ ფიქრებში გართული სახლშიც შევედი. ირაკლი მისაღებში იყო და ტელევიზორს უყურებდა - მოხვედი ლანა? - ხო

ცხოვრების გემო (22)

-ხო რავიცი ბებომ დაგვიტოვა,დიდი ხანია აქ არავინ ყოფილა. ცოტახანს სახლში შევიდნენ,ჭამეს, ამასობაში მერიმ ბარგი ჩაალაგა და მალე თბილისისკენ მიმავალ გზაზე იდგნენ. კიდევ კარგი მიხვდა დადიანი,რომ ვისაც არ სჭირდები მის გამო ფიქრიც კი არ ღირს. ცხოვრებაში

დადეშქელიანი და დევდარიანი (2)

მე, ბარბი და ელე მივსეირნობდით და თან ვლაპარაკობდით. -ხოო, ელე რაქენი წაშალე დუდუ?-(ბარბი) -კი, ტასომ წამაშლევინა.-(ელე) -სწორი უქნია. თუ მოეწონე თვითონაც დაგიმატებს.-(ბარბი)

რიგითი საქმე, N101 (7)

"გახსნა კარი და უამრავ წითელ ვარდს წააწყდა, რომელიც, როგორც ჩანდა, პატარა ბიჭს ეკავა, რომლის სახე ამავე ვარდებს დაეფარათ. –თქვენთან გამომატანეს მარიამ, 101 ვარდია, – ჩაილაპარაკა ბიჭუნამ და ხელებში მიაჩეჩა. ისე გაიქცა, კითხვაც ვერ მოასწრო ქალმა.

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (14 ნაწილი)

მანქანა რაღაც სასტუმროსთან გააჩერა. -გადმოდი, დავისვენოთ ცოტა - მითხრა გაღიმებულმა, მანქანას მეორე მხრიდან მოუარა და კარი გამიღო. თავდახრილი ავდექი და გასვლას ვაპირებდი, როცა მკლავებში მომიმწყვდია.სად მიიპარები პატარა ქალბატონო?! - ყურთან მიჩურჩულა

სურვილი აგისრულეთ მე შევიცვალე (8)

არა მას არ უნდა გაეგო რო მე მარი ვარ! და ვერც გაიგებდა ...ნუთუ კიდე დბრუნდა ბავშვობა სადაც მე ის მიყვარდა არა გამორიცხულია....,სასტუმროში,შევედით თუ არა ოთახში შწცვივდნენ,. ვიჯექი და ვდფიქრობდი ვფიქრობდი ყველაფერზე ოცი წლის ვარ 11 წელი გავიდა რაც

ჩემი "ჰოლივუდური" ამბავი.8

მეორე სართულზე ავედით. უამრავი ოთახები ქონდა ამ სახლს. ჩემი ჩანთა, იმ ოთახში შევიტანე, რომელიც გოგოებისთვის იყო განკუთვნილი. მოშოებით სანდროს ოთახი იყო. თითქმის ძალით შემათრია. ნამდვილ მეფის მოსასვენებელს გავდა იქაურობა.

დილამშვიდობის მწვანეთვალებავ! (სრულად)

წრაფად ამოიცვა ბათინკები და კიბეებზე ჩაირბინა. გადაკოცნა ანი-ქეთი და სკოლას მიაშურეს, შუაში ჩაუდგა გოგოებს, ხელი გადახვია და სკოლის ეზოში შეაბიჯა. ეს იყო გოგო ბედნიერების განსახიერება, სულ მოცინარი, მომღიმარი, რაც მთავარია უკარება, არასდროს ყოლია

ორი დაქალის ისტორია 7

ჯვრის წერის დღეს მე და ნინი ძალიან ვღელავდით , ბუნებრივია როგორც ყველა პატარძალი . ულამაზესი იყო ნინი , ნამდვილად ყველაზე ლამაზი <3 ჯვარი დავიწერეთ თუ არა ეგრევე დასასვენებლად წავედით ! ერთმანეთს დავემშვიდობეთ თუმცა , მალევე კვლავ შევხვდებოდით

როცა გულით გსურს (სრულად)

–ყველა აქაა!!! შენ გელოდებით!!! იცოდე შენს გარეშე აქედან არ წავალთ!!! არ შეგეშინდეს, ჩვენ კარგად ვართ და მამიკოს გაღვიძებას ველოდებით... ნახე, ნახე მირტყააავს –მისი ხელი მუცელზე მიიდო –ძალიან მოუსვენარია, უკვე ეტყობა! –ცრემლებმა მაინც თავისით