სასრულეთი (თავი 11) +18

დრო და დრო ჩვენი თვალები ისევ ეჩეხებოდა ერთმანეთს. რას ვხედავდი? მონატრებას, სითბოს, სიყვარულს, სურვილს, თუმცა სადღაც ჭაობისფერის სიღრმიდან სულ ოდნავ, მაგრამ მაინც კრთოდა ეჭვი, შიში, და რამაც ყველაზე მეტად შემაშინა, შურისძიების წყურვილი.

ღალატი {სრულად}

ყველანი ცოდვილი მოკვდავები ვართ . ღალატი? ხო მოღალატე რაღაც დოზით შენც ხარ, მეც და ისიც . მთავარი მტერი მაინც ტყუილია , სიყალბე და თუ შენ ნამდვილი იქნები ყოველთვის გაიმარჯვებ . დაგინახავს შენი ადამიანი , გიგრძნობს ხელს ჩაგკიდებს და აღარასდროს

კაენის მოდგმა (თავი მეორე)

ავთოს მშობლებიც მოვიდნენ, მოიყვანეს მათი ნაცნობი მღვრდელი... ავთოს დედა თინა, დაჟინებით იმეორებდა ერთი და იმავეს.. რომ ავთოს მამაოს დახმარება ესაჭიროებოდა. -მაია: აქეთ მობრძანდით მამაო,

როცა სიყვარული მარტივია.... (თავი 4)

-უზრდელო, გარეწარო_ლოგინზე დადებული პერანგი სახეში ესროლა მოხითხითე ბიჭს და ისიც შემოსასვლელისკენ გაიქცა. -ბედი შენი მაგვიანდება, თორემ გასწავლიდი რაღაცეებს_თვალი ჩაუკრა აწითლებულ გოგოს

სპორტის მასწავლებლები (თავი 7)

- რამე მოხდა? - ტელეფონიდან თავი არც აუწევია ისე ჰკითხა ლაშამ - ეკა ვინაა? - უეცრად აესვეტა წინ და ინტერესით სავსე თვალები შეანათა.

თავქარიანი(თავი 1)

თბილისის რიტმული ცხოვრებისაგან გადაღლილი, აივანზე შემომჯდარიყო და გადაჰყურებდა ქუჩაში შემორჩენილ ადამიანებს: ზოგი გარბოდა, ზოგიც ნელა მისეირნობდა თავსხმა წვიმაში... მარიტა კი იჯდა და ფიქრობდა. საფიქრალს რა დალევს,მაგრამ ახლა მხოლოდ და მხოლოდ მარტის

კაენის მოდგმა (თავი პირველი)

რა კარგი იყო დასვენება, ნეტავ კიდევ დიდი ხნით გაგრძელებულიყო, შვებულება... ნეტავი საერთოდ, ჩემ მშობლებთან დავრჩენილიყავით.. სოფელში და არ ჩამოვსულიყავით, ახლა ხომ კვლავ ბედნიერად ვიცხოვრებდით, მე და ჩემი მეუღლე ავთო და ბავშვები.

როცა სიყვარული მარტივია.... (თავი 3)

-შენ ნორმალური არ ხარ, მშვენიერი ბიჭი ხარ, სიმპატიური, ნუ ხეპრეც, მაგრამ ეგ ზოგს უფრო მოსწონს, ხელი არ გაკლია ფეხი და რავიცი ვივარაუდე რომ გყავდა ვინმე_ნერვიულობისგან ხელების ქნევით საუბრობდა ნათია.

გაყიდული ღირსება (1 თავი)

მიას სახლში დაბრუნებას მოუთმენლად ელოდა ანა და აივნიდან გაყურებდა ქუჩას, როგორცკი ტაქსი გაჩერდა მაშინვე სახლში შევარდა და გასასვლელი კარი გააღო

ანუკი. გაგრძელება (თავი მეთხუთმეტე)

-ანუკი, სანამ წავალ და ზუსტად ვიცი რო ისევ დავკარგავთ ერთმანეთთან კავშირს ბევრი მიზეზის გამო, მინდა რაღაცა გკითხო და გულახდილად მიპასუხე.მართლა გჯერა რო ალექსანდრე იმავეს არ გაიმეორებს? და თავიდან არ ჩაგაგდებს იმ მდგომარეობაში, რომელშიც 5 წლის წინ