7 წლის შემდეგ.(თავი 3)

-დემეტრეს სახელი მეორედ აღარ ახსენო თორემ ძალიან გატკენ იცოდე... უთხრა და ტუჩებზე ველურივით დააცხრა, ნუკა გაუძალიანდა,მაგრამ ბოლოს ისიც აყვა კოცნაში..ცოტახანში ტვინმა განგაშის სიგნალი ჩართო,ნუკამ ხელები გაინთავისუფლა, ხელი კრა და გვერდზე გადააგდო.

ნიღაბი თავი 2

ვფიქრობ დამთავრდა ის დრო როდესაც დილიდან საღამომდე დროს ლოგინში ვატარებდი ყავის ჭიქასთან ერთად და ფანჯრიდან ვუყურებდი სამყაროს,ახლა ვთვლი მზად ვარ შევეჩეხო ახალ დაბრკოლებას და მოვემზადო ცვლილებებისთვის.ყველაფერი თითქოს გამოსწორებისკენ წავიდა თითქოს

არ დამივიწყო VI

-ნიკა -ხო. -ასე რატომ იქცევი? დაიბნა -როგორ? -თითქოს სადღაც მიდიოდე და მემშვიდობებოდე.

შეხვედრა. (თავი 4)

ძალიან ხშირად ხვდებოდნენ. თითქმის ყოველდღე. უსასრულოდ საუბრობდნენ. ნებისმიერ თემაზე შეეძლოთ ლაპარაკი და არ წყნდებოდათ. თუმცა თინანო უკვე ხვდებოდა, რომ ამ ყველაფერმა მეგობრილი შეხვედრების სახე დაკარგა. ყოველშემთხვევაში მისთვის, რადგან რაღაც სიმპატიას

ზაფხულის დიდი სიყვარული(თავი2)

მთელი ღამე არ დამიძინია ისე დამათენდა იმის ფიქრში თუ როგორ ჩამეხედა ლაზარესთვის თვალებში გათენდა თვალები ძაალიან დასიებული მქონდა ფიქრს ვერ ვწყვეტდი ერთი სული მქონდა როდის გაიღვიძებდა ნინო რომ მომეყოლა ნინოს ეძინა ვიფიქრე გულს გადავაყოლებ თქო და

სიყვარული რეალობის წინააღმდეგ (2 თავი)

13 სექტემბერი იყო როცა შენ პირველად მომწერე, ჩემს ბნელ და უმზეო ცხოვრებაში შემოიჭერი და ყველაფერი და თან არაფერიც მაშინ დაიწყო...

ალისფერი თოვლი -4-

რამდენიმე წუთში თითქოს სადღაც გაქრა ის შეშინებული, ფეხიშველი პატარა გოგონა და ოთახიდან დახვეწილი, გემოვნებიანი ქალბატონი გამოვიდა.

7 წლის შემდეგ! (თავი 2)

დილით თვალები რომ გავახილე, ნუკას ჩემს მკერდზე ედო თავი და ტუჩები ქონდა გაბუსხული, ისეთი საყვარელი იყო მისი შეხების სურვილი მკლავდა...არა დუდა ასე არ შეიძლება ამ გოგოს კარგად არ უნდა მოექცე...

ბიჭი ფანჯრიდან (12 თავი)

- მე და შენ სერიოზულად ვილაპარაკებთ. - უთხრა კატომ ქმარს როცა მაგიდასთან დაბრუნდა.- რამე მოხდა? ვილა0არაკოთ რა პრობლემაა. მაგრამ ახლა სხვა ვინმესთან მოგვიწევს საუბარი. - თავით იმ წუთას შემოსულ ლეილაზე ანიშნა. რომელიც

არ დამივიწყო v

.. და წამში ჩვენი ტუჩები ერთმანეთს შეაწება.-არ ვიცი-ზედ ჩემს ტუჩებზე ამოილაპარაკა და ისვე გააგრძელა ჩემი ბაგეების ალერსი.. მოვშორდი ჩანთას ხელი დავავლე და წასვლა დავაპირე.-ბოდიში.. მე.. მე უბრლაოდ თავი ვეღარ შევიკავე..