იმედის სხივი 2

უკვე დადგა ჩემი დაბადების დღეც, ჩაქრა სანთლებიც და ჩაფიქრდა ოცნებაც რომელსაც უკვე წლებია უცვლელად ვოცნებობ... -სად იყავი? თანაც როგორი წვიმა იყო

ყველაფერი რაც მე მინდა (თავი 2 და 3)

ისიც მოეწყო და გაიტრუნა. მე Alan Walker-sing me to sleep დავიწყე, ეს იყო ნიტას საყვარელი სიმღერა, რომელსაც ძილის წინ ვუმღეროდი ხოლმე. სიმღერას მოვრჩი. საკუთარ თავს ვერ ვუჯერებდი, მომეჩვენა თითქოს თავიდან დავიბადე, თითქოს გულის რაღაც ნაწილი შემევსო.

ფრთხილად შეარჩიე ოცნება, რადგან შეიძლება ახდეს (თავი 11)

უკვე ბევრს საუბრობდნენ ელენე და ნოა მათ სიყვარულზე თუნდაც წვიმაში. ელენემ ისევ დაურეკა მშობლებს და რაც მამამ ერთი კვირის წინ დაავალა იმაზე უარი უთხრა ნოას გამო.

სიყვარულმა იცის (4 თავი)

ლევანს მთელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს. სულ ნინის სიტყვები ახსენდებოდა და ნერვები ეშლებოდა საკუთარ თავზე. მართლაც და რაუნდოდა იმ გოგოსთან? სხვაც ბევრი დაუნახავს ბარში მარტო მჯდომი, თუნდაც ჭიქით ხელში, მაგრამ ასეთი რეაქცია სხვა დროს არ ჰქონია.

დააძინებ?...

- რას აკეთებს? ასე რატომ აკეთებს? - პატარა არსება ჩემს მკლავს უკან იმალება და შიშით უყურებს ქალს, რომელიც შვილს მონდომებით ლანძღავს. - ნუ გეშინია, ხანდახან ასეც აკეთებენ ხოლმე, მშვიდად არაფერს გავნებს. - მასაც უნდა, რომ დამაძინო?

ჩემი მზე (სრულად) +18

-მალე მოგბეზრდება მაგ სიტყვების გამეორება და წახვალ.-გაიცინა.-სხვანაირი არ გეყვარები, შენ ძველი დათა შეგიყვარდა!-იღრიალა ისევ. -თავი არ გეტკინა? რა გაფუჭებული რადიოსავით ჩაიხვიე „ძველი დათა“? რომელი დათა? ისევ ის დათა ხარ

ტყუილი მილიონ დოლარად *9*

- გაეთრიე!! წადი!! შენი დანახვაც კი გულს მირევს,ნიკა! კიდევ ერთხელ ჰკრა ხელი და მთელი ემოციები ერთიანად ამოანთხია. გაეთრიე ნიკუშა!!ჩემს ცხოვრებაში,აღარ გამოჩნდე,დამთავრდა..მორჩა! აღარ გპატიობ და შენთან აღარ მინდა!! - შენ რა,მიყვირი?!

《L'apôtre du diable 》

ტყეში სიჩუმე ქალის განწირულმა ყვირილმა გარღვია ფეხები დაკაწვროდა და ნელ ნელა მოჟონავდა ბლანტი სითხე შველას ითხოვდა მაგრამ მისი ყვირილი ტყის უჩინარ გასოსებშივე რჩებოდა ... - ვერ გამექცევი პატარავ .!

ოკეანის პირზე -(სრულად)

_ზღალბი დილამშვიდობის, რაიყო გოგო რო გირეკავ სავარცხალი მაინც გადაისვი მაგ თმებზე სანამ აიღებ ყურმილს გამისკდა ამ დილაადრიან სათუთი გული._მხირული გამოფხიზლებული ხმით მიაყარა ლიზამ -როდის უნდა მოეშვა ჩემ თვითნაბად ანდღულაძის პრიჩოზე ღადავს.

უკანასკნელი ამბორი +18 (თავი 8)

"- გაწიე შენი ხელები, თებეა! - რა? - გაწიე-მეთქი!!! - ანუ ხელს მკრავ? - შენ შენი გადაწყვეტილება უკვე მიიღე, თებეა! არ დავუშვებ, რომ ილუზიებში მაცხოვრო. შენ არ გიყვარვარ ამაში კი საბოლოოდ დავრწმუნდი. ახლა კი წადი ამ სახლიდან!! - მაგდებ?- შევყვირე