მთებშია თავისუფლება! (16–20)

ნერსე შეტრიალდა და წავიდა,კიდევ ერთხელ მიმატოვა ჩავიკეცე და შუა ქუჩაში ბოლოხმაზე ავტირდი. –ტასო გაიღვიძე!–მიყვირა კესომ..მეც ეგრევე წამოვხტი,ჩემი გული ისეთი სისწრაფით ცემდა,როგორც არასდროს,ცრემლები სახეზე ჩამომდიოდა და ვსლუკუნებდი. –რამოხდა?–სინათლე

რეალური (სრულად)

ღამის ნათურის ფონზე ვუყურებ მის გამოსახულებას, თხელი სწორი ცხვირი, ბუნებრივად ლამაზი წარბები და სქელი ღვინისფერი ტუჩები. თმა შუბლზე ჰქონდა გაოფლილს მიკრული და მშვიდად ფშინავდა. გული მწყდებოდა ჩვენი ურთიერთობა ასე უბრალოდ რომ უნდა დასრულებულიყო.

ელეონორა(თავი 1) +18

თავისუფალი და დამოუკიდებელი ადამიანი თავად ირჩევს ცხოვრების სტილს, ის მხოლოდ თავის თავს ემორჩილება, აქვს ისეთი ცხოვრება,როგორიც სურს რომ ჰქონდეს, არ ემორჩილებიან წესებს და ცდებიან ჩარჩოებს,რომლებიც საზოგადოებამ მოიგონა,რადგან ერთგვარი "წესრიგი"

გაივლის დრო /სრულად/

გაეღიმა ამაშუკელის ნაბიჯების ხმა რომ გაიგო , დაელოდა როდის მოეხვეოდა მისი მკლავები და შემდეგ ისევ გაჩნდა სიმსუბუქე , უხილავი ფრთები რომლებიც სულს თავისუფლებას ანიჭებდა -თორნიკე ... რა იქნება დრო რომ გაივლის ? -გაივლის დრო და დარჩება სიყვარული

თამაში როგორც ხელოვნება ტომი 3 (თავი მესამე,თავი მეოთხე))

ძალიან უცნაური სამეგობრო ვიყავით. ამ ორი თვის მანძილზე ყოველ ღამე ერთმანეთთან სექსი გვქონდა,ხან ვინ იწვა ჩემს გვერდით ხან ვინ. პრინციპში ტომის გარდა ყველა,ამის გაფიქრებაზე გულიანად გამეცინა,ტომი კი როგორც ჩანს ცოტა იმედგაცრუებული იყო,მობეზრდა მხოლოდ

მე, უშენოდ... (ნაწილი 4)

უკვე დიდი დრო იყო გასული რაც აკვირდებოდა ჯიბეში ხელჩაწყობილი დათა ახვლედიანისა და მის გვეედით მდგარი მამაკაცის მხიარულ საუბარს და ვერ იჯერებდა რომ ამ სასიამოვნო შესახედაობის კაცს ვინმესთვის ბოროტების გაკეთება შეეძლო.

ძმები (თავი 24)

-მეგონა ბოდიშის მოსახდელად მოხვედი და შევმცდარვარ, ისევ იგივეს აკეთებ. შენი დაკარგვა არ მინდა იოანე, მინდა ისევ ისეთი მეგობრები ვიყოთ, მაგრამ როგორც ჩანს შეუძლებელია, მე რატომღაც ჩუმად ვატარებდი

ბოლოლოგი

მე გუშინ მომკლეს. ჯერ კიდევ არ დამიტოვებია მიწა. დავყურებ შავებში გამოწყობილ ახლობლებს და გული მწყდება, რომ გუშინ, როცა მე მკლავდნენ არც ერთი მათგანი არ იყო ჩემთან, არც ერთმა მათგანმა არ სცადა ჩემი დაცვა და გადარჩენა.

ფოტოგრაფი (თავი 3)

სიგიჟე ის იყო, რომ დღეს გაახსენდათ, რომ კლასელების შეკრება ქონდათ 9საათზე რესტორანში და გიჟებივით წამოფრინდნენ. -როგორ დაგვავიწყდა პროსტა? დროზე წავიდეთ სახლში და საყიდლებზე წავიდეთ.-ვეუბნები ანის და თან სასწრაფოდ ვიცვამ ტანსაცმელს.-დროზე ანნა უკვე

თამაში როგორც ხელოვნება ტომი 3 (თავი მეორე)

ანა აიკოსკენ გამოიქცა და ვნებიანად ტუჩებში აკოცა. გაკვირვებისკენ თვალები დავჭყიტე,ერთი კიდევ გავიფიქრე,როგორც გავდა როზალის და ამაზე ჩამეღიმა,შემდეგ მე შემომხედა,კარგად ამათვალიერა და ჩემსკენ წამოვიდა. ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და ახლა მე მაკოცა