ცხოვრების მეგობარი.თავი 2.

-გადავწყვიტე შენთვის წერილი მომეწერა,რადგან ასე უფრო გამიადვილდებოდა საუბარი შენთან.კალენდარი მაქვს საწოლთან და უშენოდ გატარებულ დღეებს ვითვლი,ღამე არ მძინავს ფარჯარასთან ვდგები და უკიდეგანო ცას ვუყურებ.დღესაც ისეთი ლამაზი ღამეა მე რომ

ახდენილი ოცნება (სრულად)

-თმებიც შეგიჭრია-ხელი მოაქვს ჩემი თმისკენ, მაგრამ შუა გზაში გონს ეგება და დენდარწყმულივით წევს უკან. -ბოდიში მინდა მოგიხადო-ვეუბნები და თვალებს დაბლა ვხრი -რისთვის? რომ აღარ გიყვარდი?-ეცინება ცინიკურად მას -არა, რომ მოგატყუე იმისთვის-ვამბობ ჩუმად და

აკრძალული სიყვარული(თავი მეხუთე)

-რაც შეეხება აკრძალულ სიყვარულს ,თუ თვლი რომ შენთვის ძვირფასი ადამიანს ძმაკაცი არ უნდა სეგიყვარდეს მე გეტყვი მაგალითს.-თავი დავუქნიე და მაანც ლაპარაკი გააგრძელა-ჯერემი ჩემი საუკეთესო მეგობრის ძმა იყო და მე მაინც არ დავნებდი,

როცა გიყვარს

ამ ქვეყნად ყველაზე მეტად ადამიანებს გულს უიმედო და ცალმხრივი სიყვარული ტკენთ გულს, თუმცა შეყვარებული ადამინისთვის ეს ტკივილიც კი ყველაზე სასიამონოა გრძნობაა, ალბათ ამიტომაც აგრძელებენ საკუთარი თავის ტანჯვას და ხანმოკლე ცხოვრების რთულ გზას კიდევ უფრო

ნუ ჩამითრევ ჯოჯოხეთში (სრულად)

სარკესთან დავდექი და რამდენიმე სექსუალური ფოტო გადავიღე  ნუ მთლიანად  არ გამიხდია და დედიშობილა ფოტოები არ გამიგზავნია, საღამურის მაისური ოდნავ ჩამოვიწიე ისე, რომ მკერდი გემრიელად გამოიყურებოდა თან წითელი აბრეშუმის საღამური მეცვა 

დევდარიანი დაბრუნდა! (2)

-არასოდეს მაგას მირჩევნია, რომ მოვკვდე -ერთიანად დაუარა სხეულში შიშის გრძნობამ და თვალები მაგრად დახუჭა ბავშვობიდან ჰქონდა სიმაღლის შიში, მაგრამ დევდარიანს ბოდიშს მაინც არ მოუხდიდა.

ნუ ჩამითრევ ჯოჯოხეთში (თავი 3)

მივწექი,თბილად დავიფარე ტელევიზორი ჩავრთე და ვუყურებდი,ცოტა ხნის შემდეგ სანდრიც გამოვიდა აბაზანიდან და გვერდით მომიწვა.იმ ღამეს ორივეს ტკბილად ჩაგვეძინა,დილით კი მისმა კოცნამ გამაღვიძა -დილამშვიდობის მია

სასიკვდილოდ ლამაზი.! #5

-შუბლზე აკოცა და კარებიც ისე გაიხურა როგორც წლების წინ სჩვეოდა. ისევ ისე დაუტოვა მისი სიყვარული და ვნებით გაჟღენთლი ორგანიზმი. სურნელი ნესტოებში, რომელსაც უკვე ზღვარზე მიჰყავდა. ემოციებმა თავისი ქნა და გადმოჰყარა.. არ ვიცი ბედნიერების ან უსუსურობის

დაკარგული წლები !2!

ყელში გაჩხერილი ბურთისაგან გათავისუფლება და თვალებში ჩამდგარი ცრემლების გადმოღვრა, ცრემლები, ეს ხომ ჩვენს სხეულშ გამეფებული სევდაა მარილიან სითხედ ქცეული რომელიც მუდან გარეთ გამოსვლას ლამობს. ებრძვის ორგანიზმს,

ცხოვრების მეგობარი.თავი 1.

-არ დაიჯერებ,მაგრამ შენს თვალებში ჩემს თავს ვხედავ,ელენე გრძნობებით მიგებ მახეს? მახე რომელშიც რამდენიმე თვეა ჩემი გული გაება და სულიც შეიპყრო -რას ამბობ, დემეტრე ეს შეუძლებელია.