თოვდა და თბილისს ებურა თალხი -2-

სასახლეს სადაც იმ ღამეს პირველად შევიდნენ ძმები დადიანები მაღალი ჭერი, ზედ დაკიდული მოოქროვილი ჭაღებითა და შუშის ვიტრინებზე დაფენილი ბარხატის ფარდები ამშვენებდა. ფართო მისაღების ცენტრში თავისი აბსოლიტური მომხიბლაობით ამაყად იდგა სასახლის პრინცესა -

წითელი ფერი (ნაწილი 8)

მელო რომ არ უპასუხე თქვა ასეთ რამეს არ მომატყუებდაო და დილით გამოფრინდა, რვის მახევრისკენ.. მალე უნდა მოვიდეს წესით, დახვდი... ჩავიცვი და აეროპორტში გავქანდი... მონიტორზე ყოველ ნახევარ საათში იცვლებოდა ფრენის გრაფიკი... ყველა თბილისი-სტამბოლის

მე შენ და ცხოვრება (თავი 16)

ჩემო სიყვარულო,ჩემო ცხოვრების აზრო,როგორ დამეტანჯე ჩემო ანგელოზო,რომ იცოდე როგორ მიყვარხარ,რომ იცოდე რა ჯოჯოხეთი იყო შენს გარეშე ჩემი ცხოვრება,ალბათ არ შემიძულებდი.

მეხუთე პალატა (თავი მესამე)

სიტყვა საგიჟეთი,იმ სიტყვათა კრებულს განეკუთვნება რომელიც ჩემში ზიზღის გრძნობას იწვევს,რადგან რეალურად ხალხის მიერ მოხსენიებულ საგიჟეთში გიჟი არავინაა.იქ არის ხალხი,რომელმაც ვერ გაუძლო მძიმე ცხოვრებას მათივე სუსტი ნერვებით და ახლა უწევთ ამ

მკვლელი ანგელოზები. (3)

ზუსტად ოცი წუთი ეკლდა საამს მე და ფრედერიკი რომ დიდ მდიდრულ ლიმუზინში ვიჯექით ,სადაც თავისთავად შავი ფერი იყო დომინანტი და ბატონი დემონიც შავ სმოკინგში ფეხი ფეხზე გადადებული იჯდა და შამპანიურს თავადივით სვავდა,თან ბასრ მზერას არ მაშორებდა

მეხუთე პალატა (თავი მეორე)

სიტყვა საგიჟეთი,იმ სიტყვათა კრებულს განეკუთვნება რომელიც ჩემში ზიზღის გრძნობას იწვევს,რადგან რეალურად ხალხის მიერ მოხსენიებულ საგიჟეთში გიჟი არავინაა.იქ არის ხალხი,რომელმაც ვერ გაუძლო მძიმე ცხოვრებას

როცა სიყვარული მარტივია.... (თავი 18)

საკმაოდ მყუდრო იქნებოდა მისი ახალი თავშესაფარი, ორ სტუდენტ გოგონასთან ერთად გაიყოფდა და მთავარი იყო მათ როგორ შეეჩვეოდა, იმდეი საქმე ექნებოდა და არ უნდოდა მისთვის ხელი შეეშალათ.

თოვდა და თბილისს ებურა თალხი -1-

სხვა ქალაქში , რომ დაბადებულიყო თავისი მომხიბლელობით ბევრს მიაღწევდა ცხოვრებაში თუმცა ის თბილიში დაიბადა. ეს კი კიდევ უფრო ამძიმებდა მის მდგომარეობას...დეკემბერია, თბილისის ქუჩებში თოვლის ფიფქები ნაზად ეფინებია სველ ასფალტსა და ამაყად გაჯგიმულ

წითელი ფერი (ნაწილი 7)

თავი ბალიშზე დავდე და ტირილი დავიწყე, მენატრებოდა დედაჩემის მწვანე თვალები, მისი ლაპარაკი, ხმა, ტონი, მანერები.. როგორ გიჟდებოდა ხოლმე და როგორ დიდ სიყვარულს აფრქვევდა, თბილისში წასვლისას რომ გამაფრთხილა ყოველ საღამოს დამირეკეო, მე კიდევ დაღლილობის

თი ელ სი.

ოქტომბრის შუა რიცხვები იდგა, რაც იმას ნიშნავდა, რომ სტუდენტებს შუალედური გამოცდების ჩაბარება უწევდათ. მათ შორის, რა თქმა უნდა, ტაბითასაც, რომელმაც ისეთი მონდომებით გაიღვიძა დილით ჯერ კიდევ რვის ნახევარზე, თვითონაც ფრიად გაკვირვებული აღმოჩნდა. იმის