არჩევანი თავი 11

მივდიოდი თუმცა სად არ ვიცი , მინდოდა სადმე მშიდი ადგილი მეპოვნა სადაც საკუთარ თავთან მარტო დავრჩებოდი , უცებ ვიღაცას შევეჯახე -ფრთხილად, გოგონი -ბოდიში გიო იყო ის ხუჭუჭა ბარში რომ შემხვდა -რატომ ტირი ?

დრო {5}

შავი ტანზე მომდგარი კაბა ეცვა და სხეულის ყველა დეტალს შესანიშნავად გამოუკვეთდა. გვერძე მდგომ გიგანს უყურებდა გაბწყინებული თვალებით, მის წვრილ წელზე რომ შემოეხვია თავისი დიდი ხელი

შეუძლებელი (ნაწილი 7)

გზის გადაჭრას აპირებდა ელენა მთელი სისწრაფით მომავალი შავი ჯიპი რომ დაინახა. წამში იგრძნო როგორ დაასხა ოფლმა. ადგილიდან ვერ იძვროდა მხოლოდ მანქანის ხმა ესმოდა

მკვლელის ჩანაწერები - 1

დიახ, მე მკვლელი ვარ და მე ის მოვკალი.. მოვკალი ისე რომ არც კი ამკანკალებია ხელები... არც შიში, არც სინანული, სიხარულიც კი... არაფერი არ იყო ჩემში. აღარ. მინდოდა მენახა მის სახეზე აღბეჭდილი ტკივილი, სევდა, შიში. ამისთვის კი უკან არ დამიხევია.

საიდუმლო სამუშაო (ნაწილი2)

მე როგორც ყოველთვიის დავხეტიალობ აქეთ-იქეთ. ვეძიებ ახალ ამბებს. ძალიან ბევრჯერ შარშიც გავეხვიე, მაგრამ თეთე ვერაფრით დავიჭირე ერთ ადგილას. მთელი ერთი კვირა ჩხრიკავდა და პოულობდა რაღაც მასალებს. აი ერთ დღეს

განსხვავებულნი (დასასრული)

ტასოს ისევ წუწუნი აუტყდა,თვალები გაახილა და შიმშილმა უბიძგა კუჭიდან..სანდროს თავი მისი მკერდიდან ბალიშზე გადააწევინა და ფრთხილად წამოდგა..სამზარეულოში გავიდა,მაცივარი გახსნა და შეათვალიერა,მოღუშული

თმენის ვალდებულება - XI

დილამდე იტირა, მერე პატარა ბავშვივით დაიღალა და ჩაეძინა, ჩემ სამოსში დაიკარგა, დაბანილი თმა დაეხვა და სახე დაეფარა, ისე მოიკუნტა სავარძელზე შემეშინდა სისხლის მიმოქცევა წესრიგში ჰქონდა თუ არა, პლედი გადავაფარე და მეც ჩამეძინა, თუმცა დილით გაღვიძება

რწმენა

ირგვლივ ყველაფერი ერთფეროვანი გახდა.თითქოს ბუნებამ მიიძინა, მზეც გარდაიცვალა, ცამ ფერი შეიცვალა, გაზაფხულზე ყვავილებიც კი აღარ ჩანს, ადამიანებს გული ამოვარდნიათ. მაშ, რაღა დარჩა ამ ცხოვრებაში? არის რამე, რამაც შეიძლება

განქორწინებულის დღიური (თავი 7)

მიუხედავად იმისა, რომ მას მერე არაერთ ქალთან ვიყავი, ჩემი მეუღლე, ჩემი ბაბი, ყოველთვის ერთადერთად რჩება. -და ეს არაფერს ნიშნავს ? -ეს ცოტა ბავშვური კითხვაა - ეცინება დანიელს.

ცოდვების ხარჯზე... (თავი 6)

ათ წუთში მართლაც ჩაიარეს მოსწავლეებმა, კიდევ რამდენიმე წუთში კი თავად სოფიოც გამოჩნდა, მოსაცმელს ისწორებდა ბეჭეებზე და რამდენიმე წამში სანდროსაც აესვეტა წინ. -ახლა მაინც დამდებ პატივს და გამაგებინებ ჩემგან რა გინდა?