ყოფიერების სიმსუბუქე (3)

_დღეები ერთნაირი ჩვეულებრივი, მოსაწყენი რუტინითა და სისადავით სავსე. არანაირი გართობა არანაირი აივანი მხოლოდ მე და სიწყნარე ისე, როგორც ჩერქეზიშვილი იტყოდა ოთახში სიჩუმეს ვრთავ და ეგარის ვუსმენ მთელი დღეები, ახლა მოდაშია თურემ დეპრესია ბოლო

უთარიღო დღეები (5)

შეიძლება მომეჩვენა კიდეც, მაგრამ ისიც შემიძლია, რომ დავიფიცო, გაბრიელმა ჩემი ხელის მოძრაობას გააყოლა თვალი და ბოლოს მუცელზე გაუშტერდა მზერა. მიუხედავად იმისა, რომ სულაც არ მქონდა დაბრტყელებული მუცელი თავიდანვე, პირველად რომ შვეხვდით ერთმანეთს,

დაქირავებული ნაწილი1: სიზმარი "მე შენ ვარ"

ჯორჯი ძალიან განერვიულებული იყო ეს პირველი შემთხვეავა, როდესაც მას საქმე ჩაუვარდა ძალიან ცდილობდა ჯორჯი, რომ არ დასძინებოდა, მაგრამ მდინარეში ჩსვლა არ შეეძლო ბევირი ეცდა თუმცა დაეძნა: საშინელი გრუხუნის ხმა იყო რკინების ღრჭიალის ხმა, ყუთში იყო არა

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 5)

ამ ფიქრებიდან კი ლექსოს ხმამ გამომიყვანა. -თამუ გაიცანი ეს ჩემი ძმაკაცია დემეტრე წერეთელი, დემე ეს კიდე...ნუ იტოკში იცი რაა...- ჩემმა ძმამ ჩაიცინა და ორივეს რიგრიგობით გადმოგვხედა. -სასიამოვნოა-ამოვიბყრტყუნე ისე რომ ჩემი ხმა მე თვითომ ძლივს გავიგე

ომგამოვლილები (თავი 9)

ალბათ იმდენად არ გვჯერა ცხოვრების მშვენიერობის, რომ ერთი შეცდომა და ამ აზრს აღარ ვუჯერებთ. თუმცა როცა ყოფიერება ლამაზ დღეებს გვჩუქნის ამ ფრაზას ვაღიარებთ. ცხოვრება ფერთა გრადაციასავითაა, მუქი და ნათელისკენ ან პირიქით ნათელიდან მუქისკენ. ფერთა

ბავშვობიდან დანგრეული ცხოვრება-ანუ გავხდი მეძავი (თავი 6)

ეროვნული გამოცდები წარმატებით გადავლახეთ, რამოდენიმე ბიჭი იგივე ფაკულტეტზე ჩაირიცხა რომელზეც მე ასერომ 12 წლიანი ერთად ყოდნის შემდეგ ისევ არ ვშორდებოდით ერთმანეთს.. იურიდიული საკმაოთ რთული თემა იყო და დღე და ღამე ვმეცადინეობდით..

სიმპატიური უფროსი (2)

ზუკა ჯოხაძე... 21 წლის, მაღალი, შავგვრემანი, კუპრივით შავი თვალებით, პატარა, მაგრამ მამაკაცური ცხვირით და სქელი მოვარდისფრო მოწითალო ტუჩებით.. ცნობილი ბიზნესმენის, მამუკა ჯოხაძის შვილი... ბავშვობიდან გათამამებული და თავში ავარდნილი ტიპი...

წითელი ფეხსაცმელი [2]

ნია დაიძაბა. რაღაც ხდებოდა მათ შორის და ეს განსაკუთრებით მაშინ გახდა შესამჩნევი, როცა მამაკაცმა იგი კაზინოში მიიპატიჟა. ბარიერი, რომელიც ერთმანეთისგან აშორებდათ, თანდათან გაქრა, ალბათ გიგიმ დაიჯერა, რომ ნია მთლად ქუჩის ქალი არ იყო… თუმცა ამწუთას მის

უბანში [2]

–ძალიან გთხოვთ წარსულში აღარ ისაუბროთ, თორემ მგონია, რომ ლევანი გარდაიცვალა. – სახეზე ხელი მოისვა აკობიამ და განაგრძო – ვერ გეტყვით, ამაზე საჯაროდ არასდროს საუბრობს დონღვანი, მაგრამ ანა კანდელაკთან აქვს რაღაც სხვანაირი ურთიერთობა. არ ვიცი, ერთად

ჩემი ლამბერსექსუალი [2]

მისაღებ ოთახში თითქმის სირბილით შევედი.მამაჩემის გაფითრებულმა სახემ სინამდვილეს მთელი ძალით შემანარცხა.ნელა მივუახლოვდი და ხელები შემოვხვიე.ტკვილისაგან ძალიან იტანჯებოდა,მაგრამ მაინც ახერხებდა ღიმილს.ასეთ მძიმე მომენტშიც კი არ უფიქრია თავისი