მომავლის იმედი (3)

ძვირფასო დღიურო! მე ანა მონდგომერი ვარ, მთელი ჩემი ბავშვობა და საერთოდ მთელი 18 წელი ობოლთა თავშესაფარში გავატარე... ჰო მძიმე ბავშვობა მქონდა და საერთოდ ამას თუ ბავშვობა ჰქვია.

იდეალური აზროვნება 16

ნინა ადგილს ვეღარ პოულობდა, იცოდა, რომ უნდა გახარებოდა ახალი ამბავი, იცოდა, რომ რეალურად უნდოდა ასე მომხდარიყო, მაგრამ არსებობდა ერთი ძალიან დიდი, უსაშველოდ არაპოზიტიური „მაგრამ“

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (18)

ესე სასიამოვნოდ დიდიხანია არ მძინებია... ვიცოდი რომ ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ხალო გვერდზე მყავდა და სრულიად უვნებელი... დილით ელენიკოს ტირილმა გამაღვიძა....

შიშის ნოტები! (ნაწილი მეორე)

ემოცია აღარ გააჩნდა, ერთი დღისთვის ძალიან ბევრი იყო, ზედმეტად ბევრი..შეპირებული მეორე თავი, მგონი არ მექნება პრობლემა ყოველ დღე ატვირთვაზე და ძალიან არგაგაწვალებთ, სულ რამდენიმე თავში დავამთავრებ..ისევ და ისევ ძალიან დიდი მადლობა ყველას, ძალიან

სიყვარული ყველაზე ამაყსაც მოადრეკინებს ქედს!(მეოთხე თავი)

ხანდახან გვიბყრობს შიში.შიში ძვირფასი ადამიანის დაკარგვისა,ტკივილი და შიში ერთდროულად გვეუფლება და გულს უფრო გვიმძიმებს.ხანდახან ჩვენმა გაუაზრებელმა სიტყვებმა შეიძლება ისე ატკინოს ვინმეს გული რომ ამ სიტყვებმა რამე სისულელე ჩადენინოს,როგორც ევას

მეორადი ბედნიერება [15]

პეტრე პირობას ასრულებდა. სამი დღე ისე გავიდა ზედმეტად არაფერი უთქვამს, მზერასაც არიდებდა, შეხებაზე ხომ საუბარიც ზედმეტია. ცდილობდა ბიჭებთან ემხიარულა და არ შეემჩნია ანნას მოწყენილი თვალები. ურეაქციო სახით დააბიჯებდა გოგონა,

ქორწინება ანდერძით 7

სიყვარულის ისტორია რომელიც უცნაურად დაიწყო და უცნაურად დამთავრდა პ.ს.ბავშვებო წინა თავზე 6 თავი უნდა დამეწერა ეს კი მეშვიდე თავია. იმედია არ დაიბნევით.იმ გრძნობებით აღსავსე დღის შემდეგ ყველაფერი თითქოს ჩვეულ ფორმაში ჩადგა. დათა ცდილობდა პირობა

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (11 ნაწილი)

ელენე მოვიტაცე... ალბათ იფიქრებთ გაგიჟდაო, თუმცა ეს სიმართლეა. აი როგორ მოხდა ეს ყველაფერი... ელესთან მივედი სახლში და მივწერე, რომ ეზოში ჩამოსულიყო. მანაც არ დააყოვნა და 1 წუთში ჩემს გვერდით იდგა, თავისი დიდი ლურჯი თვალებით მიყურებდა და შიგნიდან

განსაჯე გული და არა კლუბი (ნაწილი II)

სლიზერინის საერთო ოთახის ბუხარში შეშა ტკაცუნობდა, რაც სამარისებურად მშვიდ ატმოსფერას ქმნიდა. სტუდენტების უმეტესობა საძინებელში წასულიყო და ოთახში მხოლოდ დრაკო დარჩენილიყო, რომელიც უკვე მერამდენედ კითხულობდა ოჯახიდან გამოგზავნილ წერილს.- შე

ლევან ხაჩიშვილი (7)

ამ სრულ ჰარმონიაში ორივეს ჩაგვძინებია.გვეძინა ტკბილად და საყვარლად სანამ ბავშვებმა არ გაგვაღვიძეს.-მოვედით.-თქვა გიომ და შემოაღო სახლის კარი.-სად ხართ ბიჭო ამდენი ხანი თბილისში ჩახვედი მაღაზიაში?-იკითხა გუგამ და პარკს გახედა რომელიც გიოს ხელში