სიმპატიური ბიზნესმენი 3

სახლში დაღლილი მივედი, ტანსაცმელი იქვე მივყარე და სააბაზონოში ვნებივრობდი. ოთახში პირსახოც შემოხვეული დავბოდიალობდი და ტანსაცმელს ვარჩევდი. არჩევანი წითელ გრძელ მკლავიან ტოპ ზედაზე შევაჩერე და ამავე ფერის მაღალწელიან ქვედაბოლო შევუსაბამე რომელიც

ვერსად გამექცევი 21

გარეთ გავედით და რას ვხედავ ... იცით რა დაგვხვდა გარეთ??არა დარწმუნებულივარ ვერცკი მიხვდებით... მოკლედ იმ სცენის დანახვის მერე გავწითლდი, ავფორიაქდი ... გრძნობები ერთმანეთში ამერია .... ვიდექი და ვუყურებდი გაღიმებულ რეზის... რომელიც დიდი თაიგულით

სიყვარული რომელიც.. ბედნიერად ვერ სრულდება (ნაწილი 2 თავი 1)

- კარგიით ნახვამდის! -გავთიშე. თითქმის ყოველ მეორე დღეს ვრეკავდი და მაბავს ვეკითხებოდი თამილა დედიდას. ხან მეუბნებოდა კარგადააო ხან მდგომარეობა უარესდაო. ეგ ნორმალურიც იყო. რადგან ასე რადენიმე დღეში ვერ გამოკეთდებოდა. ერთ დღესაც დაურეკე მოვიკითხე

ჩემი ცხოვრების ყოველ წამს გითმობ (8)

–ნუც ხო იცი როგორ მიყვარხარ? პროსტა სიმართლეს გეტყვი. ასეთი მნიშვნელოვანი თამაშის წინ მაგ თემის განხილვა არ იყო კარგი იდეა. თავისთვის ძალა უნდა დაგეტანეებინა და გვერდში დადგომოდი –აუუ რა იდიოტი ვაარ –ბალიშში ჩარგო თავი და სასაცილოდ ააფართხალა ფეხები

ქალი როგორც მშვენიერი არსება (8)

-მეზიზღები!-დავურრიალე და ხმამაღლა დავიწყე ტირილი ხელი დამავლო და საძინებელში შემათრია,კაბა შემომახია და საწოლზე დამაგდო,თვითონ ჩემს ზემოთ მოექცა და გამალებით მკოცნიდა,ვკიოდი,ვწიოდი ვურტყამდი,მაგრამ ორივე ხელი გამიკავავა,უკვე ძალა გამომეცალა და

ფარულავა 23

- მეზიზღება შენი ასეთი ტონი და სახე.. არანორმალური ხარ გესმის? ავადმყოფი სადისტიი.. - ერთი სიტყვაც და ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ - ისეთი სახით თქვა დაჩიმ რომ სიტყვის თქმა კი არა მზერის გასწორება ვეღარ მოვახერხე სწრაფად გავწიე თავი და თვალიდან ცრემლი

ყველა ფერი {5}

სიხარულით წამოხტა ფეხზე დაშნიანი,დიდხანს არჩია რა უნდა ჩაეცვა,სახუმარო საქმე ხომ არაა ნახევარი დღის გატარება გიგასთან მარტოს მოუწევს,ცოტა ნერვიულობს კიდეც,არ უნდა ყველა ემოცია გამოეხატოს რასაც განიცდის მის მიმართ,მაგრამ რა ქნას მისთვის პირველია

შურისძიება-თავი მეორე

ცალი ხელით თმები კისრიდან გადამიწია და ჯერ მხოლოდ თითები ამისრიალა კანზე. ცივ კანს ესიამოვნა თბილი თითები, გამეღიმა. თავი გადავწიე და კისერი გავუთავისუფლე, მინდოდა უფრო კარგად შემხებოდა, უფრო თამამად. ვიგრძენი როგორ გაუხშირდა გულის ცემა, როგორ

აქ არ არსებობს შუალედი-ყველაფერი ან არაფერი{9}

უბედნიერესი ვიყავი. ეს ხომ ყველაზე ბედნიერი წელი იქნებოდა. ჩემს ცხოვრებაში მეთვრამეტე და ყველაზე ბედნიერი. ცაში დავფრინავდი. ეს ყვალაფერი სიზმარს გავდა.კარზე ზარი გაისმა. მხოლოდ მაშინ ავდექი. -მე ვარ(ნინი) კარი გავაღე, მაგრამ ხმა არ ამომიღია. -რა

Давай за жизнь (8) დასასრული

ანასტასია და გეგი,გეგი და ანასტასია...რა ლამზად ჯგერს ერთად არა,მაგრამ...მაგრამ...აი ულვე 6 თვეა ერთმანეთს აღარ ელპარაკებიან,აუდიტორიაში ისე იქცვეიან თითქოს არ იცნობენ ერთმნათს,ქუჩაშიც ეგრე არც უყუებენ ერთმანეთს,სემდეგ იქვე კუთხეში გადის თასო დაა