მეცამეტე თვე (2)

_უნდა გამოვასწორო ჩემი ყვირილი და ამაში ხელს ნუ შემიშლი!-ამოიბუზღუნა უკმაყოფილოდ მატათამ და უფრო კომფორტულად მოათავსა თავი მის ყელში.

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [8]

- რატომ არ მითხარი ანუკისა და აკოს შესახებ? - შედაფებით მკაცრად და ხმამაღლა გამომეორე კითხვა. წესით გაკვირვებისგან თვალები უნდა გადმომცვენოდა, თუმცა არაფერი მიგრძვნია და მოკლედ ვუპასუხე: - იმიტომ. - წამოთ ვკიდე კისერზე დაბერილ ძარღვებს თვალი და

ასეთებმა იციან ნამდვილი სიყვარული.

თავდაპირველად დავიწყებ იმით რომ მე ვარ ლიზი წერეთელი,17 წლის,ცისფერთვალება,გრძელი შავი თმით.მეთორმეტე კლასში ვარ და ამიტომ მთელი დღეები ძალიან დატვირთული მაქვს.სახლში დაღლილი ვბრუნდები.გადავწყვიტე დიზაინერი გავხდე ცოტაოდენი რამ ჩემი ოჯახის შესახებ:

როცა სიამაყე საკმარისი არ არის [11] დასასრული

უკვე კარგად იყო გათენებული დემეტრე, რომ ანასთან შეუშვეს. ყიფიანმა კარი, რომ შეაღო და თავისი პატარა ოჯახი დაინახა, ბედნიერად გაეცინა და მათკენ წავიდა. ანა ფრთხილად ეფერებოდა პატარა ყიფიანს და ღიმილით დასცქეროდა. დემეტრე მათთან ახლოს სკამზე ჩამოჯდა და

უგულო და ბაბნიკი #11 (დასასრული)

...იცით ბევრს ეშინია...მათ ეშინიათ ცვლილებების...ახლა ვიქრობ და ვხდები,რომ ცხოვრება ისეთი მ****რი არაა როგორიც მეგონა,მაგრამ ამის აღიარება მათთვის ვინც მიეჩვია ყოველდღიურობას,ძნელია...მათ არ უნდათ არაფრის შეცვლა...ისინი ხელებს წევენ და

შურისძიება თუ სიყვარული?! (თავი მეორე)

მეორე დღე დილის 6:00 ავდექი მოვწესრიგდი და სარბენად წავედი ცხრამდე დავრბოდი მერე სახლში მოვედი 20 პრესი გავაკეთე ვიბანავე და ბებოსთან ჩავედი -ანასტასია ბებო ამდენი ხანი გუშინ სად იყავი? - მკითხა ბებომ თან ყავას მიმზადებდა მეც ბებოს გუშინდელი

ვარდისფერი სათვალე (4 თავი)

ჰეი, გამარჯობა. იმდენი რამ მოხდა... სამი დღე გავიდა. უკვე 16 წლის და სამი დღის ვარ. სამჯერ უფრო მეტად მომწონს და სამჯერ გაიზარდა ჩემი სისულელეების სია. მთავარი მოხდა! მოვწონვარ...ქუჩაში მივდიოდი და შემთხვევით შევხვდი. არა არც მთლად შემთხვევით.

მე და წილოსანი ( ნაწილი მეექვსე )

შემეშვა,შემომხედა,გამიღიმა,ხელი ჩამკიდა და მაგრად მომიჭირა.მერე ნინასთან მივიდა,გადაკოცნა,ყურში რაღაც უჩურჩულა,შემდეგ მე შემომხედა,ხელი დამავლო,მანქანაში ჩამსვა და ელვისუსწრაფესად მოსწყდა ადგილს.გონს მხოლოდ ეხლა მოვეგე და შეშინებულმა გავხედე.ის

მკვლელები (10)

დანძრეული გვაქვს .. ის გგონა ძალიან გავანაწყე.ნეთ.. აბა რა უნდა გვექნა, როგორც ყველა გოგომ იცით.. ტირილი დაიწყო და წუწუნი.. არაფერს არ გეტყვითო... კინაღამ მეც არ ავყავი... ხოდა მერე უკვა ძალას მივმართეთ სხვა რა უნდა გვექნა.. ... ნერვები მაგრად

ბედის ვარსკვლავის ბრალია(5)

მეორე დღეც ჩვეულებრივად დაიწყო.დილით მარიტა თათამ გააღვიძა.უნდა ეჭამათ,შემდეგ გაკვეთილები,შემდეგ ყაზბეგის შემოვლა.მოკლედ ეს დღე დატვირთული ექნებოდათ.მარიტამ ჩაიცვა,დემის მოსაცმელში კარგად "მოკალათდა" და ქვემოთ ჩავიდა.ლუკა ფრთხილად მოეხვია