ლევან ხაჩიშვილი(12)

-ნინიიი,ადექი რა.-მითხრა სალომემ და ხელი მომკიდა.-შეეშვი რა.-უთხრა ლიზამ.-რასქვია შევეშვა გუშინ 5 საათამდე რო წერდა ლევანს მაგისი ბრალია.-თქვა სალომემ და ისევ შემანჯღრია.-აუუ რაგინდა ეე?-ვთქვი მე და გადავბრუნდი.-რავი 3 საათიადა ხოარ ადგებოდი?-მკითხა

მოთხრობა 3 მეგობარზე...

ამ დროს ნინი მიხვდა რაც უნდა გაეკეთებინა და ხტუნვა ხტუნვით გოგოებს უთხრა:-ეხლა აიღეთ ჩანთები და საშოპინგოთ მივდივართ ცრემლი არ დამანახოთ.გოგოებს მოეწონათ ეს აზრი და გაქანდნენ:ჯერ ნაყინები იყიდეს,შემდეგ ტანსაცმელის მაღაზიებში შევიდნენ,შემდეგ

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი?(ჩემი ცხოვრების ისტორია)თავი 10

-კარგი წავალ,-ვარჩიე გავცლოდი იქაურობას,მაგრამ როგორც ყველა ქალს,მეც მქონდა მოლოდინი იმისა რომ ხელს ნაზად მომკიდებდა,მეტყოდა არ წახვიდეო და შემდეგ ვნებიანად მაკოცებდა.მოხდა თუ არა ასე?..-არ წახვიდე,-ხელი იმაზე ნაზად მომკიდა წელზე ვიდრე მე

ვამპირის ირონია 23

გოგონა კვლავ დანით მირბოდა.თან ფეხიც ერეოდა და სახეზე ცრემლები მოგორავდა.დამიანმა ვერ შენიშნა როგორ მალავდა ანნა ზურგს უკან დანას.ედვარდი კი განაგრძობდა ირონიით გაჟღენთილ წინადადებების სროლას.-(დამიანი) საყვარელო,ვიცი ძალიან მძიმეა,მაგრამ თავი ხელში

ორმაგი თამაში(1)

დღეს ჩვენს გადაცემაში მოვიწვიეთ ახალბედა მწერალი,რომლის მოთხრობაც „ორმაგი თამაში“ ბოლო დროის ყველაზე აქტიური თემა გახლდათ. და აი ამ მოთხრობის ავტორი სალომე ჭანტურია დღეს ჩვენთან მოვიდა,რათა ყველა კითხვას პასუხი გასცეს,გთხოვთ მივესალმოთ... სალომე

"გპირდები" - (16) (პირველი ნაწილის დასასრული)

სანდროც წავიდა. პირველი ორი დღე სუ მირეკავდა, ის მაღვიძებდა და ის "მაძინებდა". ხუთშაბათს აღარ დაურეკავს დილას, რაც ძალიან გამიკვირდა. იმ დღეს საერთოდ არ დაურეკავს რამც უკვე ნერვებზე ამწეწა. ერთი-ორჯერ მივწერე მაგრამ პასუხი არ გაუცია. ეხლა ხო საერთოდ

უსახელო გრძნობა (4)

დილას თვალი გაახილა და კარგად მოათვალიერა იქურობა. აშკარად ახსოვს,რომ გუშინ ჰამაკში იწვა. ვინმემ შემოიყვანა? იქნებ მერე თვითონ ადგა? უაზრო ფიქრს მორჩა. ადგა მოწესრიგდა იქურობა მოწესრიგა და ბავშვებს შეუერთდა.-დილამშვიდობისა-მისალმა ყველა.-დღეს რას

ზღაპრული რეალობა (7)

დღეები ჩვეულ რეჟიმში მიდიოდა.ყველაფერს ისე აკეთებდა როგორც ევალდებოდა.ჩაათაისგან მსგავსი ქცევები აღარ განმეორებულა.აღარ ცდილობდა გოგონასთვის კოცნას..უბრალოდ სულ იწვევდა ხოლმე.რამდენჯერაც ნახავდა ქვედა ტუჩს კბილებს შორის მოიქცევდა,თვალს ჩაუკრავდა და

she is not one...

საშინელი ქარი ქრის, უცნაური ხმები მესმის მაგრამ სრულებით არ მეშინია, ჰაერში ჩემთვის სრულიად უცხო და სასიამოვნო სურნელი ტრიალებს. წინ ვიხრები ფიტვებს სასიამოვნო ჰაერით ვავსებ და ნაბიჯს ვდგამ მაგრამ ეს ისე მყისიერად ხდება ვერ ვაცნობოერებ სად ვარ! მე,

მოვიტაცოთ ეგ ბიჭი!(სრულად)

ასჯერ გათელილ ბილიკს ისევ ცრემლებით მივყვები,გონება ცხოვრებას გაურბის და სიყვარულის ტყვეობაში მყოფი მძიმე ბორკილებით მიბობღავს საწყლად...და ამ გზაზე რთულია წინ სვალა როცა მარწუხები მძიმედ გიჭერენ და ერთ ადგილზე მიყინვას ლამობენ,მე კი ჯიუტად მივიწევ