მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-14.

-სიზმარი ვნახე სადაც არ გიყვარდი...მე მიყვარდი,მთელი გულით მიყვარდი,მაგრამ შენ ჩემი შეყვარება ვერ შეძელი. ბოლო სიტყვები ჩუმად ჩაიჩურჩულა და ისევ ქვითინით ჩახარა თავი,რაზეც ცოტახანს ადგილზე გავშეშდი და თავი ნაზად ავაწევინე. -საყვარელო ეს მხოლოდ

...და მზე ამოვიდა (მეორე თავი)

გავიხედ-გამოვიხედე და ხალიჩაზე ვიწექი. თავი ნოეს მკერდზე მედო. გაურკვევლობაში აღმოვჩნდი. შემეშინდა, სასწრაფოდ ავდექი. ტელეფონს დავხედე და ოცდათხუთმეტი გამოტოვებული ზარი დამხვდა. შემეშინდა. სასწრაფოდ სააბაზანოში შევედი და მოვწესრიგდი. როდესაც

მარილისი |9|

ეილინ ნისი ძალიან ბედნიერი ბავშვი იყო. არც მშობლების სიყვარული აკლდა და არც -მათგან განებივრება, თანატოლებსაც უყვარდათ. იმდენი ლექსი იცოდა, შეეძლო მთელი დღე ეჭიკჭიკა თავისი ტკბილი ხმით. ცხოვრებამ ლეონ სოლვე

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (15 თავი)

– რატომ ? – არ ვიცი. თუ მართლა გიყვარს, შეუძლებელია ახსნა, რატომ ! – უბრალოდ, ფეხის თითიდან თმის ღერამდე, დადებითი და უარყოფითი თვისებებებით, მთლიანად, მიზეზებისა და პირობების გარეშე დანახვის წამიდან მიყვარხარ !

სიყვარულის სახელით( დასასრული)

არ იყო ,ძლიერი მოწამვლა, მაგრამ სამი დღე მაინც,დაჰყო სავადმყოფოში, ნიკოლოზი არ შორდებოდა, იმის შიშით რომ, ისევ არაფერი დაეშავსბინა, საკუთარი თავისთვის, მანიკა დედასთან დატოვა, ის კი დღე და ღამ, მარიტასთან იყო,მისი ხელით აჭმევდა, აბანავებდა, უცვლიდა

სისხლიანი საშობაო ზღაპარი

- ხომ შეიძლება სადმე, ვინმემ საჭმელი გაიმეტოს ჩემთვის, თუმცა არა, ვის აინტერესებს თავშესაფრიდან გამოქცეული მარტოსული გოგო.- ამით გამოხატავდა თავის სიძულვილს დედამიწის მიმართ ადამიანი, რომელსაც სასაწაულების უკვე აღარ სჯეროდა.

უკანასკნელი კოცნა (16თავი)

მკლავში ხელი წამავლო და სახლისკენ ისე წამათრია რომ ჩემი თმისთვის ხელი არ გაუშვია, მე მთელი ძალით ვეწინააღმდეგებოდი მაგრამ ვერაფერს გავხდი,

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-13.

მიპასუხა ზანტად და წარბის აწევით დამხედა ,რაზეც პირი მოვხურე. ოთახში გამიყვანა და საწოლზე ფრხილად დამაწვინა და შემდეგ ისიც გვერდით მომიწვა და უბრალოდ დაიძინა. მის მშვენიერ სახეს ვუყურებდი, რომელსაც მთვარის სინათლე კიდე უფრო მიმზიდველს და ლამაზს

...და მზე ამოვიდა (პირველი თავი)

და აი ჩვეულებრივი დღე გათენდა, მაგრამ ჩემს გულში მაშინ არ თენდებოდა. ადგომა არ მინდოდა. წვიმდა. ციოდა. იმის იმედით, რომ ჯერ ჩემი ადგომის დრო არ იქნებოდა, საწოლთან მდგარ ტუმბოდან, ჩემი ტელეფონი ავიღე და საათს დავხედე. ათი საათი იყო. ავდექი და

სიყვარულის სახელით (ნაწილი 3)

დრო გადიოდა ,მარიტა მშვენიერი, ქალი რომელსაც,მუცელიც დასტყობოდა, მუშაობდა და მისი მომდომებით, ახლ მწვერვალებს იპყრობდა,ირგვლივ კი,ათასი ტრიალებდა, მის გამო,სიცოცხლეს რომ გაიღებდა, მაგრამ მარიტა, რისი მარიტა იყო, ვინმეში რომ გაეცვალა სიყვარული.