ეპოქა რომელმაც გრძნობები შეიწირა /სრულად/

"ყოველთვის მჯეროდა და ახლაც ამის მწამს, რომ გული, ყველაზე დიდი მომაკვდინებელი ორგანოა, რომელიც ან ბედნიერებისგან რიტმს გაგიხშირებს, ან პირიქით.... სასიკვდილოდ გაგიმეტებს."

სიცრუის სადგური 13/14

ბათუმიდან თბილისისკენ მიმავალი ლევან მდივანი გადარეული მიაპობდა გზას თბილისისკენ. ნინაკა აბაშიძემ ნამდვილად მოახერხა, რომ მისი, როგორც მამაკაცის ღირსება შეელახა და არაფრის დიდებით არ დატოვებდა ამ საქმეს პასუხგაუცემელს.

უჩვეულოდ (სრულად)

-აქ.. რა გინდა აქ? -ძლივს ამოვიხავლე. -მოსალოცად მოვედი. -წარბიც არ შეუხრია. -ეგ სისულელეები სხვებს დააჯერე. სალომე,მოჰკიდე ხელი და აქედან წაიყვანე,სანამ ვინმეს დაუნახავს. საერთოდ არ მეცინება. -ღმერთმა იცის როგორ ვცდილობდი თავდაჯერებულობა არ

მიენდე გრძნობებს...სრულად

უცნაურია ცხოვრება.როდის რა სიუპრიზს მოგიწყობს ვერ გაიგებ. ამიტომ იცხოვრეთ თქვენი ცხოვრებით, აკეთეთ ის რაც გინდათ და არა ის რაც უნდათ.ვინაიდან როდის შეგიცვლიან დასახულ გეგმებს და როდის მოგიწევთ საკუთარ მიზნებზე უარის თქმა არავინ იცის. თუ მათ

ეპოქა რომელმაც გრძნობები შეიწირა (თავი 16..21)

" ცხოვრება ჯოჯოხეთია... მთავარია ამ ჯოჯოხეთს გაუძლო და შეძლო ფეხზე მყარად წამოდგომა... შეძლო მრავალი ტკივილის მიუხედავად ფეხები არ მოდრიკო! ცხოვრება, ერთი დიდი ილუზიაა და ნუ გგონიათ, რომ მხოლოდ სიკეთე სუფევს ამ ქვეყანაზე.

ის ჩემია (ვარდის ტატუ)

_შემომაკვდება. _ უკაცრავად რათქვი? _არაფერი! _ეგ არაფერი იქნება ერთ სულიერს ენა რომ ამოედღლიზება!

პესიმისტი 2

არაფერს დავიშურებდი პირდაპირ რომ მიმეხალა ამ უტვინო ბრბოსთვის იდიოტები ხართთქო, მაგრამ ვინაიდან არ მინდა პირველ დღესვე გამაგდონ სკოლიდან ჩემს ბოღმას ჩავაცხრობ და გავაგრძელებ მათი უტიფარი მზერის ატანას

გიჟი გოგონები (1)

ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა სიცხისგან გადაქანცულები უაზროდ დავლასლასებდით ქალაქის ქუჩებში და არ ვიცოდით როგორ შეგვემატა ნათელი ფერები აწ უკვე ....

არ შეგიყვარებ. 2 ნაწილი. 14თავი

...შენ კი მის სიტყვებს ენდობი და არა ჩემსას. -ანუ არაფერი მომხდარა თქვენს შორის? -ანუ ... -მას რაც შეეხება ლელო...

პესიმისტი 1

ღმერთო რა გაუძლებს ამ იდიოტების ყურებას, ადამიანებთან კომუნიკაბელური არასდროს ვყოფილვარ, მირჩევნია ძაღლებს გავანდო საუდუმლო, დარწმუნებული მაინც ვიქნები რომ ცხელ გულზე არაფერს წამომაძახებენ, დამღალა ყველაფერმა, რა დროს ეს იყო...