გაყიდული ღირსება (2 თავი)

ცოტნე და მია ერთმანეთს დიდხნს უყურებდნენ თვალებში და ჯიუტად არცერთი არ არიდებდა მზერას, მიას გულმა გამალებით დაუწყო ცემა როცა ბიჭმა მკალვზე წაავლო ხელი

თავქარიანი(თავი2)

ჩემი მაიმუნები, ჩემი ქაჯანები, ჩემი ბავშვები ჩემთან არიან- ბუტბუტებდა ნინის- ბავშვებო გეშიებათ რომ, მოვყევი აქ ქოთქოთს, წამოხტა მოხუცი და სამზარეულოოდკენ წავიდა, იქედან კი

გარდაცვალებიდან... კვლავ დაბადებამდე...

გახსოვდეს, რაც არ უნდა მოხდეს, როგორც არ უნდა მოგექცნენ, ყველა სიტუაციაში ,,ადამიანად“ დარჩი...ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როცა გავაცნობიერე რომ ძველებურად ვერასოდეს ვერაფერი იქნება. ყველა ისტორია, ყველა მომენტი, რომელიც გადამხდა და რომელიც გამოვიარე

სასრულეთი (თავი 11) +18

დრო და დრო ჩვენი თვალები ისევ ეჩეხებოდა ერთმანეთს. რას ვხედავდი? მონატრებას, სითბოს, სიყვარულს, სურვილს, თუმცა სადღაც ჭაობისფერის სიღრმიდან სულ ოდნავ, მაგრამ მაინც კრთოდა ეჭვი, შიში, და რამაც ყველაზე მეტად შემაშინა, შურისძიების წყურვილი.

ღალატი {სრულად}

ყველანი ცოდვილი მოკვდავები ვართ . ღალატი? ხო მოღალატე რაღაც დოზით შენც ხარ, მეც და ისიც . მთავარი მტერი მაინც ტყუილია , სიყალბე და თუ შენ ნამდვილი იქნები ყოველთვის გაიმარჯვებ . დაგინახავს შენი ადამიანი , გიგრძნობს ხელს ჩაგკიდებს და აღარასდროს

კაენის მოდგმა (თავი მეორე)

ავთოს მშობლებიც მოვიდნენ, მოიყვანეს მათი ნაცნობი მღვრდელი... ავთოს დედა თინა, დაჟინებით იმეორებდა ერთი და იმავეს.. რომ ავთოს მამაოს დახმარება ესაჭიროებოდა. -მაია: აქეთ მობრძანდით მამაო,

როცა სიყვარული მარტივია.... (თავი 4)

-უზრდელო, გარეწარო_ლოგინზე დადებული პერანგი სახეში ესროლა მოხითხითე ბიჭს და ისიც შემოსასვლელისკენ გაიქცა. -ბედი შენი მაგვიანდება, თორემ გასწავლიდი რაღაცეებს_თვალი ჩაუკრა აწითლებულ გოგოს

სპორტის მასწავლებლები (თავი 7)

- რამე მოხდა? - ტელეფონიდან თავი არც აუწევია ისე ჰკითხა ლაშამ - ეკა ვინაა? - უეცრად აესვეტა წინ და ინტერესით სავსე თვალები შეანათა.

თავქარიანი(თავი 1)

თბილისის რიტმული ცხოვრებისაგან გადაღლილი, აივანზე შემომჯდარიყო და გადაჰყურებდა ქუჩაში შემორჩენილ ადამიანებს: ზოგი გარბოდა, ზოგიც ნელა მისეირნობდა თავსხმა წვიმაში... მარიტა კი იჯდა და ფიქრობდა. საფიქრალს რა დალევს,მაგრამ ახლა მხოლოდ და მხოლოდ მარტის

კაენის მოდგმა (თავი პირველი)

რა კარგი იყო დასვენება, ნეტავ კიდევ დიდი ხნით გაგრძელებულიყო, შვებულება... ნეტავი საერთოდ, ჩემ მშობლებთან დავრჩენილიყავით.. სოფელში და არ ჩამოვსულიყავით, ახლა ხომ კვლავ ბედნიერად ვიცხოვრებდით, მე და ჩემი მეუღლე ავთო და ბავშვები.