ლანგრით მორთმეული (თავი 11)

მის სუნთქვას ყურს ვუგდებ და გული უნებურად მიჩუყდება. რაღაც აწუხებს, რაღაც ისეთი მნიშვნელოვანი, რომ ყოველ ღამით სიზმარში ხედავს... მაგრამ, მე არ მიზიარებს. ბოლომდე მაინც არ მენდობა. ანდრო ფრთხილად იწევს ჩემკენ,

ბიჭის დღიური,რომელიც დღიური არაა

გამარჯობა... ხო რაღაც უცნაურზე ვფიქრობდი გოგო და ბიჭი დღიურები არსებობენ?.. იმიტომ გეკითხები, რომ თუ არსებობენ იმედია ბიჭი ხარ... გაგება-გააზრებით მე ვფიქრობ ბიჭი უფრო გამიგებს... და თუ გოგო ხარ, არაუშავს შენ იქნები პირველი გოგო

თინეიჯერის დღიური (დღე 3)

მესამე დღეს გადავწყვიტე ჩემი ძველი დღიურები მომეძებნა, ხელით შევხებოდი ფურცლებზე აღბეჭდილ წარსულს. სიმღერა, რომელიც დღეისთვის შევარჩიე ჩემი ძველი დღიურის ყდაზე დიდი ასოებით ეწერა. დავიწყე დღიურების კითხვა.

ძველი სახლი

-დღეს ვერ გადარჩები,დღეს ვერ გადარჩები_იმეორებდა ხმა რადიოში.დავითი შიშისგან ადგილზე გაიყინა,მაგრამ დროზე მოვიდა გონს,სახლიდან გამოიქცა და მანქანისკენ წავიდა.ხელებ აკანკალებულმა გააღო და შიგნით ჩაჯდა,სწრაფას მიდიოდა,

...რომ არ უნდა გიყვარდეს (24 თავი)

სახლში განათება ჩავაქრე, ყველა სანთელს დავუარე, ავანთე და მოუთმენლად დაველოდე მის მოსვლას. გული ბუდიდან ამომიხტა, სანთლების შუქზე კარში მისი სილლუეტი, რომ აღვიქვი. მოულოდნელობისგან ერთადერთი, კარის დახურვა მოახეხა და ადგილზე გაშეშდა. ნელი

იძულებითი ქორწინება 8 თავი

ავარიიდან სამი დღის შემდეგ ნინი გონს მოვიდა, ნანას და ნათიას სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა როცა მან თვალები გაახილა, მაგრამ ნაადრევი აღმოჩნდა სიხარული

ფული,სიყვარულის სანაცვლოდ (ნაწილი11)

იცით, ემილი, ვის ეკუთვნის ეს სამაჯური? -დიახ, ვიცი. -ვის? -გოჩა ბურდულს. -ვინარის გოჩა ბურდული?- ან რა პრობლემა ჰქონდა მას ანდრიასთან?

ლანგრით მორთმეული ( თავი 10)

ლოყაზე ფრთხილი შეხება მაღვიძებს და თვალების გახელისთანავე ცისფერ სფეროებს ვაწყდები. - დილამშვიდობისა, ანაბელ! - ანდრო ცხვირის წვერზე მსუბუქად მკოცნის. - ისევ სიზმარში ვარ? - ენას ძლივს ვიბრუნებ. ანდროს ჩუმი ჩაცინება მესმის და გუშინდელი დღე

ნაცრისფერი {9}

-დაწყნარდი სესილია. -შეგიძლია დღეს სახლში დარჩე? მოდი უბრალოდ დავივიწყოთ ყველა და სახლში დავრჩეთ, კინოს ვუყუროთ, რაც გინდა ის გავაკეთოთ, უბრალოდ სახლში ვიყოთ ერთად გთხოვ.

ისევ შენ?! (VI)

რომ ნაცნობი წითელი მანქანა გაჩერდა ჩემს ფეხებთან და იქიდან გაცოფებული გიორგი გადმოვიდა, წამით მოვკარი თვალი. ზუსტად ისეთი სახე ჰქონდა, როგორც სიზმარში, როცა მგელს ახრჩობდა...