სადღაც გულის სიღრმეში (11)

დილით ადრე გავიღვიძეე, თუმცა არა კი არ გავიღვიძე გამაღვიძეს იმ ხმაზე ლაპარაკობდენენ.ძლივს წამოვყავი თავი საწოლი დავალაგე ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი - ოჰ მობრძანდით ანასტასია ქალბატონო?- სიცილით მითხრა სანდრომ და ლოყაზე ხმურიანად მაკოცა - აუ რა ხმაზე

უთარიღო დღეები (20 - დასასრული)

„რა ლამაზი დღეა“ იმღერეს ერთხმად, მერე სანთლები ჩააქვრეს და წივილ-კივილი მორთეს. ამ ყველაფერს კი სამზარეულოს ჯარებიდან ვუყურებდით მე და ლაზარე, ის ჩემ უკან იდგა, ნიკაპი ჩემს თავზე ჩამოედო და ხელები მუცელთან გაებანტა. -ნახე, რა შევქმენით ერთად!

შეთავსებით ძიძა (თავი 6)

-ვაიმე, რა გვეშველება ეხლა?!-ამოვიჩურჩულე კედელზე აკრულმა და პირსახოცზე ჩაფრენილმა მთელი ძალით დავხუჭე თვალები. -ორიენტაციიც ელემენტარული უნარი არ გაქ,-დამიღრინა "ბუზღუმ" და სასწრაფოდ გადაკეტა სააბაზანოს კარები, "მუზღუს" რომ არ შემოენგრია.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 28)

მძინარეს ჩემს წელზე ხელების შემოხვევა ვიგრძენი, რასაც შემდეგ ვიღაცის სხეულზე აკრობა მოჰყვა, იმ დონეზე ვიყავი დაღლილობისგან გათიშული რომ არ გავქანებულვარ, ისევ ტკბილად გავაგრძელე ძილი.

ტკბილო,მწარეს შუყვარდი!

ახალგაზრდა გოგონამ,ქერა კულულები უკან გადაიყარა და ჩამწერი მაგიდაზე დადო...ბლოკნოტი აიღო სადაც კითხევბი ეწერა და დაიწყო... -როგორ იყო ის? -ის...ის ყველაზე კარგი იყო,მახსოვს ერთხელ ვარდები მაჩუქა,მე კი თავი დავიფასე და მის თვალწინ ნაგავში ცავგდე,მან

არ მინდა გერქვას ჩემი ძმა!

მე მარიამ ყიფიანი ვარ 16წლის,საშუალო სიმაღლის,ზღვის ტალღისფერი თვალებით,ვარდისფერი საშუალო ზომის ტუჩებით,და გრძელი დახვეული ყავისფერი თმით.ჩემს ოჯახზე არაფერი ვიცი,თუ იმას არ ჩავთვლით რომ 4წლის ასაკში მომიყვანეს ბავშვთა სახლში და აქ ვცხოვრობ

ვამპირის ირონია 9

-(ანნა) არა! უნდა წავიდე (დამიანი) ასეთ მდგომარეობაში?მიკვირს წასვლის სურვილზე რომ ხარ.. -(ანნა) რაღაც მაინტერესებს და აუცილებლად უნდა წავიდე -(დამიანი) კარგი როგორც შენ იტყვი.ბიჭი დაემორჩილა და ცრემლი მოსწმინდა.

პატარა გოგო დიდ გზაზე თავი მეორე

-ანი-ირონიული ღიმილი ავიკარი სახეზე. -შენთვის არ უსწავლებიათ, რომ სხვის სახლში ასე არ უნდა იტანტალო?- ტანზე დავიხედე და სირცხვილით დავიწვი თუმცა ასეთ სიტუაციებიდან ადვილად ვიძვრენ თავს, რადგან არ წითლდები. მან ჩემი სირცხვილი ვერ შენიშნა და მეც

Bad Boys. (თავი 3)

ღამის თავგადასავალი სამწუხაროდ თორნიკეთი დავასრულეთ, არადა ახლა ყველაზე მეტად მწყუროდა ჩხუბი, ბრძოლის ჟინი მკლავდა, მაგრამ ბიჭებმა ქუჩაში გაჩერების უფლებაც კი არ მომცეს, იცოდნენ რომ ასეთ დროს უბრალო გამვლელიც კი შეიძლება მეცემა. ამიტომაც რბოლაზე

დაბრუნება(19)

გოგოებმა ტანსაცმელების არჩევა დავიწყეთ.უამარავი რაღაც მოვიზომე მაგრამ არაფერი არ მომწონდა,ზოგი მოკლე იყო ზოგის ფერი არ მომწონდა მოკლედ ჩემი მოსაწონივერაფერი ვნახეთ.მაგრამ გოგოებმა კარგი რაღაცეები იყიდეს.მარიამმა საორსულო კაბა იყიდა,ანამ