მეზობლობიდან ერთ ოჯახამდე თავი პირველი.

ვზივარ სახლში მოწყენილი, ვსვამ ყავას და ვკითხულობ წიგნს. სხვა რა უნდა გავაკეთო გარეთ წვიმს. ვიხედები ფანჯარაში და ვხვდები წვიმას გადაუღია. - მმმმ.. შოკოლადი მინდა - ვფიქრობ ჩემთვის და მაღააზიაში წასასვლელად ვემზადები. ესეიგი მე ვარ ელიზაბედი

ომგამოვლილები (თავი 5)

-სანდრო მიუხედავად ყველაფრისა ვთვლი,რომ ეს უნდა იცოდე და ამის უფლება გაქვს, რომ არა ჩემი პრინციპები მეც სიამაყეს აყოლილი ადამიანივით არაფერს გეტყოდი და წავიდოდი. ორსულად ვარ... საოცრად მშვიდი იყო ერისთავი, მეგონა კიდევ უფრო დაიბნეოდა, მეგონა

ნაყიდი სილამაზე [10 თავი]

მთელი სხეული ამიხურდა. ერთიანად დამიარა ჟრუანტელმა. გონება დაბინდული, გატრუნული ვიყავი მის მკლავებში. ჩანთა ხელიდან გამივარდა და იატაკზე ხმაურით დაეცა. სწრაფად მიხურა კარი და ზედ ამაკრო ისე, რომ ჩემს

ტკბილი ტუჩები (ანუ შენს კოცნას ვერ დავივიწყებ) *თავი 2*

*2* როგორც ჩანს ჩვენი ყოფილი უფროსი დაიღალა და აპირებს ამხელა კომპანია მის ძმისშვილ გადააბაროს თვითონ შვილი არყოლია და. დაიწყო ლაპარაკი დემეტრემ: -გამარჯობათ,მე თქვენი ახალი უფროსი ვარ ბატონ გურამს შევცვლი... ყველამ თბილი ღიმილი აიკრა სახეზე. -ვერ

"შენ არავინ გგავს!"

სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ? ისმის კითხვა, მაგრამ არ არის პასუხი... შენშიც გაიდგა ზამთრის სუსხმა საძაგლად ფესვი, შენც მიდიხარ და მიტოვებ მხოლოდ მოგონებებს. მოგონებები, რომელიც ყოველ ღამე ასველებს ფუმფულა ბალიშს... არ მოველოდი.. შენგან ღალატს არ

- შეიცვლები? -მოიცა რა ! 3

-ერაძეს თანაში უყვარს- თქვა ჩაფიქრებულმა ელემ- ყველას ეთამაშება, ხალხს, პოლიციას, თბილისს და ქვეყანას.. სულ ყველას! - წესით უნდა შეემჩნია რომ არ ვარ მაგ კატეგორიის გოგო- მეც ჩაფიქრებულმა შევხედე ელეს. - მეც მანდ ვარ ზუსტად, მისნაირები ეთამაშებიან

შურისძიება თუ...?!(თავი IX)

-ესე იგი ბალიშიც მე გგონივარ არა? -დიახ!-წელში გასწორდა ნატალია,თუმცა სიამაყე წამებში გამწარებამ შეუნაცვლა,როდესაც მოხვდა რომ გაყინულ აუზში ცურაობდა,სიმწრისგან წამოწითლდა და ხმაურიანად ამოუკურთხა ჯიში მიმავალ ერისთავს,რომელსაც ყველაფერი ესმოდა და

გამყრელიძე (9)

-გამარჯობა-მითხრა და თავიდან ქაფი გადამიყარა -რადაგიშავე? -ვკითხე და მისი ხელებო მოვიშორე-მთელიდღა რაღაცეებს მიშავებ ეხლა სახლშიც შმომივარდი და ჩემს "საკუთარ" აბაზანაში ჩამაყუდე. -კაი ბოდიში რაიყო. გვერძე გადმოვედი საცხოვებლად ბარგი რო ამომქონდა

ტკბილი ტუჩები (ანუ შენს კოცნას ვერ დავივიწყებ) *თავი 1*

საშინლად გავწითლდი ვერც კი მივხვდი ისე ვიყავი მასზე ტკიპასავით აკრული,მხოლოდ ახლა შევამჩნიე მისი გარეგნობა მაღალი რომ იყო მივხვდი,რა სიმპატიურია ტუჩი მოვიკვნიტე და ასე უბრალოდ ავიწიე და ტუჩებში ვაკოცე,მანაც კოცნითვე მიპასუხა... -არვიცი ვინ ხარ

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი VI)

- ჰო, ჩვენ ვართ, - სწრაფად უპასუხა ჯორჯმა. - აუ, რა ცუდ დროს მოვსულვარ, - დაიკნავლა ფრედმა. - დანარჩენები როგორ არიან? - წაუყრუა ლოყებაწითლებულმა სემმა და თმები გაისწორა. - კარგად, თქვენ გეძებდით. შეშინებულები "ბუნაგში" დაბრუნდნენ, მაგრამ ოცნებებით