საცოლე ქირით.. (26)

მოკლედ მოგიყვებით მაგრამ მოსაყოლი არაფერია ამ ერთი თვის მანძილზე ისეთი არაფერ მომხდარა წყვილებმა შესანიშნავი 2 კვირა აჩუქეს ერთმანეთს და ანტალიაში დაუვიწყარი დრო გაატარეს ყველასგან შორს აქ მოიტეხა გიგამ თითი რისგამოც ყავრაჯნებით სიარულისგან მაგრამ

ნანო! (სრულად)

თოვს! ისე საზიზღრად ცივა,რომ სიცივე ძვლებში მატანს და გაუსაძლის ტკივის ვგრძნობ ყველა ძვალში რაც კი გამაჩნია, ცოტაც და ტვინიც გამეთიშება სიცივისაგან. აშკარად მოვიყინე, ფეხებიც დამისველდა, გინდ გეცვეს ეს ფეხსაცმელი გინდ არა, მაინც ერთიდაიგივეა ისსე

არ გაბედო სიკვდილი, სანამ ცოცხალი ხარ...

სიმწრით გაეღიმა. ვერ გაეგო ,,მეგობრის’’ ასეთი სიცივე, თუმცა მისთვის მხოლოდ მეგობარი როდი იყო. სიყვარელი მამაკაცის ასეთმა გულგრილობამ გული მოუკლა, თითქოს თვითომ ყოფილიყოს დამნაშავე ყველაფერში. ცხოვრება ასეა მოწყობილი ბევრი დაღმართის გადავლა გიწევს

შევიცვალე და როლებიც გავცვალეთ

_მორჩი რა.არ მინდა,ხომ იცი არ მიყვარს ეგეთი ცანცარობები. _აუ რა გოიმი ხარ თაკო გეფიცები.პროსტა ვიღადაოთ.ამ ერთხელ რა გთხოოვ. _კაცი ვერაფერს შეგაგნებინებს მაგ პატარა და ჩერჩეტ თავში. _იეეეს,ჩემი სუპერ გოგო ხარ. ტელეფონი მოვიმარჯვე და ტექსტის აკრეფვა

- შეიცვლები? -მოიცა რა ! 2

ეს მავიწყდებოდა- ჩაიჩურჩულა ირონიულად მომღიმარმა და ხელი გამიშვა- ახლა მართლა ნახვამდის! ისე გაუჩინარდა სადაბრაზოდან თითქოს ლანდი იყო.. ღამის გათენება მომიწია იმის გასანააალიზებლად რომ სადარბაზოში გეგა ერაძე იყო, რომ მან ის სიტყბეი მითხრა და რომ

დააფასე საკუთარი თავი (3)

საშინელ გაორებას ვგრძნობ.არ ვიცი უნდა გამიხარდეს თუ მეწყინოს მისი დანახვა.აქამდე როგორც არ უნდა შემშინებოდა იმისი,რომ რაღაც ისე ვერ იქნებოდა,მისი ხმა მაინც მამშვუდებდა და რაღაცნაირად დადებითქდ მმუხტავდა,მაგრამ ახლა?! ახლა ცხადად ვხედავ ჩემ წინ

მანდატური (ნაწილი2) 2 - დასასრული

-პროსტა გაიაზრეთ რიაა (რატი) -პროსტა გეიზრეთ რიაა თორე დაგვეცა მეხი (თოკა) -შეეშვი მა ამათ არ უსმინო რაც მამა ის შვილი სუფთა ჯამბაზები ! -შე ჯმუხო (თოკა) -გითრიე ეხლა ენით ! (ალექსანდრე)-მაა დედას არ ვუთხარი შენ უთხარი არ შემიძლია მაგის ემოციები მე

ომგამოვლილები (თავი 4)

სამი კვირის შემდეგ ჩამოვიდა სანდრო და იმ საღამოს უნდა მენახა, რომ ცუდად გავხდი. გონება დავკარგე. -ჩქარა თამარ ერეკლეს დაურეკე!-ყვიროდა მამიდაჩემი, დედა მამას ურეკავდა მე კიდევ მდივანზე ვიყავი მისვენებული და ნიშადურს ვყნოსავსი. მამა, როცა მოვიდა უკვე

როცა სიამაყე არ არის საკმარისი [1]

მყუდრო კაფე, მზიანი ამინდი და მშვიდი გარემო ერთი შეხედვით მშვენიერი დროა შეყვარებული წყვილისთვის, თუმცა ზუსტად ეს გარემო გულს ურევდა დემეტრე ყიფიანს...ამრეზით უყურებდა მის წინ მჯდომ ანა დვალს, რომელიც მისგან განსხვავებით მშვიდი სახით ათვალიერებდა

ფარულავა (ნაწ.2)7

- კატო მიზეზს ეძებ რომ ქორწილი გადაავადო? რამდენჯერაც ვცადე მელაპარაკა ჩვენს ერთად გადასვლაზე იმდენჯერ ბანზე ააგდე სიტყვა ამიხსნი რატომ?- აშკარა გაბრაზება გაერია ფარულავას ხმას, ეს ტონი ხუთი წელია არ მსმენია, მისი გაბრაზება მახსოვს როგორიცაა და