შენ ჩემში ხარ-10

ყველა სირთულესთან და ტკივილთან ერთად ახლა მოუწევდა კვლავ თავიდან განეცადა ის უდიდესი ტკივილი და სიყვარული,რომელიც ერთმანეთს ერწყმოდა....დამიანეს გამოჩენამ კვლავ უდიდესი კვალი დატოვა მის ცხოვრებაში...ძლივს დაწყობილი საქმე კვლავ აიხლართა,დაოკებულმა

თმენის ვალდებულება

ვამჩნევ რომ მატყუებენ, მაგრამ არ ვიმჩნევ, თითებს უაზროდ, უხმოდ ვაკაკუნებ მაგიდაზე და თვალებში ურცხვად ვუყურებ. -ბევრს ითხოვენ ფართში, მაგრამ ისეთი ადგილია, რომ ღირს. -თუ კარგი იქნება რესტორანი ვფიქრობ რომ ადგილს მნიშვნელობა არ აქვს,- საუბარში

ანა-მარია (2)

გაგა ანა-მარიაზე ერთი წლით მაღალ კლასში სწავლობდა. გამორჩეული, მაღალი, წაბლისფერთმიანი, სიმპატიური და ძალიან პოპულარული იყო სკოლაში, თუმცა თავს არ იკლავდა სწავლა-განათლებით. ძირითადად დროს მეგობრებთან ატარებდა და კალათბურთს თამაშობდა ხოლმე. საკმაოდ

ამილახვარი (თავი 12)

-უკაცრავად, მაგრამ ვინ ბრძანდებით? - იკითხა ერეკლემ და ისევ დაიძაბა. -მე? ნუთუ ალისას არ ვუხსენებივარ? - ისევ ღიმილით იკითხა მამაკაცმა და ქალს წელზე მოავლო ხელი, - მე მისი საქმრო გახლავართ. აქ მის წასაყვანად ჩამოვედი. უკან უნდა დავაბრუნო, რადგან

ცხოვრების გზები (3-4 თავი)

ფეხზე წამოდგა და ხელები წინ გასწია, ხელბორკილის სიცივემ მთელს ტანში დაუარა. აღარ იცოდა რა ექნა, ადგილიდან ვერ იძვროდა, იდგა ასე ქანდაკივით გაფითრებული და გაშეშებული. ჯერ კიდევ ვერ აცნობიერებდა რა ხდებოდა, ვერც ის გაეგო ბორკილები რატომ ედო ხელებზე,

კომა. თავი 2. წარსული

"...ალბათ ლამაზი სიყვარულის ისტორია უნდა ყოფილიყო, თუმცა ამ ცხოვრებაში ყველაფერი ისე ვერ ხდება, როგორც ჩვენ გვინდა. სწორედ ამიტომ გააჩინა ადამიანმა სიტყვები: ტკივილი, იმედგაცრუება, სევდა...

მგონი შემიყვარდა (თავი 6)

წყალი მწყუროდა მაგრამ აღმოჩნა რომ პალატაში წყალი არ იყო ამიტომ ადგომა დავაპირე როდესაცც ძლიერი ტკივილი ვიგრძენი და ისევ საწოლში დავბრუნდიი. მინდოდა ვინმესთვის დამეძახა მაგრამ ამის ძალაც კი არ მქონდა, თითქმის ნახევარი საათი გავატარე ასე, შემდეგ

კესანე ანუ არ დამივიწყო (3თავი)

მდაჰ აი როგორციქნა გათენდა და უნდა გავიგო ვინაა ჩემი ესემესების პატრონი თან ყველაზე ღადაობა იცით რაარის აი არანაირი შეგძნებამაქვს არანაირი წინათგრძნობა. არადა ჩემიდაქალი რო ვინმეს მოსწონს მე ვეუბნევი ვინმე ვინმეს უნამიოკებს იმასაც ვხვდები ძალიან

ანა-მარია (1)

ანა-მარია როგორც ყოველთვის თავდაჯერებული ნაბიჟებით გადის სახლიდან და ქუჩაში ყველა მას უყურებს. ყურებში ყურსასმენები, უმეტესად გაშლილი მუქი თმა, კატასავით მოხდენილი მიხვრა-მოხვრა, გემოვნებით შერჩეული ტანსაცმელი და ქუჩები მისია.

შემთხვევით შეყვარებული ^4^

ცოტა ხანში ოთახში ნუცაც შემოვიდა. _რას შვებით ხალხო მშვიდობა გაქვთ? _კი გვაქვს_გაიცინა ნიკამ.ნუცამ ანანოს სათვალე შეამჩნია _ვაახ ვახ ეს სათვალე საიდან ანანოო? _ნიკამ მაჩუქა_მორიდებულად გაიღიმა ანანომ. _ლამაზია გიხდება.შენ რა ჯენლტმენი მყავხარ