უთარიღო დღეები (17)

ხელის გულზე გულის ფორმის პატარა ყუთი ედო, შიგ კი ბეჭედი. -დადეშელო, ეს... - ძლივს ამოვთქვი, მაგრამ გწინადადების აგრძელების უნარი აღარ შემწევდა. -არ მომეწონა უცოლოს სტატუსით ყოფნა და გადავწყვიტე ისევ დავქორწინდე. - სიცილით გამარკვია ვითარებაში.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 23)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...!რომ იცოდა თუ როგორ მიყვარდა და მის გარეშე სიცოცხლე არ შემეძლო, ჩემდაუნებურად გახარებულს ღიმილი გადამივლიდა სახეზე, რაც უჩას

ირონია თუ ბედის საჩუქარი?! (თავი პირველი)

ახლაც, როგორც ყოველთვის მივაბიჯებ უკუნით სიბნელეში და ვგრძნობ სრულ ბედნიერებას. მაგრამ რა ბედნიერება კია უკაცრიელ ქუჩაში სეირნობა? როდესაც შენი თანამგზავრები მხოლოდ ლამპიონები, მთვარე და ვარსკვლავებია?, მაგრამ ხო! ჩემთვის ეს

მაღლა მთაში, ანგელოზი დავინახე!(2)

მოკლედ ერთი ლამაზი გოგო ვიცით ყაზბეგში,პატიოსანი გოგოა. მის ოჯახს ძალიან უჭირს მაგრამ ასევე ძალიან უნდათ მათმა შვილმა ისწავლოს!ერთი წელი შენი ცოლი იქნება, მხოლოდ ფორმალურად და სხვა არაფერი. ამ ერთ წელს ჩვენ სამაგიეროდ ვასწავლით მას და ვუზრუნველყობთ

პირადი მცველი [7]

მანქანაში არცერთს ხმა არ ამოუღიათ,არც კი შეუხედავთ ერთმანეთისთის,თუმცა რაღა საჭირო იყო სიტყვები,ქალს ყველაზე მეტად ის აგიჟებდა რომ ერთი წამითაც არ გაბრაზებულა დვალზე,სხვა დროს სხვა მამაკაცები რომ შეეხებოდნენ ხოლმე ზიზღისა და სიბრაზის გრძნობა

როდესაც მარტო რჩები (5)

არაფერია იმეზე დიდი ბედნიერება, როდესაც შენს ყველაზე საყვარელ ადამიანს მაგრად ჩაეხუტები. დღეს ისეთი ბედნიერი ვარ, ვერავინ და ვერაფერი გამიფუჭებს ხასიათს! .. მე და ნიამ იმ დღეს დიდხანს ვილაპარაკეთ, ერთმანეთს ვუყვებოდით

სულს მოგცემ - 6

ლექცია დასრულდა ანანოს კოკამ მოაკითხა და ესეც უკან მოუხედავად გაიქცა ვაკომ ნიას ხელი მოკიდა და სტუდენების წინ "გაქაჩა" მანქანისკენ ... კიბეები კისრისტეხვით ჩაარბენინა და მანქანში "ჩატენა" თვითონაც ჩაჯდა და ადგილს მოწყდა გაურკვევლობაში მყოფმა ნიამ

მესამყაროები 5,6

კლუბში ბევრი ხალხი და მაგარი მუსიკა იყო.ყველა ცეკვავდა.ერთი ჭიქა ვისკი დავლიე და ცეკვა დავიწყე.სანდრო შორიდან თვალს არ მაცილებდა,მაგრამ ეს ნაკლებად მაწუხებდა,ვგრძნობდი რომ ვიღაც გამუდმებით მიყურებდა.ჩემს გვერდით ერთი ბიჭი იჯდა.სახე დაფარული ქონდა

იდეალური აზროვნება 5

როგორც იქნა სტუმრებიც დაიშალნენ, არც ახსოვს ვინმეს თუ მიულოცა ახალი წელი, კი მგონი ანუკის, თუ მარიამს, ან ორივეს... ვერ გაიხსენა. რაღაც ძლიერად ურტყამდა თავში ჩაქუჩს. საათს გახედა და ოთხი სრულდებოდა, საწოლიდან წამოდგა, აივნის კარი გამოაღო და ზამთრის

მეორადი ბედნიერება [5]

მანქანაში დარჩენილმა პეტრემ კაცს გზის გაგრძელება სთხოვა. მანაც ლონდონის მატარებლის სადგურზე მიიყვანა. უყოყმანოდ ავიდა მატარებელში და სამშობლოსკენ წამოვიდა. გზაში ყველაფერი მოასწრო, ძილიც და ფიქრიც.