მეორე (ნაწილი პირველი)

სავარძელში მჯდარ გოგონას მხრებზე ტვირთად დაწოლოდა ღალატის ლოდი. მთვარის შუქით განათებულ ოთახში სევდის ირონია იღვრებოდა ცრემლებად. სუნთქვა გაჭირვებულს ახლა ისღა დარჩენოდა ეცინა თავის გასაჭირზე. მდიდრულ ოთახში ღარიბი მხოლოდ ადამიანის გრძნობები იყო და

Love me tender (სრულად)

ამღვრეული თვალებით სათვალის ზემოდან მიყურებს. იქნებ, ჯერ კიდევ არ სჯერა, რომ სამწლიან ურთიერთობას, აი, ერთი შეხედვით, ასე მარტივად დავუსვი წერტილი და ისე, რომ მასთან არაფერი გამირკვევია, დამოუკიდებლად გადავხაზე ყველაფერი საერთო.

შეხვედრა წარსულთან (1 თავი)

ვუყურებ და მიღიმის, ღმერთო რა ლამაზია. საერთოდ არ შეცვლილა. ისევ ისეთია, ბავშვური და საყვარელი, შავი ბრიალა თვალებით, პატარა წითელი ტუჩებით, წაბლისფერი თმით და პაჭუა კნოპკა ცხვირით. მიყურებს და გულწრფელად მიღიმის პირველად ცხოვრებაში. მიღიმის და

#21 [ თავი XVII ]

ნეტავ ერთი წამით მაინც არ გაივლე გონებაში, რომ - რას იგრძნობს ჩემი და, როდესაც ჩამომხრჩვალს მნახავს? როდესაც მიხვდება, რომ აღარ ვარ? როდესაც მისი ცხოვრების მთავარი ადამიანი მას დატოვებს? ეგოისტი ხარ, რადგან არ ჩათვალე საჭიროდ, რომ გესაუბრა ჩემთან

სიყვარული გრძნობების გარეშე 8 თავი

ქეთი ზიზღით სავსე მზერით უყურებდა ცინიკურად მომღიმარ კაცს რომლის სახეზეც იმ წუთებში არავითარი გრძნობა და ემოცია არ იკითხებოდა

მთვარის ქალღმერთი.

სამარადისო სიჩუმეში, მომბზინავი ტბის პირას, მხოლოდ ღამის ყვავილებს, არ ეძინათ, ღამის ყვავილებს, რომლებსაც მთვარის სინათლე, ასე ახარებდათ.

თეთრი ნისლი -6-

პირველად იგრძნო დინამ რა არის ნამდვილი გრძნობა,ამის დაკარგვას არ აპირებდა და ემოციების ზღვაში თავად გადაჰყვა ბედანს... ეს ყველაფერი იყო ერთმანეთში არეული,ყველანაირი ემოცია და სიხარული...

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (დასასრული)

- მეორე შანსი... - ამოვიჩურჩულე ხმა წართმეულმა, - თითქოს მარტივია, თითქოს მერე რა? მაგრამ რთულია, ძალიან რთული... - ამოვისუნთქე ხმამაღლა, თითქოს ჰაერი არ მკმაროდა. - არ ვიცი, ჯერ კიდევ არ ვიცი... - შუბლზე მოვისვი ხელი. - მჯერა, შენი სიყვარულის

-კი. და გაგიღიმებ {სრულად}

-და შენც დარჩი? -დავრჩი. -ასე უბრალოდ? -კი. ასე უბრალოდ. -და რომ გატკინა? -ის ტკივილი არაფერი იყო. მე უმისობა მომკლავდა.

არასწორ მხარეს +18 (დასასრული)

- არ ეწევით, არა? - ღიმილით შეტრიალდა მისკენ ბაჩანა. სიტუაციამ ისე გაამხიარულა, ცოტა დაძაბულობაც მოეხსნა. - როგორ მიხვდი? - თავადაც გაეღიმა გიას. - ნათიას ჩაღიმებით და მერე თქვენი მოწევის მანერით დავრწმუნდი. - ესე იგი, ჩემს გოგოს კარგად იცნობ, -