განა დაგავიწყდება დიდფესვიანი კაკლები?

ყველაფერი 2008 წლის აგვისტოში დაიწყო.ულამაზესი დღე იყო,მზე განსაკუთრებულად აფრქვევდა სხივებს,თბილოდა,ჩემი სოფელი დვანი ძალიან ლამაზი იყო.მე ბავშვებთან ვთამაშობდი.უეცრად საშინელი სროლა ატყდა არ ვიცოდი სად უნდა წავსულიყავი ყველა სახლში შევიდა მე კი

გაიქეცი, თავს უშველე დასასრული

–აბა ნათი, ვიცი არ გძინავს და თავს ნუ იკატუნებ –ეს ხომ ნიკოაა მაისურაძე. ოხ ამაას.. რაოო? ვიცი არ გძინავსოო ჰმ ერთი კარგად შემომხედოს –სინათლეს იმიტომ არ ვანთებ რომ თვალებს მოგჭრის ასე რომ ხმა ამოიღე სანამ შიშისაგან ენა გადყლაპე გოგო და გაეცინა

წარსულის სიყვარული (1თავი)

აღარ უნდა რომ შეხვდეს არც ის უნდა რომ დაენახოს,ან უბრალოდ სადმე გადაეყაროს არ უნდა რომ ძველი სიყვარული ისევ გაახსენოს თან როგორი სიყვარული მაგრამ ძლიერი რომ ყოფილიყო ყველაფერს გაუძლებდნენ ესე უბრალოდ სიყვარული ხომ ბევრ რამეს უძლებს

შემიყვარდი 6 (დასასრული)

სიყვარული ეს დიდი გრძნობაა რომელიც ყველა ადამიანმა უნდა განიცადოს, გვიყვარს ხოდა იბრძოლე. მთელი ღამე მშვიდად მეძინა, ვგრძნობდი რომ დაცული ვიყავი და ვერავინ ვერაფერს დამიშავებდა, რადგან გვერდით მყავდა ირაკლი რომელსაც ვუყვარდი და მიყვარდა, მეტი

ჩვენ ეს შევძელით...(9)

..აი შემდეგი თავიც აბა შემიფასეთ ... ბავშვებო მე ამ მოთხრობას რვეულში ვწერ და დიდი გამოვიდა დაახლოვებიტ 30 თავი იქნება და რავქნა ეხლა დავამთავრო თუ გავაგრძელო ბოლომდე? -ნიკას დავშორდი(ლიკა) -რაა რატო? (მე) -ზედმეტები მოუვიდა...(ლიკა) -დიდი ხანია?(მე)

მოგზაურობა აფრიკაში.'3'

როგორც იქნა გამთენიას ჩამეძინა,მაგრამ მალევე ვატო მოვიდა. -როგორ ხართ? -კარგად შენ? -მეც.ტასო არც ამდგარა ხომ. -გავაღვიძებ. ძლივს გამაღვიძეს,მაშინვე გამოვეწყე და ატოს მანქანაში ჩავსკუპდი.გზაში სიმღერები ბოლო ხმაძე ჩავრთეთ და ვცეკვავდით.სანამ

მეორე მე IIთავი

როცა მანქანა დაიძრა ფიქრების თუ ოცნებების კორიანტელში მოვხვდი. მიუხედავად იმისა, რომ მარტო მივდიოდი სრულიად უცხო ადგილას ვგრძნობდი, რომ რაღაც ახალი და სასიამოვნო მელოდა. მაინტერესებდა ჩვენი ახალი სახლი, იქ არსებული გარემო და ა.შ. ჩავრთე IPOD_ი და ამ

გაზაფხულს გავცვლიდი შენს ერთ კოცნაში ... 3

გაურკვეველ ადგილას ვიყავი , ვერც გავრბოდი და თითქოს სუნთქვაც მიჭირდა . ხეზე მინდოდა აძრომა რომ ამ საშინელ მხეცს გავქცეოდი მაგრამ ვერსად გავრბოდი. ნელ-ნეა ჩემსკენ იქევდა ეს საზიზღარი გაურკვეველი არსება რომელსაცკუპრივით შავი თვალები ჰქონდა , ჩემი

როცა მთვარე ამოვა (1)

სიყვარულზე დავწერო? ეს აუცილებელია? კარგი. თუ ეს გრძნობა თქვენთვის ასე სათაყვანებელია, თუკი მისკენ ასეთი სიჩქარით მიისწრაფვით მე ვინ ვარ თქვენს ნება-სურვილს არ დავემორჩილო. მე წავედი. აქ დავტოვე ყველაფერი ის რაც მიყვარდა. ჩემი ოცნებები ერთად ავკინძე,

მომღიმარი გოგონა 5

ქარი უბერავდა და თითქოს თან მივყავდით. ღამე გრძელი აღმოჩნდა, არც ერთს გვეძინა, მაგრამ ხმას არ ვიღებდით თითქოს არ გვინდოდა სიჩუმე დაგვერღვია. აი მზემაც დაიწყო ამოსვლა. -გაიღვიძე?