უარყოფილი (თავი 3) +18

სიტყვას ვეღარ ვაწევ, ისე სწრაფად გადის ბანკიდან და გაკვირვებულს მტოვებს. ღრმად ვისუნთავ დაბინძურებულ ჰაერს და ვცდილობ წარსული არ გავიხსენო. რა ლამაზია ზოგჯერ წარსული, ტკივილის გარდა რაღაც ხომ იყო. ბედნიერების ზღვარს გადასული მოკლე დღე, ჩუმი და

ანუკი. გარგძელება (თავი მეათე)

-მიღალატა. ალბათ გაგიხარდა -რატო უნდა გამხარებოდა რო ცოლი გაგშორდა. -ღალატი ვიგულისხმე ანა. -ანას ნუ მეძახი. -შენ ხო ალექსანდრეს მეძახი. -

თავისუფლების კონტრაქტი (თავი III)

თავისუფლებას ყველა დროში სხვადასხვა ფასი და გემო ჰქონდა. ამას ჩემ წინ მდგარმა ღვინის სავსე ჭიქამ კი არა, უბრალოდ ჩემი ფანჯრის ხედმა მიმახვედრა. ღამეა. იმ შეგნებით, რომლითაც მე აღმზარდეს, წესით, ამ დროს გარეთ არავინ უნდა დადიოდეს. სამყარო ხომ არაა ის

რა გაპოვნინა სვანეთმა?!-სიყვარული (სრულად)

არ ვიცი ჩემს ცხოვრებაში ჯერ დადვანი გამოჩნდა, თუ სვანეთის სიყვარული. ალბათ უფრო ორივე მაგრამ ფაქტია ,ჯერ სვანეთი შევიყვარე სიგიჟემდე და მერე დადვანი შემოგვეტენა. თუმცა ბატონ ვაჩეს რომ დავუჯეროთ, მისმა სიყვარულმა შემაყვარა სვანეთი.არ დაუჯეროთ,სად იყო

მჟავე ცაცხვის- ჟუკოსა და მისი "მეზობელი" ლუნას ამბავი {თავი 2}

"მას შემდგომ, რაც სხვასთან წახვედი, ჩემო კარგო, ძვლები გაუჩერებლად თრთის. "

უარყოფილი (თავი 2)

შევიცვალე. აღარ ვარ ის ვინც ვიყავი. მგონია რომ საერთოდ არ ვარ, დავსრულდი. ყოველ დღეს ერთი ფერი აქვს. მარტო ვარ საკუთარ ფიქრებთან ერთად. იყო ისეთი დღეებიც, როდესაც ვნანობდი, რომ არ გავგიჟდი. ვიყო ასეთი ნორმალური სირცხვილია. ვიყო ასეთი გადარჩელი

სხვისი ცოლი (13 თავი)

დაძაბული იჯდა მანქანაში ლაშა, მოწოლილ ბრაზს, ბოღმას და მრისხანებას წინააღმდეგობას ვეღარ უწევდა და ხელები მომუშტა მთელი ძალით რომ როგორმე ჩაეხშო ეს ყველაფერი საკუთარ თავში, მაგრამ ვერ შეძლო... გაბრაზებულმა დაუყვირა თორნიკეს -თოკა გააჩერე-მან მაშინვე

დროის სასჯელი (დასასრული)

ახალი წელიც დაგვიდგა, ოჯახი ავღნიშნავთ, კარზე კაკუნია ეს ალბათ ჩემი მეგობარი გოგა იქნება, კარები გავაღე და მართალც ჩემი ყოფილი თანამშრომლები მესტუმრნენ გოგა და ბაჩო, ერთად მივუსხედით სუფრას და მოვიკითხეთ ერთმანეთი, ლაპარაკის დროს ბაჩომ ზაქარიაზე

ნაჩუქარი გული (თავი V)

დაგვიანებული “მიყვარხარ”,დაგვიანებული მოლოცვასავითაა ხვდები ,რომ ძალიან უსარგებლოა და აღარანაირ ემოციას იწვევს შენში გარდა ღიმილისა.

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი XIX)

მისი მზერა ამჯერად მკერდს მიწვავს,მერე კი მისი ამბორი და ცხელი ხელების შეხება,რომელიც ჭკუას მაკარგვინებენ. - ჩემი ცეცხლოვანი ქალი. - ამბობს ჩემს მკერდთან და მერე ნაზად მკოცნის იქვე. - შენი. - მსიამოვნებს,ის რომ მისი ვარ. - ჩემი,მხოლოდ ჩემი! -