წითელი ფეხსაცმელი [4]

_ ახლა კი, _ გააგრძელა ახვლედიანმა, _ შეგიძლია ეს ყველაფერი გაიხადო და საწოლში დაბრუნდე.ამის გაგონებაზე გოგონას სუნთქვა შეეკრა._ გიგი…_ გისმენ…_ ეს… ეს… არცთუ კარგი იდეაა, მე უნდა წავიდე._ იცი, რა-ა? _ მამაკაცმა მომნუსხველად გაიღიმა, _ ზუსტად იმავეს

ბედნიერების საზომი [1]

რა უსამართლოა ცხოვრება... დაუკითხავად გვაცლის ადამიანებს ხელიდან ისე ,რომ არც უფიქრდება...შეიძლება ჩვენც უმადურები ვართ და უბრალოდ ბედნიერებას ვერ ვზომავთ რადგან, ყველას თავისი "ბედნიერების საზომი" აქვს მაგრამ, ამწამს სიტყვა "ბედნიერება"...იმდენად

რისთვის წავედი ამ წვეულებაზე (თავი I)

მქვია კატო, ვარ 16 წლის. მყავს 18 წლის ძმა-ვაჩე.ძაღლი-ბოი.დედ-მამა კი საზღვარგარეთ ცხოვრობენ.მყავს ორი გიჟი დაქალი-ნინი და სალი....... სხვათაშორის ფულიანი მამიკო მყავს. სკოლის არდადეგები სულ რაგაც 4 დღის წინ დაიწყო და ჩემი იდიოტი ძმა დილის 10

წითელი ფეხსაცმელი [3]

ნიამ მექანიკურად გადასწია თავი უკან. კიდევ ერთხელ შეაშინა მისმა მიკარებამ._ მითხარი… _ არ ეშვებოდა მამაკაცი._ ამის ახსნა ორი სიტყვით შეუძლებელია._ შენც შეეცადე, ორზე მეტი სიტყვით ამიხსნა._ იქნებ ჯერ გვევახშმა? _ გამოსავალს მიაგნო გოგონამ._

ნაყიდი სილამაზე [16 თავი]

-ევა ძვირფასო, დაღლილი ხარ. დაწექი და დიძინე. _ფეხზე წამოვდექი ნინოს და ლევანს დავემშვიდობე და ანასთან ერთად საძინებელში გავედი. -ევა გთხოვ ასე ნუ ნერვიულობ.. -საავადმყოფოდან არ უნდა წამოვსულიყავი.

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეათე თავი)

-წამო წამო თორე გამეყინე(ვაკო)გაიცინა ხელში ამიტაცა და სადარბაზოში კისკისით შემიყვანა -ვაკო დამსვი სირცხვილია(მე)სიცილით ვუთხარი და ხელები კისერზე მოვხვიე.ვაკომ ჩამომსვა სახლის კარი გააღო და ჩუმად შემიყვანა -ტასიკ ეხა უნდა გავაღვიძოთ

მკვლელები (2)

ახლა კი გამოსწორებას ცდილობს მაგრამ... წარსული .. ცოტნე გავაჩეროთ და ვიდეოები წავართვათ უკიდურეს შემთხვევაში ჩემს საქმეს წაადგება თუ ვერ მოვახერხებ რასაც მავალებენ ... ახლა მართლა არ მიუტანოს ვიდეოები? - არა დავიჭერთ... ლევანის დავუკერავ კაი ...

მოულოდნელობა (5)

-აუ რატი წავიდეთ რა,მეშინია რომ ნიკა მოვა და ვეღარ მოვასწრებთ... -მოვასწრებთ,მანქანაც არ ყავთ მე წამოვიყვანე,მართალი არ გაუჭირდებათ შოვნა მაგრამ, რომც მოვიდეს მე აქვარ და ნუ გეშინია, არ დავუშვებ რომ ისევ წაგიყვანოს, საღამოს წავიდეთ, მანამდე ექიმს

ყოფიერების სიმსუბუქე (3)

_დღეები ერთნაირი ჩვეულებრივი, მოსაწყენი რუტინითა და სისადავით სავსე. არანაირი გართობა არანაირი აივანი მხოლოდ მე და სიწყნარე ისე, როგორც ჩერქეზიშვილი იტყოდა ოთახში სიჩუმეს ვრთავ და ეგარის ვუსმენ მთელი დღეები, ახლა მოდაშია თურემ დეპრესია ბოლო

უთარიღო დღეები (5)

შეიძლება მომეჩვენა კიდეც, მაგრამ ისიც შემიძლია, რომ დავიფიცო, გაბრიელმა ჩემი ხელის მოძრაობას გააყოლა თვალი და ბოლოს მუცელზე გაუშტერდა მზერა. მიუხედავად იმისა, რომ სულაც არ მქონდა დაბრტყელებული მუცელი თავიდანვე, პირველად რომ შვეხვდით ერთმანეთს,