აი... რა მაკლდა ჰავაიზე [2]

სანატრელი 1 საათიც მოვიდა... ფანჯარა გამოაღო და თავი გარეთ გაყო ამინდის მოსასინჯად... მაშინვე შეეფრქვია სახეზე ცივი ნიავი...დასველებულმა გარემომ და ქუჩაზე წყლის გუბეებმა ხომ საერთოდ წაუხდინა გუნება.. ახლა ურჩევნია იჯდეს სახლში და რამე კარგი წიგნი

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [7]

ღიმილით მივიწევდი, აკოს გაღვიძებაში დარწმუნებულმა, თუმცა ღიმილი სახეზე შემაშრა, შემეყინა, შემახმა. იმედგაცრუებით აივსო შიგნეულება, არანაირი ბრაზი, წყრნა, მრისხანება, მხოლოდ იმედგაცრუება, ტკივილი და სივრცე, ცარიელი სივრცე. სიკვდილი ისევ განვიცადე,

როცა სიამაყე საკმარისი არ არის [10]

ვფიქრობ, სრულიად სამართლიანია ბედნიერება ანას ცხოვრებაში...თავიდან ძალიან უჭირდათ, ერთმანეთის რიდიც კი ქონდათ, დემეტრე ისევ ნებართვით ეფერებოდა თავის პატარას, ალბათ სირცხვილის გრძნობა არ აძლევდა გათამამების უფლებას... მეგობრები ხშირად სტუმრობდნენ

ომგამოვლილები (თავი 14)

წელზევით შიშველი ბოლთას სცემდა, წუთიერად შეჩერდებოდა და შემდეგ ისევ იმავეს იმეორებდა. მე კიდევ კარის ჭუჭრუტანადან ვადევნებდი თვალს. მინდოდა მივსულიყავი დავლაპარაკებოდი, მაგრამ ვერ გავბედე, რადგან თავი დამნაშავედ ვიგრძენი. მსგავსი რამ არ შემიმჩნევია

ისტორი სათაურის გარეშე

გამარჯობა.მე მარიამი ვარ.მეტსახელად მარიოს მეძახიან.მყავს უფროსი ძმა ალექსი,დედა-მანანა და ბევრი ძმაკაცი.დედა საზღვარგარეთ მუშაობს.ვმონაწილეობ მოტო რბოლებში და მინდა გითხრათ,რომ წარმატებული მრბოლელი ვარ.სასწავლებელში(კოლეჯში) დავდივარ.17 წლის

ნატალი (5)

-კუდრაჭა ხარ ჩემი კუდრაჭა, პატარა ქალი!შენ მე სიცოცხლე თავიდან მაჩუქე,ჩემი გახდი. სიყვარული შენით ვისწავლე, მანამდე არ ვიცოდი რა გრძნობა იყო,მაგრამ ახლა მხოლიდ სიყვარულით არის ჩემი სხეული გაჟღენტილი პატარავ!სანდრო უფრო მომიახლოვდა, თავი ჩემს კისერში

სადღაც გულის სიღრმეში (5)

დღემ ჩვეულებრივ ჩაიარა. ჯერ დედასთან ავედი ყველაფერი მოვუყევი, ზუსტად ვიცი რომ გაუხარდებოდა ჩემი ასეთი გადაწყვეტლება. შემდეგ პროდუქტების საყიდლად წავედი და სახლში დაბრუმებულზე საჭმლის კეთება დავიწყე. ძალიან გავერთე, და ამდროს ვიღაც შემოვიდა, ვიღაც

სულს მოგცემ

-ნიაკო რამე ხო არ გრჩება დე ? -არა ... - კარებთან მივიდა უკან რომ მობრუნდა ... - უი - გარკრიჭა დედას - სისხლის სამართლის კოდექსის წიგნი მრჩება - უფრო გაიკრიჭა როცა დოინჯ შემორტყმული დედამისი დაინახა თავისი წიგნისთურთ - მიყვარხარ დე შენ რომ არ მყავდე

სიმპატიური უფროსი (9,10)

ესემესი რამდენჯერმე გადავიკითხე თუმცა ვერ მივხვდი ვისგან შეიძლება ყოფილიყო..... ცოტახანში იგივე ნომრიდან კვლავ სეტყობინება „მაინც ვერ მიხვდები ვინ ვარ“ ამან სულ გადამრია და გამაგიჟა... ლოგინში სევწექი და დაძინება ვცადე, ყოველი თვალის მოხუჭვაზე

და მაინც...(1)

-გშორდები!_ვუთხარი ჩემს „ქმარს“ და არაფრისმთქმელი გამომეტყველებით ჩავჯექი მის წინ მდგარ სავარძელში.ნელ-ნელა სახის გამომეტყველება ეცვლებოდა და ბოლოს ძალიან გაოცებული სახე მიიღო. -რა თქვი?_წარბებ აწეული მომაჩერდა.მის ნათქვამზე ირონიულად ჩავიცინე და