შემიყვარებ! 19 თავი

გეგა დიდხანს უყურებდა თვალებში სახე ალეწილ ბიჭს, რომელმაც ინსტიქტურად მარიანა უკან დასწია და მოთმინებით დაელოდა მის შემდეგ ნაბიჯს

თანახმა ხარ?(12)

-იქამდე კიდე შენ გადაწყვიტე, თანახმა ხარ, რომ ეს თამაში გავაგრძელოთ?

გრძნობები (სრულად)

-ყინავს... ძლივს ვიშოვნე საზამთრო... - კარში მდგომმა ტირილი დაიწყო და მაგრად მოეხვია საზამთროთი ხელ დამშვენებულ საყვარელ მამაკაცს. -კარგად ხარ? -მაპატიეე, ასე რომ შეგცივდა... ისიც მაპატიე საზამთრო რომ მომინდა... ისიც მაპატიე რომ ახლა აღარ მინდაა-

90's. 90- იანელი (5)

თვალები დავხუჭე ,მუსიკის  გუგუნში მხოლოდ  სიტყვები  და მუსიკა  ჩამესმოდა, არა ტირილით  აღარ ვტიროდი, უბრალოდ ვაცილებდი  წარსულს  , ვმარხავდი  სადღაც შორს,

...და მზე ამოვიდა (მეშვიდე თავი) (ფინალური)

მისკენ ვტრიალდები, იმის იმედით, რომ ის იქ, ყავით ხელში დამხვდება, მაგრამ მე მხოლოდ ცარიელი სივრცე მხვდება. ცრემლები მომდის და მტკივა, მაგრამ ვიცი, რომ ის ჩემთანაა. მენატრება... სიცოცხლის ბოლო წვეთამდე მენატრება... და მასთან მინდა... მაგრამ უკვე

"დემონის მდგმური" (სრულად)

მთავარ გზაზე საცობში გაბმული საყვირით ვეცადე გვერდის აქცევა სხვა ავტომობილებისთვის.რაზეც მძღოლების უკმაყოფილო შეძახილები დავიმსახურე. არც მე დავაკელი და სათითაოდ მოვიგერიე ხელების ქნევით.

თანახმა ხარ?(11)

-დაჩი, ადა!-ადას ყველაზე საშინელი ხმა მოესმა მთელს დედამიწაზე. რომ გაბრუნდა კი ორჯერ დიდი უფრო საზარელი სანახაობა დახვდა. მის წინ დიმიტრი და ირმა იდგნენ

სასრულეთი (თავი 32)

ღილაკი SOSი გააქტიურებული იყო. ახლა ისღა დამრჩენოდა დავლოდებოდი, როდის მიხსნიდა დავუდი ამ განსაცდელისგან. უცნაური დეჟავიუს შეგრძნებისგან მთელი სხეული დაბუჟებული მქონდა. სასაცილოა, სატირალი რომ არ იყოს, ალბათ მსოფლიოში თუ არა საქართველოში მაინც

მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 12)

ტრაგიკული ისტორიაა. - ცუდისთვის შევამზადე. - ლეგენდის მიხედვით, დედას თავისი პატარა ვაჟი, სახელად ნური, ყოველ დღე ამ ტბასთან მოჰყავდა. თამაშობდნენ, მტრედებს კვებავდნენ, თევზებს ჩასცქეროდნენ. ერთ დღეს დედა ღრუბლების ცქერით ზედმეტად გაერთო, ნური კი

დაუჯერებელიც კი არაა დაუჯერებელი (თავი 3)

გაგრძელება ისტორიისა 'დაუჯერებელიც კი არაა დაუჯერებელი' საშინლად ვიყავი ,არ ვიცოდი რა მექნა, ვერასდროს დავიჯერებდი რომ მამაჩემი, მაინც და მაინც ახლა გამოჩნდებოდა, ეს ყველაფერი ჩემს დაქალს დაწვრილებით მოვუყევი, მაგრამ განა ეს იყო მარტო? სახლში მისულს