მთაწმინდის მთვარე {1}

იდეალური სიმშვიდე გამეფებულიყო ოთახში, სიბნელეს მხოლოდ მოლბერტთან მდგარი სანათი ანათებდა და შიშველი ქალის სხეულს ჩრდილებით ამკობდა.

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 7) +18

- ესეიგი მიდიხარ?- ისეთი უინტერესო ტონით კითხა თიკამ ლამის ტირილი დაიწყო, მყუდრო ბარში ისხდნენ, ხალხის სიმცირით გამოირჩეოდა, მუქი ტონალობები ჭარბობდა, კუთხეში ისხდნენ და ისე საუბრობდნენ. - ასე გამოდის... ნუ ჯერ არვიცი...- სიტყვებს თავს ვერ აბამდა

Bipolar Disorder (სრულად)

კარგი - ცუდი! კეთილი - ბოროტი! არასოდეს, გესმის ? არასოდეს წამოეგო ადამიანურ სტანდარტებს. ისინი შენს პიროვნებას დაღრღნიან და ძვლებსაც კი აღარ დატოვებენ მისგან ! მე ეს ღმერთმა მასწავლა ! მაგრამ იცოდე, ჩემი ღმერთი შენი ვერასოდეს გახდება ! მე მას

ერთადერთი 10

- ახლა თავს გაგიტეხავ - გაბრაზებულმა სხვა ვერაფერი ვერ მოვიფიქრე . - მოდი გამიტეხე - ღიმილით მითხრა და კედელთან მიმიმწყვდია მაისური არ ეცვა მხოლოდ და კინაღამ დავდნი მისი დაკუნთული სხეულის ყურადღებით ქვევით შავი სპორტული შარვალი ეცვა და ისეთი

შეპყრობილი(6)

ორი კვირის მანძილზე სანდროს გარდა ჩემთვის არავიმ ცდილობდა მეხსიერების დაბრუნებას. ყოველდღე მაკითხავდა, უნივერსიტეტში დავყავდი. უნივერსიტეტის მერე ყოველდღე შოკოლადის მილქშეიქს მყიდულობდა. ეს ორი კვირის მანძილზე ტრადიცია იყო. დღეს დედაჩემი სმენაში

"უშენოდ"

იცი, არის წუთები, როცა არ გინდა იფიქრო, მაგრამ მაინც ფიქრობ, გინდა არ გტკიოდეს, მაგრამ მაინც გტკივა. გინდა გაიცინო, თუმცა ცრემლები გერევა თვალებზე, ხმა გეცვლება და ამის დასაფარად ცდილობ ხმა არ ამოიღო. მინდა ახლაც ჩემს გვერდით იყო, როგორც შარშან,

შენელებული გულისცემა (4 თავი)

-ოჯახოო_შეძახილით შეაღო კარი და დაიხარა ფეხსაცმლის გამოსაცვლელად. -ჩემთან მოდი მა, დედაშენი არ გელაპარაკება_დაცინვით გადახედა ცოლს თამაზმა და ხელები გაშალა ქალიშვილის ჩასახუტებლად.

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 6)

არ თქვათ ეხლა პატარააო, თორემ თავს მოვიკლავ. ისედაც ძლივს ვასწრებ (მაპატიეთ არ ვწუწუნებ) უღრმესი მადლობა რომ კითხულობთ და მელოდებით...

სიყვარული და მემკვიდრეობა. ნაწილი 2

ყბა ჩამოუვარდა ახალკაცს და როცა უკვე ბოლომდე გაიზრა რა ხდებოდა და რა უთხრა გოგომ,მუხლებზე დაეშვა,წელზე შემოხვია ხელები,თავი მუცელზე მოადო,თითქოს უკვე ჩასახული ბავშვის გულისცემა მოისმინა და თვალცრემლიანმა აკოცა. მერე ცოლს მიანათა ანთებული თვალები და

''კლინიკა'' ( ნაწილი 1 )

'' ხუთი წლის ასაკში დავკარგე მამა. მაშინ კარგად არ შემეძლო დანაკარგის გააზრება. მართალია , ფსიქოლოგიური მდგომარეობა იმ დროიდან მოყოლებული, დღემდე არც თუ ისე სახარბიელოდ მაქვს და დაღი დაესვა ჩემი ცხოვრების გარკვეულ ნაწილს, რომელიც ვერასდროს