არასწორ მხარეს #2

- სამი წელი უშენოდ ცხოვრებას მივეჩვიე. ამ სამ წელში ჩემთვის ერთხელაც არ მოგიწერია, არ მოგიკითხივარ. რატომ არ მკითხე, იქნებ, მე არ მინდოდა უშენოდ ცხოვრება? იქნებ, მინდოდა შენ გვერდით ყოფნა? იქნებ, ერთად დაგვეძლია პრობლემა? ბევრჯერ ვიკამათეთ იქამდეც,

გულის სიღრმეში (თავი I)

ყოველდღიურობის რუტინაში ისე ვართ გახვეულები და დაბრმავებულები ბოლო სერიის რობოტივით უშეცდომოდ ვაკეთბთ ყველაფერს. მსოფლიო ვითარდება, ტექნოლოგიები მედიცინა ყველაფერი წინ მიიწევს გრძნობების და ურთიერთობების გარდა. ყველაფრის განვითარების უკუპროპორციულად

ძალდატანებული ქორწინება 18 თავი

ალექსანდრე ერთ ადგილზე მიყინული იდგა და მოჯადებულივით უყურებდა მთელი სხეულით აცახცახებულ გოგონას

სამი დღე 13

- ერთ თვეში ცოლს ვირთავ. მინდა საქორწილო სამზადისს შენ მიხედო. ვაღიარებ კარგი გემოვნება გაქვს და სრულად გენდობი. ოღონდ ერთი პირობაა კვირაში ორჯერ ბიჭების წვეულებას მოაწყობ და მინდა შესაფერისი გოგონებიც შენ შემირჩიო.

გიჟების სამყარო (მეორე თავი)

მეორე დღეს სკოლაში მივედიითდა დირექტორმა გამოგვიძახაა... შევედით და მაგიდაზე ნემსები და შპრიცები აწყვია....ჩვენ გაკვირვებულები ვუყურებთ და ამდროს დირექტორი მკაცრად გვეკითხება:

უცნობი ნაცნობი (თავი 9)

პირველივე სცენაზე მივხვდი ამას, არ შემიძლია, მაგრამ რა ვქნა. სხვა გზა არ მაქვს. ხო, არ მინდა.. როგორ უნდა მინდოდეს, როგორ უნდა მიხაროდეს..

გზაჯვარედინი {თავი 1}

-სანდრიკა, დაიცა რაა!-ბოხ ხმიანს ეძახდა. უნებურად გავატრიალე თავი და დადიანი დავინახე. არათითზე მორგებული ოქროს რგოლით. გული მტკივნეულად შემეკუმშა

ზოგჯერ ოცნებებიც ხდება

ჩემი ცხოვრება ნაწილობრივ კონკიას ზღაპარს გავს. მართალია, ბროლის ქოში არ დამიკარგია და არც ეტლი გადამქცევია გოგრად, მაგრამ რაც ბოროტ დედინაცვალს და მის გერს შეეხება, ყველაფერი ისე იყო, როგორც ამ ზღაპარშია აღწერილი... შეიძლება ითქვას, უფრო უარესადაც

ევას დღიურებიდან...

ევა, ცხოვრებით სავსე გოგონა, რომელიც მხოლოდ დედის შენარჩუნებაზე ფიქრობს, ის ყველაფერზეა წამსვლელი...

არასწორ მხარეს #1

- ბაჩანა, - ხმა აუკანკალდა ნათიას. მონატრება ყელში და თვალებზე მოასკდა. - შენს სუნს კილომეტრშიც ვგრძნობ. - უნივერსიტეტის ეზოში ვართ, პატივცემულო. გვიყურებენ. - ადრინდელი სიტყვები თავად გაიმეორა ირონიულად ბაჩომ. - მაგათი დედაც! მომენატრე, საზიზღარო!