პატარავ შენ ღირსი ხარ ბედნიერების (თავი 10)

ახლა არ მქონდა დრო, რომ ჩემი ხელებისთის ყურადღბა მიმექცია, იცით ყველაზე მტკივნეულია, რომ ადამინი, რომელიც ისე ძლიერ გიყვარს, რომ მზად ხარ დათმო ის, მისი ბედნიერებისთის და ამით შენც გაიხარო, ამ ადამიანის ისეთ დღეში დანახვა, როგორშიც დამიანეა, ძალიან

ტყუილი მილიონ დოლარად *4*

ტკიპასავით მიკრობოდა მის არაამქვეყნიურად ლამაზ სხეულს და არასდროს გამძღარიყო მისი საკუთარ სხეულში შეგრძნებით,მისი კოცნებით, სურნელით..საუბრის მანერით..თვალებით...ხელების ვირტუოზული მოძრაობით.. მამაკაცმა ხელები მისი თეძოებისკენ გადანააცვლა,პენუარას

ჟანგბადი (თავი მეხუთე)

ხალხს დაავიწყდება რა თქვი... ხალხს დაავიწყდება რა გააკეთე... მაგრამ ხალხს არადროს დაავიწყდება ის თუ როგორ მოექეცი მათ, არ დაავიწყდებათ როგორ აგრძნობინე თავი...

მიტოვებული 3 თავი

-ისე რა საინტერესოა რატომ დაბრუნდა ან რატომ გაქრაა სასწავლებლადო კი იძახდებ მაგრამ მერე იძახდენ ოჯახმა გაგდოოვო ვერაფერს ვიგებ რა -არ ვიცი თემო,აზრზე არ ვარ, მაგრამ ყველაფერი უნდა გაირკვეს, დემეტრეს ისევ უყვარს მაგრამ თვად ხომ ხედ-ლექსო როგორ

დასჯილნი?! (4)

მშობლები ისევ საფრანგეთში იყვნენ, ნიცას მდგომარეობა ნელ-ნელა უკეთესობისკენ იცვლებოდა. ჩემი ნერვიულობა ეროვნულების გამო იმატებდა. დაახლოებით ერთ წელში კი აბაშიძეების რძალი გავხდებოდი. ორი თვე იყო გასული მას შემდეგ, რაც ხალხმა ჩემი და ალექსანდრეს

ტკივილი!

„- ეს ფსიქოლოგი არარის კარგი, არმშველის“ „ - სხვას ვიპოვით პატარავ“ - შუბლზე ჰკოცნიდა და შენობიდან გაჰყავდა. თბილისში თითქმის აღარ დარჩნენ ფსიქოლოგები რომლებმაც ნიაზე არიციან, მაგრამ ნია მაინც ჯიუტად იძახის რომ არაფერი გამოვა .

პაზლების ქურდი II

ეგრევე მოვტრიალდი და კიბეებზე დავეშვი. მთელი ტანი მიკანკალებდა. სადარბაზოდან აქოშინებული გამოვვარდი და გაუცნობიერებლად გავუყევი ქუჩას. გონებაში საკუთარ თავს ვწყევლიდი მისი მანქანა როგორ ვერ შევამჩნიე-თქო. უკან აღარ მიმიხედავს, გზა გადავკვეთე და

ცოდვილი {2}

შავად შეღებილ კედლებში დაკარგული, მარტოობის სენს შეეპყრო და უემოციო სახით უყურებდა მის წინ დაკიდებულ, უცხო ქალის პორტრეტს. ხელში, მრგვალ ჭიქას ატრიალებდა და მასში მოთავსებული სითხეც, შეუჩერებლად მოძრაობდა. საათი თორმეტის ნახევარს აჩვენებდა მაგრამ

ცხოვრება მოულოდნელობებით (ნაწილი 1)

ქუჩას ჩაფიქრებული მიუყვებოდა, უცებ ბავშვის ხმამ გამოაფხიზლა რომელიც დედას ხელზე ჩამოკიდებოდა და გამწარებული ბოლო ხმაზე ღნაოდა. პატრონს რეაქცია არ ქონდა და ასე ხმაურით და წივილ-კივილით მიუყვებოდა გზას.

ერთი ნახვით შეყვარების გჯერა?(თავი 8)

ალბათ გიჟი გეგონებით და იტყვით საყვარელი ადამიანი რამის სხვას ჩაუგორდა საწოლში და შენ უკვე დაივიწყეო? მაგრამ ასეა, ის ისე ძიერად მიყვარს, ისე მჭირდება რომ შეიძლება ამოვწყდე ადგილზე თუ არ მივალ და არ ჩავეხუტები და იმ მწვანე თვალებს არ დავუკოცნი