Moonlight Sonata

-რატომ ტირი ლილია? -დედას ვკითხე მამა როდის მოვა მეთქი და იცი რა მითხრა? -რაო? -არ ვიციო ნიკო,ეს არავინ არ იცისო.-ტკივილიანი ხმით წარმოთქვა და თავი ძმის კალთაში ჩარგო.

გაუჩინარებული (სრულად)

- გეგი, ჩემი გვარი დაგავიწყდა? - ჯაფარიძე, თუ სწორად მახსოვს. - ჯაფარიძე უნდა გააცნო ოჯახს? - ოჯახსაც გავაცნობ და მთელ სამყაროს. ხო უნდა იცოდნენ, რომ თორნიკეს შვილი დავკერე და ყველაზე მაგარი ვარ ჯიშში.

სიზმარში ნანახი სიყვარული(თავი8)

-აააააააააა!!!არააა!ჯანდაბა,ამას არ გავაკეთებდი!ლუკას ახლა როგორ შევხედო თვალებში!მაგრამ ისე მაინც ხომ მომწონს!-თავს ამხნევებდა ლიზი.ასე ფიქრებში გართული ფანჯარასთან იდგა და ჰორიზონტს გაჰყურებდა როცა ცხელი სუნთქვა იგრძნო.

ძველი ბიჭის გოგო(დასასრული)

-სანდროს გააგიჟებ პირდაპირ გეუბნები, ისეთი პრინცესული ხარ ვერ წარმოიდგენ -ნერვიულობა მეწყება უკვე როცა ვიცი რომ მალე სანდრო მოვა და ერთმანეთი უნდა ვნახოთ, გული ისე მიძგერდება რამისაა ამომვარდეს -თქვენზე მაგარი წყვილი არ არსებობს ჩემთვის

ცხოვრება მოულოდნელობებით (ნაწილი 7)

მარიამის წასვლის შემდეგ სახლი მოაწესრიგა, სუფრაც აალაგა, ჭურჭელიც დარეცხა, ის იყო საქმეს მორჩა და დასაძინებლად უნდა წასულიყო, რომ ტელეფონმა დარეკა - კატო როგორ ხარ? - ყურმილში გეგას ხმა გაიგო

გიჟივით შეყვარებული (თავი 6)

თვალები დახუჭა და შარვლის გახდა დავიწყე,ნეტა გენახათ რა საწყლად ვიცვლიდი შარვალს,ჩემი ნატკენი ფეხის გამო დემნას დახმარება დამჭირდა.ბევრი ვიცინეთ და დაბლა ჩავედით იქ კი მისი "საცოლე"-ლილუ გასვიანი დაგვხვდა,წარმოდგენაც კი მიჭირს როგორ მდგომარეობაში

პაზლების ქურდი X /აჩრდილზე მონადირე/

- არ მინდა შენი მოსმენა, - მოსხიპა ცივად - უკვე ძალიან გვიანია! გაეთრიე აქედან და ძალიან ეცადე, რომ გზაზე აღარასდროს გადამეყარო, თორემ... ყველაფერი სხვაგვარად დასრულდება. - მომკლავ... - ეს არ იყო კითხვა, დუჩემ თავი მიაბრუნა და თვალი გაუსწორა.

სიგიჟემდე Შეყვარებული 5Თავი

- როდესაც მამას იპოვი, რას გააკეთებ? - არ ვიცი Თინ, არ ვიცი. _ ცრემლი Ჩამოუგორდა გოგოს. - წლებია მხოლოდ მამის პოვნაზე ვფიქრობ. არასოდეს მიფიქრია რას ვიზავ როდესაც მას ვიპივი, არ მიფიქრია Ჩვენს Შეხვედრაზე, Ჩახუტებაზე. იქნებ მას არ სურს Ჩემი ნახვა,

"აღდგომა საიქიოში"(სრულად)

-ალალე?!-ხის კარზე ფრთხილად მომიკაკუნა ზაქრო ძიამ. -ჰოუ,-გავაგონე და გადაბრუნება ვცადე, გამიჭირდა.ვიწროდ ვწევარ.დაენანათ განიერი საწოლი?გავბრაზდი ჩემებზე და რის ვაი-ვაგლახით ვიცვალე გვერდი.

გზა ვარსკვლავებისკენ (მეხუთე თავი)

გამთენიისას გამეღვიძა: ღამის ფარდებში პატრა სიცარიელე გაპარულიყო და იქიდან მზის სხივები აჭყიტებდა, ჩემი საწოლის პირდაპირ კიდევ ერთი უსარგებლო საწოლი, ჩემს მარჯვნივ ცარიელი კომოდი, თეთრი შავ ზოლებიანი თეთრეული ჩემს სხეულზე, ფეხებთან მიძუყნილი