ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 5)
ვიცი ისეთი მოკლე თავია... იმედი მაქვს მაპატიებთ, დაგვიანებას მერჩია პატარა თავი დამედო და დავდე... მომდევნოს ცოტა დააგვიანდება და ვრცელი იქნება, იმედი მაქვს მოგეწონებათ.ყოველთვის შენ...(თავი1)
ვსწავლობ უნივერსიტეტში ჩემი მშობლები საზღვარ გარეთ არიან ამიტომ სულ მარტო ვცხოვრობ ბებიასთან და ბაბუასთან ჩავდივარ ხოლმე არდადეგებზე და აი ზუსტად ეხლა ვაპირებ ჩასვლას ჩემი 2 გადარეული დაქალი უნდა ვნახო და ჩემი საყვარელი ბებია სადაცა ჩავალ სადგურთანშეხვედრა. (თავი 6)
-ეგრეა, ნატო. ადამიანს ერთი ფეხი აგიცდება, შეცდომას დაუშვებ და ყველა ზურგს გაქცევს. თვითონ დაუშვებენ შეცდომას და შენგან ითხოვენ შეცოდებას, მაშინ როცა შენ ყველამ ფეხზე დაგიკიდა. ხახლმა ერთმანეთის გვერდშო დგომა არ იცის. როცა ყველაზე მეტას გჭირდებადიახ, მე "უბრალო" ექთანი ვარ
მე ექთანი ვარ... თითქმის ყოველ დღე მიწევს ვინმეს სიცოცხლისთვის ან ჯანმრთელობისთვის ბრძოლა. თუ ყოველთვის არ გამომდის რამე, იმედის მიცემას მაინც ვახერხებ ადამიანებისთვის. ერთ დღეს სამსახურიდან ვბრუნდებოდი. ფორმა ისევ მეცვა და ზემოდან ლაბადა მოვიხურომარტო'სული {თავი 5 . ნაწილი I}
სიხარული რაც კი განგაცდევინე იმ 20 წლის განმავლობში ... აქედან მიშოსთან უნდა წავიდე . სასაფლაოების ხშირი სტუმარი გავხდი მა - სიმწრის ღიმილმა გაუპო ბაგე , წამით შეეხო ქვზე გამოსახულ კაცის სახეს შემდეგ ზურგი აქცია და გაუყვა გზას შინისაკენ, ერთადერთიDu gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(10)
-დილა მშვიდობისა.-თავზე მედგა ლუკა და საყვარლად მიყურებდა. -დილა მშვიდობისა.-მეც გავუღიმე. -იცი როგორ მომენატრა შენი ღიმილი?-თბილი კოცნა დაიმიტოვა ყელში, შემდეგ კი ტუჩებზე. -მე კი შენი სურნელი.-კისერში ჩავურგე თავი. -ჩემი ცხოვრება ხარ.-ხელებიშენელებული გულისცემა (2 თავი)
-რამდენს ლაპარაკობ_ისევ წარბები შეკრა ბიჭმა. -უტაქტო კითხვაა_არც თინიას დაუკლია. -შეკითხვა არ ყოფილა_ისევ ზემოდან დააჩერდა გოგოს და წელში გაიმართა.არ დამივიწყო XI (+18)
ნიკას ტუჩები მთელი ამ დროის მანძილზე ჩემს კისერზე დაცოცავდნენ.მსიამოვნებდა მსი სიახლივე,ლამის იყო დავმდნარიყავი.. მანადგურებდა და მაინც მიყავრდა... მზის ჩსვლას ვუყურებდი ის კი არ მშორდებოდა...ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 4)
ხარზე ჰყავდა მიკრული, ეს ურცხვი კი ყელში და ყველა იმ ნაწილში კოცნიდა სადაც მიწვდებოდა. საპირფარეშოსთან მდგარს სისხლი თავში ააწვა, მაგრამ არაფერი შეიმჩნია ცარიელი სკამისკენ წავიდა და მარტოსულად ჩამოჯდა. კიდევ ერთხელ გახედა, მოკლე შორტსა და ტოპშიშეპყრობილი(5)
მინდოდა მეთქვა მიყვარხართქო მაგრამ გამითიშა. ასე არასდროს მოქცეულა ხანდახან ამას თვითონ მეუბნებოდა, ან მელოდებოდა მე როდის ვეტყოდი ახლა კი გათიშა ისე რომ არც თვითონ უთქვამს და არც მე დამელოდა. ნეტავ ხო კარგადაა? ერთი საათი ვლაპარაკობდით და არაფერიტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.