მთვარის წითელი სონატა (ნაწ. XI)

- ღმერთო, ვთხოვდები!- დავიყვირე და გაკრეჭილმა გავხედე. - ღმერთო, გიჟი მომყავს ცოლად!- მანაც მომბაძა და სიცილში ამყვა.. მანქანა დაძრა, შენობებით ვხვდებოდი რომ მასთან მივდიოდით.

გულმა მიგიღო

რა ვუყო ჩემს შინაგან სიცარიელეს? როგორ შევინარჩუნო ღიმილი თუნდაც სხვებისთვის? ხალხის წინ თამაში არ მიჭირს, ჩემი "კარგად ვარ" არასოდეს იწვევს ეჭვს, მაგრამ საკმარისია მარტო დავრჩე და მორჩა... ჩემი შინაგანი დემონები ჩემს შთანთქმას ლამობენ.

ჩემი სასჯელი ხარ (1თავი)

მინებ დაბურულმა შავმა იქს ექვსმა ტრასიდან სიჩქარის შეუცვლელად გადაუხვია თითქმის მიუვალ გზაზე აშკარად ეჩქარებოდათ დანიშნულების ადგილამდე მისვლა, წარბს არცერთი არ იხრიდა იმის გამო რომ ამ მიუვალ ადგილებში მიმავალი მანქანა ირწეოდა აქეთ-იქით და

სამი დღე (3 თავი)

- რა დავუშავე. . . - ხმამაღლა გამოუვიდა ფიქრი. მას შემდეგ რაც მანქანაში ჩასხდნენ. - გერები დედინაცვლებს და პირიქით მუდამ ერჩიან ხომ იცი? - გაეღიმა ნაკაშიძეს. - რაა? - ვერ მიუხვდა გოგო. - რაც გაიგე. ყველა ზღაპარში ემტრებიან გერი და დედინაცვალი. -

ცრემლების პრინცესა ( თავი ორი)

გაშტერდა თათია. მსაგვსი თავხედობა თუ შესაძლებელი იყო ვერ წარმოედგინა. გუგამ მეტი დაფიქრების საშუალება არ მისცა. ისევ მისწვდა მის ბაგეებს და იმდენად ნაზად აკოცა, რომ იმ წამს თათია სამყაროს მოსწყდა, ფეხებში ძალა გამოეცალა, რომ არა გუგას ხელი მის

და მაინც ყინულს საყინულეში დავადნობთ?! (თავი პირველი)

„ალბათ ჩემი ისტორიაც ზუსტად იმით იწყება, რომ ჩემმა ძველმა შეყვარეულმა დამიკიდა, ჩემზე „უკეთესი“ გოგო იპოვნა და მეც გულრწრფელად მივულოცე გაბედნიერება. ამან კი მაწავლა: 1. ბიჭებს მართლა არ გააჩნიათ გრძნობები. 2.ბიჭები *ლეები არიან. 3. ყველა გოგო

გულისრევა. თავი 1

ამ ზამთარს თუ გავუძელი,შემდეგ ზამთარს აუცილებლად მოვალ. ქუჩის ბოლოში შევხდებით სადმე ან იქნებ ჩემთან,სახლში. ვინ იცის?! ამ ზამთარს თუ გავუძელი... ცის ნამსხვრევებმა თუ არ დამანაკუწეს აუცილებლად მოვალ გპირდები. ჩვეული რიტმით. ჩვეული მშვიდი ხმით.

ბუმერანგი.მეორე ნაწილი 7 თავი.

-სამასი წელი რომ გავიდეს,შენ მაინც ვერ მიხვდები ჩემს ტკივილს და ვერც განცდების დანახვას ვერ შეძლებ.არ მინდა ოდესმე წარმოგიდგინო ჩემს მდგომარეობაში,არ მინდა შენც იგივე ტკივილი გაიარო და ისე გეტკინოს როგორც მე მტკივა.

მთვარის წითელი სონატა (ნაწ. X)

ხელი სახელურზე მეკიდა, თუმცა გაღებას ვერ ვბედავდი. გული მისკდებოდა იმის გააზრებისგან,რომ შიგნით სიცარიელე დამხვდებოდა. ძველებურად არ გამიღიმებდა და მკლავებში არ ჩამიკრავდა. არ ჩავრთავდით ძველ, ნესტიან ფირს, რომელიც ჩვენს საყვარელ მელოდიას ააჟღერებდა

უსაზღვროდ ( სრულად )

უსაზღვრო სიყვარულის ისტორია, რომელიც ჩხუბით იწყება და დიდი ბედნიერებით მთავრდება.თუმცა გიორგისა და ელენეს ბედნიერების წერტილამდე ჯერ ბევრი დაბრკოლება აქვთ გადასალახი.