დაკვეთილი მისია /სრულად/

რა აკავშირებდათ მათ? დაკვეთილი მისია. ვისით ცოცხლობდნენ ისინი? ერთმანეთით. რა არ შეეძლოთ მათ? უერთმანეთობა.

ტკივილი და სხვა გრძნობები... (თავი პირველი)

-კი მახსოვს ცოლს გაშორებული ხოო?-კიი და მოკლედ შეხვედრა უნდა მეკი არვიცი რა ვუთხრა.-მე გეტყვი რომ...... შეხვდი ნახავ როგორი ადამიანია და იმის მიხედვით გადაწყვეტ დანარჩენს.-ხომ მაგრამ ცოლი რომ ყავდა და პატარაც ყავთ მართალია დაშორდნენ

მე და სიყვარული(სრულად)

სიყვარული - ეს ის გრძნობაა, რომელიც ადამიანთან მხოლოდ ერთხელ მოდის და რომელსაც შეუძლია ადამიანი გააბედნიეროს ან დაასევდიანოს. როდესაც ვინმე გიყვარს, ყველა უნდა გააქრო შენი და მისი სამყაროდან და არ უნდა მოუსმინო იმ უარყოფით აზრებს, რომლებსაც თქვენი

ფერების შემგროვებელი 4 -5 თავები

თუ კი გატყდი და წამში რაღაც აზრი აგეკვიატა, შენ კი საშუალება მიეცი, რომ მთლიანად გშთანთქას, მაშინ ჩათვალე რომ ღრმა ჭაობში ორივე ფეხით ხარ ჩაფლული და რაც უფრო ეცდები გაექცე მას მით უფრო ჩაგითრევს სიღრმისკენ, სუნთქვას შეგიკრავს და

მე და სიყვარული(თავი 4) (დასასრული)

მას შემდეგ რაც ლექსების წერაც დავასრულე ანნაზე, ყველაფერი რადიკალურად შეიცვალა. პირველ რიგში მასთან დაკავშირებული ყველა ლექსი თუ გრძნობა წარსულს ჩავაბარე, იცით რატომ?! დავიღალე ამდენი უიმედობით და ტანჯვა-წამებით, მეც ადამიანი ვარ, შეიძლება ბევრისგან

შემდეგ...(2)

გამოკლებით, გოგო მოულოდნელობისგან დიდი ხნით იჯდა ჩუმად. -ის მაინც თუ იცი რა გვარია?-მე უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე .-ამხელა ექიმი ქალი და ესეთი დაბდურა მიკვირს რაა.- თქვა მარიამმა და უიმედო გამომეტყველებით შემომხედა.

საუბარი

- გეშინია? - რისი? - სიკვდილის - არა, არ მეშინია - სიკვდილის ყველას ეშინია, შენ რით განსხვავდები მათგან? - არ ვიცი - მაინც? - არ ვიცი, ალბათ იმით, რომ სულერთია ვიცოცხლებ თუ მოვკვდები - რატომ არის სულერთი, რით განსხვავდება შენი ცხოვრება იმ

გარიყული (დასაწყისი)

ზამთრის ერთი ჩვეულებრივი ღამე იყო, ირგვლივ ყველა და ყველაფერი დუმდა. ღამის სამი საათი იქნებოდა, როდესაც უცნობი ახალგაზრდა ძველებური სტილის ღამის კლუბში შევიდა და თან შეიტანა თავისი უცნაური მანერები, სწორედ ამით მიიქცია მან ხალხის ყურადღება, სწორედ

ღამის სევდა (თავი 1)

...თითქმის ყველა ადამიანის ცხოვრებაშია მომენტი,როცა არჩევნს წინაშე დგება,როცა ცხოვერება უფერულდება,ყველაფრის რწმენას კარგავ,საკუთარ თავს ვეღარ ცნობ,მეგობრებს შენი ღიმილი ენატრებათ...შენ კი უბრალოდ ყველა და ყველაფერი თავს გაბეზრებს.არჩევანი უნდა

ჩაიკა

ჩაიკა ტიროდა. გამურულ, ტალახშერჩენილ სახეზე, ღვარად ჩამოსდიოდა ცრემლები და ჭუჭყიან კანზე, შედარებით ღია ფერის ზოლებს უტოვებდა. ბიჭები მორიდებით უვლიდნენ გვერდს, უხერხულად ეხახუნებოდნენ სანგრის კედელს, მასთან გავლისას, ცდილობდნენ არ შეეხედათ