ცხოვრების გემო (11)

დილით ყველაზე ადრე მერი წამოხტა საწოლიდან,საშინლად აფორიაქებდა მის გვერდში მწოლიარე უგულავა,აშკარა იყო,რომ მისი სიახლოვე სულსა და გულს უფორიაქებდა.დათო ხომ ყოველთვის უტაქტო,უზრდელი და ფსიქოპატი იყო,ახლა რა შეიცვალა?ფაქტია რომ რაღაც აშკარად

განსხვავებულები 2

რა? ეს ვინ არის? როგორ გაბედა? ეს არ უნდა შერჩეს! ვუთხარი ჩემ თავს და  იმ წამსვე ტელეფონი ამოვიღე. დიტოს დავურეკე: -დიტო მიშვ...-სიტყვის დასრულებაც ვერ მოვასწარი ისე ჩემი ტელეფონი ამ არანორმალურს გარეთ გაესროლა.ესღა მაკლდა რა! ჩემი "აიფონი ". 

ოცნებებში მუდამ მეყვარები

მე ენდი ვარ,16 წლის, ვარ მოხევე და აქვე ვიზრდები ჩემს საყვარელ რაიონში ყაზბეგში,ბებიასთან თინისთან და ბაბუასთან ლუკასთან,მამა 3წლის წინ ავტო ავარიით დამეღუპა, დედაჩემი (სოფი) კი თბილისში მუშაობს,თითქმის ყოველ შაბათ-კვირას დედასთან ვარ ან ის ჩამოდის

გარიგება ეშმაკთან (თავი 10)

დემონის ბინის დასუფტავება მართლაც რომ დამღლელი იყო , ყველაფერი აქეთ იქით იყო მოყრილი , ბინძური საცვლები , რამდენიმე ქალის საცვალი აქ აშკარად ორგიებს აწყობდა ... მე კიდევ მის არეულ და ღორივით დასვრილ ბინას ასუფთავებს ტვითონ კი გულაობს ... იმდენად

მეცამეტე თვე (5)

ბიჭმაც გოგონა ჩაძინებული რომ დაიგულა ღრმად ამოიხვნეშა. კიდევ ერთხელ აკოცა შუბლზე და მისი ოთახი დატოვა. მისაღებში ჯემალი დაინახა და ბრაზბმორეულმა მაშინვე მოაცილა მზერა, პირდაპირ გასასვლელისკენ აიღო გეზი.

მოტაცება შეკვეთით 3

ამსობაში ერთი კვირაც გავიდა და ჩემი გამოცდებიც დაიწყო, მეცადინეობა მჭირდებოდა და ამიტომ თბილისში მომიწია ყოფნამ. ტელეფონის ხმა არღვევს სიჩუმეს, ნიკას ნომერია. -სად ხარ ნიტა? -გამოცდები მაქვს და თბილისში ვარ, რა ხდება? -ქეიფი გვინდოდა და გაემზადე

დაბრუნება(14)

დილას ჩვენით გავიღვიძეთ,ადგომა მინდოდა მაგრამ ვინ გაცდის ისე ვყავარ მიხუტებული საბას.საათს დავხედე და თორმეტი ხდებოდა.ცოტა შევიშმუშნე თავის დაძრომა მინდოდა. -რას ფართხალებ ლიზუ?! _ამოილუღლუღა მძინარემ.

უთარიღო დღეები (17)

ხელის გულზე გულის ფორმის პატარა ყუთი ედო, შიგ კი ბეჭედი. -დადეშელო, ეს... - ძლივს ამოვთქვი, მაგრამ გწინადადების აგრძელების უნარი აღარ შემწევდა. -არ მომეწონა უცოლოს სტატუსით ყოფნა და გადავწყვიტე ისევ დავქორწინდე. - სიცილით გამარკვია ვითარებაში.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 23)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...!რომ იცოდა თუ როგორ მიყვარდა და მის გარეშე სიცოცხლე არ შემეძლო, ჩემდაუნებურად გახარებულს ღიმილი გადამივლიდა სახეზე, რაც უჩას

ირონია თუ ბედის საჩუქარი?! (თავი პირველი)

ახლაც, როგორც ყოველთვის მივაბიჯებ უკუნით სიბნელეში და ვგრძნობ სრულ ბედნიერებას. მაგრამ რა ბედნიერება კია უკაცრიელ ქუჩაში სეირნობა? როდესაც შენი თანამგზავრები მხოლოდ ლამპიონები, მთვარე და ვარსკვლავებია?, მაგრამ ხო! ჩემთვის ეს