ცრურწმენა (სულ)

ამბავი მათთვის, ვისაც უყვარს რეალობისგან ჯადოსნურ სამყაროში გაქცევა. ამბავი სიყვარულზე, მეგობრობაზე და ჯადოქრობაზე, რომელსაც დღეს ცრურწმენას ვეძახით )))))) p.S ჩამქვრალმა გელასნაირმა კუდიანებმა არ წაიკითხოთ P))))))) პუფ!

მე - ორი [ თავი VI ]

- რაც არ უნდა მალაპარაკებდეს, ეს შენი საქმე უკვე აღარაა. - აბა, იმისაა? - სახე ცალყბა ღიმილში მოეღრიცა. ნიკაზე მიმითითებდა. - თქვენ ორს გგონიათ, რომ თქვენ გარდა ქვეყნად კაცი აღარ დადის? - გადავიხარხარე.

განთიადი (პირველი თავი)

უჩვეულოდ ნაზი იყო დეკა, მისი სახელისთვის დამახასიათებელი, სილამაზით და ხასიათით გამოირჩეოდა მუდამ. ერთხელ თუ ნახავდით, აუცილებლად გაიხსენებდით მეორედ ნახვისას. არ ავიწყდებოდა თვალსა და გულს.

დიდი აღმოჩენა(ნაწილი ცამეტი)

ჭეშმარიტების გაბედული და დაუნდობელი ძიების პროცესში ბიჭი წააწყდა შოკისმომგვრელ აღმოჩენას - მას ჰყავდა დიდი ხნის დაკარგული და. ახლად აღმოჩენილი იმედით გაჟღენთილი,მან დაიწყო მისია,ეპოვა მისი ტყუპისცალი, რომელიც გაუცნობიერებლად აიხლართა იმავე სახიფათო

ჩაკეტილი სივრცე 23 თავი

მაგრამ გული გონებას აღარ ემორჩილებოდა და ჩემი ნების საწინააღმდეგოდ ყოველდღე მასზე ფიქრს მაიძულებდა.

არასოდეს დაგივიწყებ (სრულად)

ეს ისტორია, რომელიც თორმეტი თუ ცამეტი წლისამ დავწერე, ეხება წყვილს რომელმაც საკმაოდ ბევრი ,,წინაღობა" გადაიტანა ცხოვრებაში,რომ ერთად ბედნიერები ყოფილიყვნენ. განსაკუთრებით ანამ, რომელმაც მშობლები ერთ დღეს დაკარგა და ძმასთან ერთად მოუწია ცხოვრების

პითეკანთროპი(6)

-ეხლა ამას აღარ აპროტესტებ?-ცოტნემ გამომწვევად ჩახედა მარიამს თვალებში და სპეციალურად ახლოს მიიტანა სახე მასთან-კარგია ხომ პითეკანთროპი, რომელსაც ხელის გულზე დაყავხარ?-მარიამი გაწითლდა და თვალი აარიდა-სიჩუმე უფრო გიხდება.

ელიზიუმი (თავი1,2)

ეს არის ამბავი გოგოზე, რომელიც იძულებული გახდება ისწავლოს არსებობა დახმარების გარეშე. იქ სადაც ვერავის ენდობი, ვერავინ მოვა შენს დასახმარებლად. იქ სადაც საკუთარი თავისთვის ყველაფერი ღირს. იქ სადაც ქმნილებები ადამიანობასთან უფრო ახლოს არიან, ვიდრე

ზოგჯერ წინ გვყავს ის ვისაც მთელი ცხოვრებაა ველიფ(4)

მსიამოვნებს ყოფნა. დარბაზში შევედი და ბიჭები ხმაუეიანად შემეგებნენ. – როგორც იქნა, დაგვიბრუნდი დანიელ. – ხო, დავბრუნდი და აღარსად წავალ. ძალიან მომენატრა აქაურობა და ჩემი სიმღერები..

განთიადები (სრულად)

ბნელდებოდა. მარჯნისფერი რიდით შემოსილიყვნენ ჭაღარა მყინვარები და გარემოსაც სილურჯე ქურდივით ეპარებოდა, ხის კორომებში ღრმად ჩასახლებულ სოფლის გზაზე ფარებანთებული შავი მანქანა რომ შემოხრიგინდა. ერთადერთი მგზავრი პირველივე მოსახლის ჭიშკართან ჩამოსვა