ეგოისტი ..21..

დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გააღვიძა. თვითონ გაიღვიძა? არა! ვიღაცის განწირულმა კივილმა, ჯერ ვერ მიხვდა საიდან მოდიოდა, მერე მასზედ დადებული მძიმე საგანი არ აძლევდა საშუალებას ამდგარიყო. თვალები კარგად დაუჭა და შეეცადა რეალობას დაბრუნებოდა,

მომავალზე ყველა ფიქრობს (7)

არ ვაპირებდი ნახვების რაოდენობიდან გამომდინარე გაგრძელებას, მაგრამ "ლამაზმანმა" ისეთი შეტყობინება გამომიგზავნა არ შემეძლო თუნდაც მხოლოდ მისთვის არ გამეგრაძელებინა ეს ისტორია

დაბრუნება(11)

-ახლა რა იქნენა(ანა) -ჯერ ექიმთან უნდა წავიდეთ,ხვალვე(გიო) -კაი. -ისე გრძნობ რამეს?_გაუღიმა. -რას უნდა ვგრძნობდე? -რავი გული არ გერევა ან თავბრუ არ გეხვევა?

მეცამეტე თვე (2)

_უნდა გამოვასწორო ჩემი ყვირილი და ამაში ხელს ნუ შემიშლი!-ამოიბუზღუნა უკმაყოფილოდ მატათამ და უფრო კომფორტულად მოათავსა თავი მის ყელში.

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [8]

- რატომ არ მითხარი ანუკისა და აკოს შესახებ? - შედაფებით მკაცრად და ხმამაღლა გამომეორე კითხვა. წესით გაკვირვებისგან თვალები უნდა გადმომცვენოდა, თუმცა არაფერი მიგრძვნია და მოკლედ ვუპასუხე: - იმიტომ. - წამოთ ვკიდე კისერზე დაბერილ ძარღვებს თვალი და

ასეთებმა იციან ნამდვილი სიყვარული.

თავდაპირველად დავიწყებ იმით რომ მე ვარ ლიზი წერეთელი,17 წლის,ცისფერთვალება,გრძელი შავი თმით.მეთორმეტე კლასში ვარ და ამიტომ მთელი დღეები ძალიან დატვირთული მაქვს.სახლში დაღლილი ვბრუნდები.გადავწყვიტე დიზაინერი გავხდე ცოტაოდენი რამ ჩემი ოჯახის შესახებ:

როცა სიამაყე საკმარისი არ არის [11] დასასრული

უკვე კარგად იყო გათენებული დემეტრე, რომ ანასთან შეუშვეს. ყიფიანმა კარი, რომ შეაღო და თავისი პატარა ოჯახი დაინახა, ბედნიერად გაეცინა და მათკენ წავიდა. ანა ფრთხილად ეფერებოდა პატარა ყიფიანს და ღიმილით დასცქეროდა. დემეტრე მათთან ახლოს სკამზე ჩამოჯდა და

უგულო და ბაბნიკი #11 (დასასრული)

...იცით ბევრს ეშინია...მათ ეშინიათ ცვლილებების...ახლა ვიქრობ და ვხდები,რომ ცხოვრება ისეთი მ****რი არაა როგორიც მეგონა,მაგრამ ამის აღიარება მათთვის ვინც მიეჩვია ყოველდღიურობას,ძნელია...მათ არ უნდათ არაფრის შეცვლა...ისინი ხელებს წევენ და

შურისძიება თუ სიყვარული?! (თავი მეორე)

მეორე დღე დილის 6:00 ავდექი მოვწესრიგდი და სარბენად წავედი ცხრამდე დავრბოდი მერე სახლში მოვედი 20 პრესი გავაკეთე ვიბანავე და ბებოსთან ჩავედი -ანასტასია ბებო ამდენი ხანი გუშინ სად იყავი? - მკითხა ბებომ თან ყავას მიმზადებდა მეც ბებოს გუშინდელი

ვარდისფერი სათვალე (4 თავი)

ჰეი, გამარჯობა. იმდენი რამ მოხდა... სამი დღე გავიდა. უკვე 16 წლის და სამი დღის ვარ. სამჯერ უფრო მეტად მომწონს და სამჯერ გაიზარდა ჩემი სისულელეების სია. მთავარი მოხდა! მოვწონვარ...ქუჩაში მივდიოდი და შემთხვევით შევხვდი. არა არც მთლად შემთხვევით.